ผมเป็นเกษตรกรเต็มขั้นแล้วครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ต้นปี 50 ผมก้าวออกมาจากบริษัท ด้วยหลายเหตุผล และตั้งใจออกมาเป็นเกษตรกร จำได้ว่าหลังจากออกมาแล้วจะเริ่มใช้ชวิตเกษตรกรมันมืดแปดด้าน ทั้งๆที่ตอนเรียนมัธยมก็เรียนวิชาเกษตรมาบ้าง จะทำอะไรก็ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน จนกระทั่งได้เข้าอบรมที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติทุ่งสง รู้สึกว่ามีแสงสว่างขึ้นมาบ้าง เริ่มได้ใช้ความรู้จากการอบรมมาใช้เต็มที่สามมารถปลูกผักได้ประสบผลสำเร็จหลายอย่าง โดยที่ไม่พึ่งพาสารเคมีและปุ๋ยเคมี

ปลายปี 50 มีเรื่องต้องให้เข้าไปทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เพราะมีคนมาขอร้องให้ไปทำงาน  เพราะเขาหาคนดูแลคอมพิวเตอร์ไม่ได้ ปฏิเสธไปหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จ  จนต้องเริ่มงานในวันที่ 7 มกราคม 2551 โดยปลอบใจตัวเองว่าไปพัฒนาบ้านเกิดก็แล้วกัน ระหว่างที่ทำงานในหน่วยงานราชการแห่งนี้ ก็ไม่ทิ้งเรื่องการทำเกษตร แต่ผลการปลูกผักออกมาไม่ดีเท่าที่ควรเพราะไม่มีเวลาดูแล เคยปลูกมะระได้ลูกละ 6 ขีด เมื่อไม่มีเวลาดูแลผลผลิตก็ไม่ได้ผล จากลูกละ 6 ขีดได้ลูกแค่คืบ ก็ได้ข้อสรุปว่าจะทำเกษตรให้ได้ผลถ้ายังอยู่ในระบบ ไม่มีทางทำเกษตรให้ดีได้ นั่งทำงานอยู่ก็จะบอกเพื่อนร่วมงานเสมอว่า "ถ้าอยู่บ้านขุดดินได้ตั้งเยอะแล้ว"

ต้นเดือนตุลาคม 51 มีการเปลี่ยนแปลงระบบการทำงานในหน่วยงาน ไม่ขอกล่าวถึงรายละเอียด ประกอบกับที่อยากทำสวนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยตัดสินใจยื่นใบลาออก ยังใจดีที่ผมให้เวลา 2 เดือนให้หาคนมารับงานต่อ แต่ผ่านไปจนผมออกก็ไม่มีใครมารับงานรู้อย่างนี้ออกให้เร็วกว่านี้ การลาออกมีผล 30 ธันวาคม 2551 แต่ผมใช้สิทธิ์ลาเท่าที่ลาได้ จนวันที่ 19 ธันวาคม 2551 เป็นวันทำงานวันสุดท้ายของผม

เมื่อหลายหน่วยงานทราบเรื่องเกี่ยวกับการลาออกของผม ก็มีการติดต่อให้ผมไปทำงานหลายที่ แต่ผมปฏิเสธหมด ผมจะไม่ไปจากบ้าน ไปจากสวนผมอีกแล้ว ผมต้องทำให้สำเร็จตามที่ตั้งใจให้ได้

ถึงวันนี้ก็ประมาณ 23 วันที่ก้าวออกมาจากหน่วยงานราชการแห่งนั้น ผมทำงานในสวนทุกวันแม้กระทั่งวันปีใหม่ผมก็ไม่หยุดทำงานดังที่เขียนในบันทึกก่อนหน้านี้  ตอนนี้ผมมีความสุขมากๆครับ  ไม่ต้องรับรู้การแก่งแย่งชิงดี ไม่ต้องรับรู้ว่าใครคอรัปชัน ไม่ต้องรับรู้การบ้าอำนาจ ประจบสอพลอ หรือ อื่นๆ คนที่อยู่ในหน่วยงานราชการคงทราบดี ผมหลุดพ้นจากวงจรนี้แล้วครับ

ความสุขที่มากกว่านั้น คือได้ทำในสิ่งที่รักชอบ ทุกวันนี้กรีดยางตอนตี 2 กรีดเสร็จตอนตีสี่ หกโมงเก็บน้ำยาง ทำแผ่น เสร็จแล้วรดน้ำผักที่ปลูกไว้ ตอนนี้ปลูกผักไว้หลายอย่างค่อยมาเล่าให้ฟัง  หลังจากเสร็จเรื่องยางและรดน้ำผัก ก็หางานทำไปเรื่อยๆ ตามกำลัง เหนื่อยก็พัก  ตอนบ่ายอาจนอนพักเล็กน้อย แล้วทำงานต่อ ประมาณบ่าย 4 โมงรดน้ำผัก  5 โมงปั่นจักรยานออกกำลังกายถ้าแรงยังเหลือ 6 โมงดูเปาบุ้นจิ้น อันนี้ขาดไม่ได้  ฮิๆๆ  2 ทุ่มเล่นเน็ตเขียนบล็อก  เสร็จแล้วขึ้นนอน

ทั้งหมดนี้อยากบอกว่าทุกวันนี้มีความสุขมากครับ

อยากขอบคุณทุกคนที่มีส่วนทำให้ผมได้ออกมาจากระบบ และใด้ชีวิตเกษตรกร และตอนนี้ผมเป็นเกษตรกรเต็มขั้นอีกครั้งแล้วครับ  และจะเป็นตลอดไป

ความเห็น

อยากเป็นด้วยอะคร๊า กำลังจิเริ่มหุๆ :cheer3:

...ธรรมชาติไม่ธรรมดา...

อ่านข้อความแล้วรู้สึกว่าอื่ม ผมจะต้องดำเนินรอยตามพี่ให้ได้ครับ สุดยอดครับพี่


สวัสดีค่ะ  เพิ่งเป็นสมาชิกใหม่  อยากมีเพื่อนแบ่งปันความรู้ในสิ่งที่ชอบประเภทเดียวกัน  ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ

มีกำลังใจขึ้นเลยค่ะ อยากเป็นเกษตรกร พอเพียงบ้างค่ะ

พี่เป็นอีกคนที่เคยทำงานประจำทุกวันนี้ทำงานส่วนตัวรู้สึกว่ามีความสุขขึ้นเยอะ แต่ยังไม่ใช่ที่แท้จริงวันข้างหน้าเมื่อเตรียมพร้อมก็อยากจะเดินตามรอยเท้าพ่อหลวงอย่างแท้จริง

สวัสดีค่ะคุณโสธร พออ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆเหมือนเป็นกำลังใจให้กับคนที่ทำงานประจำแต่ใจเป็นเกษตร แต่บางครั้งเราก็ยังไม่สามารถตัดสินใจได้ดั่งใจเนื่องจากภาระที่มีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบกลัวลูกๆจะลำบากถ้าหากว่าเราเกิดพลาดหรือทำไม่สำเร็จ เราอดได้แต่ลูกอดไม่ได้นี่สิลำบาก :shy: แต่ใจตอนนี้อยากจะออกมาทำเกษตรแบบเต็มๆตัวมากทั้งที่งานก็ไม่หนักหนาอะไรแต่ใจมันลำบากท้อค่ะแต่พยายามอยู่สักวันคงตามฝันได้สักวัน

ความสุขใหนจะเท่าความสุขคุณโสทรเป็นทั้งลูกจ้างนายจ้างพร้อมกันอยากให้คนไทยทั้งประเทศพอใจในสิ่งที่ตนมีและอยู่อย่างพอเพียงเหมือนคุณโสทร คุณรู้ใหมคุณทําให้คนที่กําลังท้อได้มีกําลังใจฮึดสู้ขึ้นมาอีกภาขอให้คุณทําต่อไปนะและจะเข้ามาชมสวนของคุณบ่อยๆ



รอยางได้กรีด  ก็จะโบยบินแบบพี่โสทรเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ก็เป็นชาวสวนเฉพาะกิจไปก่อน  อิอิ

แรงกาย+แรงใจ ลงมือทำในวันนี้ เพื่อชีวิตที่พอเพียง

เราเป็นอีกคนหนึ่งที่หนีจากความไฮเทคสู่สังคมชนบท

เราจะค่อยๆทำตามแบบพ่อหลวง

:admire: :confused: เป็นความฝันของพี่เลยแหละ  อีก9ปีจะเกษียณ  ขอทุ่มกำลัง  เวลาให้กับเด็กๆ  ก่อน  จนกว่าเราจะทำไม่ได้  วิชาสอนก็งานบ้าน  งานเกษตร  ก็เป็นความสุขที่พี่ยังพอใจอยู่

หน้า