ความสุขจากการขายผัก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลังจากที่ผักผมให้ผลผลิต นอกจากการกินเอง แบ่งปันญาติพี่น้องเพื่อนบ้านแล้ว ก็ขายครับ หรือขายไปแบ่งปันไปก็แล้วแต่ วันนี้ได้ขายเป็นครั้งที่ 4 แล้ว 

ครั้งแรกไปขายในหมู่บ้านที่พี่สาวอยู่ พี่สาวช่วยขาย ได้มาประมาณ 500 บ.
ครั้งที่ 2 พ่อเอาไปขายให้ ได้มา 55 บ.
ครั้งที่ 3 พี่ๆ ที่ทำงานเก่ามาซื้อถึงบ้านได้มา 250 บ.
ครั้งที่ 4 ไปขายเองที่ทำงานที่ลาออกมาหมาดๆ ขายได้ประมาณ 800 บ.

ขายผักเองได้ 800 บ. มีความสุขมาก ดีใจ ตื่นเต้น ภูมิใจเคล้ากันไป เป็นความรู้สึกยากที่จะอธิบาย ตอนที่ได้รับเงินเดือนหลักหมื่นทำไมความรู้สึกแบบนี้ถึงไม่มี

การที่มีกิจการอะไรซักอย่างที่เรารักเราชอบเป็นของตัวเอง ชีวิตมันมีความสุขกว่าการเป็นลูกจ้างเช่นนี้เอง ผมแค่เริ่มต้นได้เงินเพียงเล็กน้อย แต่ได้ความสุขมากกว่า
สุขที่มีกิจการเป็นของตัวเองอย่างที่ตั้งใจไว้  ชีวิตเราทำไมต้องขึ้นกับคนอื่น ทำไมต้องเอาชีวิตไปฝากไว้กับคนอื่น ในเมื่อเราเลือกที่จะมีความสุขได้ สุขที่ได้อยู่กับพ่อแม่ ได้ดูแลพ่อแม่ สุขที่ได้แบ่งปัน สุขที่ได้กินผักปลอดสารพิษ สุขที่ขายของดีๆ ให้กับผู้ซื้อ สุขที่ได้เรียนรู้จากการกระทำจริง และได้แบ่งบันความรู้กับคนที่อยากรู้ 

ทุกคนเกิดมาต่างกัน รับผิดชอบต่างกัน มีหน้าที่ต่างกัน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดตามความจำเป็น ผมเลือกเส้นทางเดินของผมแบบนี้ได้ ด้วยเพราะนิสัยผมส่วนหนึ่ง ที่ไม่เหมาะกับสังคมที่แก่งแย่งเพื่อผลประโยชน์ ไร้ความจริงใจ  ความชอบส่วนตัวส่วนหนึ่ง ที่สำคัญผมหลายปัจจัยต่างๆ รองรับ การตัดสินใจจึงง่าย

อยากบอกว่าใครที่เบื่อระบบ เบื่อองค์กร การทำเกษตร หรือกิจการส่วนตัวอื่นใด มันเป็นทางเลือกหนึ่งที่ทำให้มีความสุขได้ แต่ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ให้ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินงาน เศรษฐกิจพอเพียงไม่ได้ห้ามรวย ไม่ได้ห้ามใช้เงิน ...

เงินเป็นสิ่งจำเป็น ผมไม่เถียง แต่เงินไม่ใช่คำตอบของทุกอย่าง เงินก็ไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้

บางคนทุ่มเททำงานเพื่อเงิน จนลืมอะไรบางอย่างไปหรือเปล่า


ความเห็น

:cheer3:  สวัสดีจ้า  อย่างแรกต้องขอขอบคุณเจ้าของเวปนี้และเพือนๆ พี่ๆ น้องๆ น่ะค่ะที่ได้ให้ความรู้และรอยยิ้มค่ะ


สู้ๆๆ ค่ะ

ถ้าเหนื่อย  ...ก็พัก  ถ้าคิดจะรัก .....ต้องกล้า ? (รึเปล่า ๕๕ +)

สิ่งที่คุณทำ สิ่งที่คุณพูด มันอยู่ในใจเรามานานแล้ว


ตอนนี้มีกำลังใจขึ้นเยอะ


สู้ ๆ ๆ ค่ะ :admire2:

บล๊อกนี้โดนใจที่สุดเลย อ่านแล้วนึกภาพตามรู้สึกถึงความรู้สึกที่ออกมาเลยค่ะ

สวัสดีค่ะ เป็นสมาชิกใหม่ค่ะ อ่านแล้วชอบมากค่ะ ความรู้สึกนี้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ก็กำลังเป็นอยู่ค่ะ เพราะเอากล้วยนำ้หว้าที่ปลูกไว้ข้างบ้าน(พ่อปลูก)ไปฝากขายกับร้านขายของชำใกล้บ้าน ครั้งแรกได้ 100บาทครั้งที่2 ได้ 140บาท เป็นปลื้มเลย (ทั้งที่ไม่ได้ปลูกเอง แต่เก็บเกี่ยวเอง)เพราะเราอยู่ภูเก็ต ผักผลไม้ราคาแพงมาก เมื่อวานซืนเพิ่งเอาไปฝากอีกหนึ่งเครือ(9หวี หวีละ16-18ลูก ลูกใหญ่ด้วย)ครั้งนี้คงได้สัก200 เพราะคนขายเค้าหักเปอร์เซ็นต์ไว้ด้วย ที่บ้านมีบริเวณมาก ก็ช่วยกันปลูกผัก ผลไม้ไว้กินกัน มีทั้ง ขนุน กล้วยนำ้หว้า ต้นสะตอ มะม่วงหิมพานต์(หัวครกยาร่วง บ้านเรา) ผักหวาน มะนาว มะม่วง มะเขือพวง  มะกรูด ตะไคร้ มะยม ต้นมันปู มะขาม มะกอก โอยเยอะมาก พออ่านเจอแว็บนี้ เลยไม่รีรอกับการเป็นสมาชิก ขอบคุณมากจริงๆกับการสร้างแว็บดีดีแบบนี้ แลัวจะลงรูปบ้านให้ดูครั้งหน้าน่ะ อาจเป็นบ้านในฝันของหลายคน (บ้านไม้ทรงไทย บ้านสวน)แต่ความฝันของเราเป็นจริงแล้ว

คุณโสทร โชคดีมากๆเลยค่ะ ที่ได้ทำในสิ่งที่ตั้งความหวัง ทำในสิ่งที่รักได้ ยังคิดเหมือนกันว่าอยากจะทำในสิ่งที่ตัวเองรัก แต่ก็คงจะลำบาก เพราะไม่ได้อยู่เมืองไทย และบางสิ่งบางอย่างมันไม่ง่ายอย่างที่เราต้องการอยากจะทำ เพราะภาระยังดึงเราไว้ ถ้าอยู่ในเมืองไทย อะไรๆคงจะง่ายกว่าที่คิดเยอะ

แผ่นดินไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนแผ่นดินเกิด อยากกลับบ้านจัง

ทดสอบ

ตอนนี้กำลังเริ่มต้น รู้สึกภูมิใจที่ได้ขายเห็ดที่ตัวเองเพาะ:uhuhuh:

ตอนนี้กำลังเริ่มต้น รู้สึกภูมิใจที่ได้ขายเห็ดที่ตัวเองเพาะ:uhuhuh:

ตอนนี้กำลังเริ่มต้น รู้สึกภูมิใจที่ได้ขายเห็ดที่ตัวเองเพาะ:uhuhuh:

ตอนนี้เป็นข้าราชการครูค่ะ รักงานสอนค่ะ แต่เวลาให้กับครอบครัวมีน้อย ตอนนี้อยากเปลี่ยนเส้นทางชีวิตอยู่กับลูกสาววัย ปีเศษ กุ้งพึ่งอายุ 30 นะคะ สามีเองก็เป็นครูค่ะ กุ้งเองไม่อยากวนเวียนอยู่กลับการไปทำงานเช้า เย็นกลับบ้านก็เหนื่อยกาย แต่พ่อแม่ คนรอบข้างไม่มีใครสนับสนุนเรื่องลาออกเลยค่ะ กุ้งอธิบายเรื่องสวัสดิการของรัฐอาศัยจากสามีก็ได้ แต่พอคิดได้ ตัวพ่อแม่เราก็ต้องลำบาก กะว่ามีเงินเก็บก้อนโตสักก้อน อายุมากขึ้นอีกนิด ไม่ต้องกังวลกับค่าใช้จ่ายที่ม่คาดคิดของคนที่เราต้องดูแลมากนักคงจะดี หนี้ต่างๆคงหยุดสร้างซะที ครอบครัวกุ้งฐานะปานกลางค่ะ งานด้านการเกษตรที่กำลังจะเริ่มต้น ที่ดินและที่ทำกิน กู้จากรัฐทั้งนั้นค่ะ แต่ก็ภูมิใจแรกกับการสอนเด็กอย่างตั้งใจ ใส่ใจ ไม่ได้ใช้ไปกับอะไรที่ไร้คุณค่า พ่อแม่ยากจนไม่มีไว้ให้ รอเก็บเงินก้อนก็ไม่ไหวค่ะ ทุกวันนี้เงินเดือนที่เหลือสองสามีภรรยาก็อยู่ได้สบายค่ะ แต่ไม่มีเก็บ เมื่อไรสวนผัก สวนยางที่ลงทุนลงแรงไปคงงอกงามเป็นดอกเป็นผลให้เก็บกิน จะเข้ามาทักทายเรื่อยๆค่ะ ขอกำลังใจจากพี่ๆด้วยนะคะ ยังไงก็คงไม่รอเออรี่คะ อยากอยู่กับเรือกสวนไร่นา มีชีวิตบั้นปลายที่สงบสุข เฝ้าดูการเจริญเติบโตของลูกหลานและต้นไม้ดีกว่า อย่าลืมเป็นกำลังใจให้กุ้ง ขอนแก่น คนนี้ด้วยนะคะ

พอเพียงจ้า

ตอนนี้เป็นข้าราชการครูค่ะ รักงานสอนค่ะ แต่เวลาให้กับครอบครัวมีน้อย ตอนนี้อยากเปลี่ยนเส้นทางชีวิตอยู่กับลูกสาววัย ปีเศษ กุ้งพึ่งอายุ 30 นะคะ สามีเองก็เป็นครูค่ะ กุ้งเองไม่อยากวนเวียนอยู่กลับการไปทำงานเช้า เย็นกลับบ้านก็เหนื่อยกาย แต่พ่อแม่ คนรอบข้างไม่มีใครสนับสนุนเรื่องลาออกเลยค่ะ กุ้งอธิบายเรื่องสวัสดิการของรัฐอาศัยจากสามีก็ได้ แต่พอคิดได้ ตัวพ่อแม่เราก็ต้องลำบาก กะว่ามีเงินเก็บก้อนโตสักก้อน อายุมากขึ้นอีกนิด ไม่ต้องกังวลกับค่าใช้จ่ายที่ม่คาดคิดของคนที่เราต้องดูแลมากนักคงจะดี หนี้ต่างๆคงหยุดสร้างซะที ครอบครัวกุ้งฐานะปานกลางค่ะ งานด้านการเกษตรที่กำลังจะเริ่มต้น ที่ดินและที่ทำกิน กู้จากรัฐทั้งนั้นค่ะ แต่ก็ภูมิใจแรกกับการสอนเด็กอย่างตั้งใจ ใส่ใจ ไม่ได้ใช้ไปกับอะไรที่ไร้คุณค่า พ่อแม่ยากจนไม่มีไว้ให้ รอเก็บเงินก้อนก็ไม่ไหวค่ะ ทุกวันนี้เงินเดือนที่เหลือสองสามีภรรยาก็อยู่ได้สบายค่ะ แต่ไม่มีเก็บ เมื่อไรสวนผัก สวนยางที่ลงทุนลงแรงไปคงงอกงามเป็นดอกเป็นผลให้เก็บกิน จะเข้ามาทักทายเรื่อยๆค่ะ ขอกำลังใจจากพี่ๆด้วยนะคะ ยังไงก็คงไม่รอเออรี่คะ อยากอยู่กับเรือกสวนไร่นา มีชีวิตบั้นปลายที่สงบสุข เฝ้าดูการเจริญเติบโตของลูกหลานและต้นไม้ดีกว่า อย่าลืมเป็นกำลังใจให้กุ้ง ขอนแก่น คนนี้ด้วยนะคะ

พอเพียงจ้า

หน้า