ผมเป็นเกษตรกรเต็มขั้นแล้วครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ต้นปี 50 ผมก้าวออกมาจากบริษัท ด้วยหลายเหตุผล และตั้งใจออกมาเป็นเกษตรกร จำได้ว่าหลังจากออกมาแล้วจะเริ่มใช้ชวิตเกษตรกรมันมืดแปดด้าน ทั้งๆที่ตอนเรียนมัธยมก็เรียนวิชาเกษตรมาบ้าง จะทำอะไรก็ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน จนกระทั่งได้เข้าอบรมที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติทุ่งสง รู้สึกว่ามีแสงสว่างขึ้นมาบ้าง เริ่มได้ใช้ความรู้จากการอบรมมาใช้เต็มที่สามมารถปลูกผักได้ประสบผลสำเร็จหลายอย่าง โดยที่ไม่พึ่งพาสารเคมีและปุ๋ยเคมี

ปลายปี 50 มีเรื่องต้องให้เข้าไปทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เพราะมีคนมาขอร้องให้ไปทำงาน  เพราะเขาหาคนดูแลคอมพิวเตอร์ไม่ได้ ปฏิเสธไปหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จ  จนต้องเริ่มงานในวันที่ 7 มกราคม 2551 โดยปลอบใจตัวเองว่าไปพัฒนาบ้านเกิดก็แล้วกัน ระหว่างที่ทำงานในหน่วยงานราชการแห่งนี้ ก็ไม่ทิ้งเรื่องการทำเกษตร แต่ผลการปลูกผักออกมาไม่ดีเท่าที่ควรเพราะไม่มีเวลาดูแล เคยปลูกมะระได้ลูกละ 6 ขีด เมื่อไม่มีเวลาดูแลผลผลิตก็ไม่ได้ผล จากลูกละ 6 ขีดได้ลูกแค่คืบ ก็ได้ข้อสรุปว่าจะทำเกษตรให้ได้ผลถ้ายังอยู่ในระบบ ไม่มีทางทำเกษตรให้ดีได้ นั่งทำงานอยู่ก็จะบอกเพื่อนร่วมงานเสมอว่า "ถ้าอยู่บ้านขุดดินได้ตั้งเยอะแล้ว"

ต้นเดือนตุลาคม 51 มีการเปลี่ยนแปลงระบบการทำงานในหน่วยงาน ไม่ขอกล่าวถึงรายละเอียด ประกอบกับที่อยากทำสวนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยตัดสินใจยื่นใบลาออก ยังใจดีที่ผมให้เวลา 2 เดือนให้หาคนมารับงานต่อ แต่ผ่านไปจนผมออกก็ไม่มีใครมารับงานรู้อย่างนี้ออกให้เร็วกว่านี้ การลาออกมีผล 30 ธันวาคม 2551 แต่ผมใช้สิทธิ์ลาเท่าที่ลาได้ จนวันที่ 19 ธันวาคม 2551 เป็นวันทำงานวันสุดท้ายของผม

เมื่อหลายหน่วยงานทราบเรื่องเกี่ยวกับการลาออกของผม ก็มีการติดต่อให้ผมไปทำงานหลายที่ แต่ผมปฏิเสธหมด ผมจะไม่ไปจากบ้าน ไปจากสวนผมอีกแล้ว ผมต้องทำให้สำเร็จตามที่ตั้งใจให้ได้

ถึงวันนี้ก็ประมาณ 23 วันที่ก้าวออกมาจากหน่วยงานราชการแห่งนั้น ผมทำงานในสวนทุกวันแม้กระทั่งวันปีใหม่ผมก็ไม่หยุดทำงานดังที่เขียนในบันทึกก่อนหน้านี้  ตอนนี้ผมมีความสุขมากๆครับ  ไม่ต้องรับรู้การแก่งแย่งชิงดี ไม่ต้องรับรู้ว่าใครคอรัปชัน ไม่ต้องรับรู้การบ้าอำนาจ ประจบสอพลอ หรือ อื่นๆ คนที่อยู่ในหน่วยงานราชการคงทราบดี ผมหลุดพ้นจากวงจรนี้แล้วครับ

ความสุขที่มากกว่านั้น คือได้ทำในสิ่งที่รักชอบ ทุกวันนี้กรีดยางตอนตี 2 กรีดเสร็จตอนตีสี่ หกโมงเก็บน้ำยาง ทำแผ่น เสร็จแล้วรดน้ำผักที่ปลูกไว้ ตอนนี้ปลูกผักไว้หลายอย่างค่อยมาเล่าให้ฟัง  หลังจากเสร็จเรื่องยางและรดน้ำผัก ก็หางานทำไปเรื่อยๆ ตามกำลัง เหนื่อยก็พัก  ตอนบ่ายอาจนอนพักเล็กน้อย แล้วทำงานต่อ ประมาณบ่าย 4 โมงรดน้ำผัก  5 โมงปั่นจักรยานออกกำลังกายถ้าแรงยังเหลือ 6 โมงดูเปาบุ้นจิ้น อันนี้ขาดไม่ได้  ฮิๆๆ  2 ทุ่มเล่นเน็ตเขียนบล็อก  เสร็จแล้วขึ้นนอน

ทั้งหมดนี้อยากบอกว่าทุกวันนี้มีความสุขมากครับ

อยากขอบคุณทุกคนที่มีส่วนทำให้ผมได้ออกมาจากระบบ และใด้ชีวิตเกษตรกร และตอนนี้ผมเป็นเกษตรกรเต็มขั้นอีกครั้งแล้วครับ  และจะเป็นตลอดไป

ความเห็น

ผมวางเป้าหมายไว้ปลายปี 55 จะกลับไปเป็น ชาวนารุ่นต่อไป ครับ


ปัจจุบันก็เริ่มปลูกไม้ยืนต้น ไผ่จีน และทำนาในฤดูทำนา แต่ไปๆมาๆก็ไม่ค่อยได้ผลเท่าที่ควร


ก็เก็บข้อมูลไว้เป็นแนวทางแก้ไข และจะขยายพันไผ่แล้วปลูกเพิ่ม 1 ไร่


ขุดบ่อน้ำ 1 ไร่ ผมจะเดินตามรอยพ่อหลวงครับ

สวัสดีครับ ผมสมาชิกใหม่จาก อยุธยาครับ ขอฝากตัวด้วยคนน่ะครับ พี่น้อง เพิ่งเป็นสมาชิกเมื่อคืนนี้เอง อยากมีเพื่อนคอเกษตรเหมือนกัน ผมก็คนนึงที่กำลังจะออกจากงานครับ (คงไม่เกินกลางปีนี้แน่)ทำมาจะ 20 ปีแล้วแต่ตัวเองก็หวังมาตลอดวันนึงเราจะกลับไปทำเกษตร ผมอ่านแล้วรู้สึกเลยครับ ขอคุณที่ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย

อยากจะออกไปทำสวนจะแย่ อยู่แล้วค่ะ แต่ติดปัญหา เพราะเป็นข้าราชการเงินเดือนน้อย เบื่อระบบข้าราชการสมัยนี้มาก ก็ต้องทน เพราะยังไม่ครบ 25 ปีเลย หวังแต่เงินบำนาญ กับค่ารักษาพยาบาลให้พ่อแม่ เท่านั้น


ครบ 25 ปีเมื่อไหร่ จะไปเป็นชาวสวนทันที่เลย


 

ตอนนี้ก็ทำงานต่างจังหวัดค่ะ แต่เริ่มทำเกษตรแล้วค่ะ มีที่ดินอยู่ประมาณ 200 กว่าตารางวา ตอนนี้จะปลูกมะนาวและทุกๆอย่างที่กินได้ค่ะ แนะนำด้วยนะคะ

ปลายปี 2555 ที่จะถึงนี้ ผมก็จะเดินออกจากทางเดินเส้นเก่าสู่ทางเดินเส้นใหม่เหมือนกับคุณโสธรเช่นกัน

ตอนนี้ผมกำลังคิดอย่างหนักครับพี่น้องผมทำงานอยู่ในบริษัทเอกชนเงินเดือนก็สูงแต่มีความเบื่อหน่ายเหมือนพระพุทธเจ้าที่คิดจะออกบวชเลยคืออยากออกไปทำการเกษตรในพื้นที่ๆซื้อเอาไว้ประมาณ3ไร่แล้วตอนนี้ที่ซื้อสั่งสมเอาไว้อยู่ติดเขื่อนห้วยขนาดมอญตำบลตาตุมอำเภอสังขะจังหวัดสุรินทร์เป็นแหล่งทองเที่ยวอย่างดีธรรมชาติดีมากยังอุดมสมบุรณ์ตอนนี้ให้ลูกชายเขาลงมือทำแล้วเป็นศูนย์เรียนรู้เกษตรพอเพียงชุมชนตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของพ่อหลวงผักกำลังสวยแต่อยากออกไปทำด้วยตัวเองคิดหนักมากปรึกษาใครก็ไม่ได้กลุ้มใจมากพยายามหาความรู้ใส่ตัวมากๆเข้าไว้คิดว่าสักวันหนึ่งเราต้องออกจริงๆถึงจะมีเงินเหลือเก็บไม่มานักแต่คิดว่าอย่างไรก็ต้องออกแน่นอนครับทำเป็นโฮมสเตย์ให้เพื่อนหัวใจเดียวกันไปนอนไปศึกษาและให้ชุมชนองค์กรต่างๆไปอบรมเรียนรู้โดยคิดว่าจะทำเป็นศูนย์อบรมเริ่องเกษตรพอเพียงไม่ใช่สารเคมีเลย...ผมกลุ้มใจมากในการตัดสินใจถ้าใครเข้าไปดูในเฟสบุคผมจะเห็นว่ามันสวยวิวก็สวยบรรยากาศก็ดีแต่คิดว่าใครจะว่าผมบ้าอย่างไรผมก็จะตัดสินใจส่งใบลาออกภายในเดือนนี้เงินเดือนสี่หมื่นห้าพันถามว่าเสียดายไม่ก็เสียดายครับแต่ผมคิดว่าถ้าเราอยู่แล้วไม่มีความสุขก็จะไม่ทนอยู่กับมันแล้วครับพี่น้องหัวใจเดียวกันถ้าหากเข้ามาอ่านช่วยให้กำลังกันหน่อยครับคิดว่าผมตัดสินใจผิดหรือตัดสินใจถูกถ้าเราอยู่เราก็คงห่อเหี่ยวหัวใจและมีแต่ความเครียดครับผมมีองค์ความรู้ที่สั่งสมมามากมายผมคิดว่าคงจะมีอิศระกับความคิดกับชีวิตมากมายครับ

สิ้นปี2555หนูก็จะกลับบ้านไปทำสวนเหมือนกันค่ะกลางปีนี้มีโครงการจะปลูกพริกค่ะให้ที่บ้านดูแลให้ก่อนค่ะช่วงปลายปีกลับบ้านก็จะลองปลูกกล้วยไม้ค่ะเพราะชอบกล้วยไม้มาก เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะคะทุกคน


ขอบคุณค่ะ

ยิดดีด้วยคะ อยู่ในระบบราชการเหมือนกันความรู้สึกไม่ต่างกันเลยคะ

:admire:  ไม่ต้องรับรู้การแก่งแย่งชิงดี ไม่ต้องรับรู้ว่าใครคอรัปชัน ไม่ต้องรับรู้การบ้าอำนาจ ประจบสอพลอ หรือ อื่นๆ คนที่อยู่ในหน่วยงานราชการคงทราบดี ผมหลุดพ้นจากวงจรนี้แล้วครับ ชอบมากเลยครับ ผมก็ข้าราชการ ปลูกต้นยางไปแล้วเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะพอมีพอกินหรือปล่าวยังไม่ได้เปิดหน้ายางเลยครับ

ยินดีด้วยค่ะ


 

หน้า