ตรงนั้นคือหน้าที่..ตรงนี้คือหัวใจ..

หมวดหมู่ของบล็อก: 


ด้วยภาระงานในหน้าที่ของผม..ในบางครั้งจำเป็นต้องไปทำงานนอกสถานที่..เปลี่ยนสภาพแวดล้อม..วัสดุอุปกรณ์..การแต่งกายในการทำงาน..มีการประสานงานกับหน่วยงานอื่น..บุคคลอื่นยากบ้าง..ง่ายบ้างตามวาระจังหวะเวลา..ส่วนจะมีสาวๆห้อมล้อมบ้าง..อันนี้เป็นเรื่องธรรมดาของคนหน้าตาดี..สาวๆก็อยากเข้าใกล้...ฮ่าๆๆๆๆๆฮิ้ววววว...



บ้างครั้งก็เป็นกรรมกรแบกวัสดุอุปกรณ์ในการทำงาน..ดูเอาเองครับพี่น้อง..เต็มจนล้น..บางคราก็แต่งตัวหล่อๆ..ยืนโชว์หุ่นอย่างเดียวก็มี..บางครั้งต้องไปคุยกับผู้บริหารของหน่วยงานก็มี..อาศัยหน้าตาดีถึงรอดมาได้ทุกครั้ง..แม้บางครั้งอาจจะเต็มฝีนก็ตาม..แหะๆๆๆ..



บางครั้งเจอขาร็อค..จะมีการพูดคุยกันก่อน..ส่วนมากก็คุยกันได้คุยกันรู้เรื่อง..เพราะผมคิดเสมอว่า..ผู้บริหารกับเด็กๆไม่อยากได้ยินเหมือนกัน..แม้จะเป็นเรื่องเดียวกันก็ตาม..เวลาคุยกับเด็กๆก็พูดภาษาเด็กๆ..แต่งตัวเหมือนเด็กๆ(อันนี้พูดง่ายแต่ทำยาก..ผมใส่ตุ้มหูนี่ก็เต็มกลืนแล้วครับ)..ผู้บริหารก็คุยแบบผู้บริหาร..ผู้ประสานงานก็ต้องให้เครดิต..มึนครับพี่น้อง..บางครั้งไม่มีทางเลือก..บางทีทางเลือกก็น้อย..ทำไงได้ครับ..หน้าที่มีก็ต้องทำ..



นี่ก็ทำงานนะครับอย่าเข้าใจผิด..แต่งตัวเอาใจลูกค้านะครับ..เด็กๆเห็นแล้วแซวไม่หยุด..ถ้าเด็กแซวแล้วนี่แสดงว่าพอคุยกันได้คุยกันง่ายขึ้น..จริงๆแล้วผมก็อยากแต่งตัวเท่ห์ๆเท่านั้นเอง..ฮ่าๆๆๆๆๆฮิ้วววว..



สิ่งที่หล่อเลี้ยงให้หัวใจรู้สึกดี..ก็มีแต่การทำสวนนี่แหละครับ..ที่ทำแล้วรู้สึกเป็นสุข..ชอบ..และสดชื่นตลอด..อยากปลูกอะไรก็ปลูก..อยากทำอะไรก็ทำ..ไม่ต้องรักษาวินัย..กฏหมาย..แค่คิดดีๆ..ผมก็รู้สึกเป็นสุขแล้ว..ขนมะพร้าวบ้านๆไปปลูก..ใส่ปุ๋ยชีวภาพ..แม้ว่าจะหนักจนต้องเทจากท้ายรถผมก็ไม่รู้สึกเป็นทุกข์อะไร..และแม้จนบัดนี้ผมก็ยังปลูกยางพาราวันละ 5 - 10 ต้นผมก็ไม่ซีเรียส..ปลูกไม่ทันปีนี้ปีหน้าก็ปลูกใหม่..อิอิอิ...



เพือนๆที่ทำงานเห็นผมถามหามะพร้าว..จะเอาไปปลูกที่สวนสงสัยกันมาก..แล้วเมื่อไหร่จะได้กิน.จะได้ขาย.ทำอย่างอื่นดีกว่าไหม..เสียดายที่..อืมม์..หัวใจผมทำแล้วเป็นสุข..ไม่สร้างมลพิษแก่สังคม..ผมต้องสนใจด้วยหรือ..คำตอบคือไม่..เนี่ยกะว่าจะปลูกสัก100 ต้น.รอดแค่ 20 ก็หรูแล้ว..โฮะๆๆๆๆๆฮิ้ววววว..



ข้าวปลาอาหารเวลาไปสวนก็วางกินกับดินกับทรายไปเลย..เหนื่อยๆมา..น้ำหมักข้าวเหนียวใส่น้ำแข็งเย็นๆ..แค่นี้ก็อิ่มจนจุก..ส่วนเวลาน้ำหมักออกฤทธิ์อาจจะเดินเป๋ไปเป๋มา..มันก็เรื่องธรรมดา..น้ำหมักหมดเดี๋ยวตาจัดให้..เบ็ดเสร็จแล้วประมาณ 100 บาท..จิบได้เป็นเดือน..แหะๆๆ..



เมื่อวานไปสำรวจสวน..ปรากฎว่ายังแห้งแล้งอยู่ทั้งที่ในเมืองฝนตกอย่างหนัก..ถามตาก็บอกว่า..ตกแค่เปาะๆแปะๆพอปะทังไม่ให้พืชตาย..และยางพาราผมหลายต้นทนพิษบาดแผลไม่ไหว..ตายไปแล้ว..วันนี้ฟ้าครี้มฝนลงทั้งวันแต่ไม่หนัก..ได้แต่ภาวนาให้ไปตกที่สวนเยอะๆ..เพราะถ้าภายในสองสามวันฝนไม่ลงหนัก..ยางพารากับข้าวของผมคงทนพิษบาดแผลไม่ไหว..และรวมทั้งผมเองก็คงเจ็บปวดใจเพราะสงสารพืชผักเหล่านั้น..


ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..


 


ความเห็น

อยู่ได้ด้วยหน้าตา.....ช่างกล้านะพ่อคุณ :uhuhuh:

แหม.คนเราก็ต้องมีอะไรเป็นจุดขายบ้างละนะตัวเอง...โฮะๆๆๆๆๆๆๆ..

มีความสุขกับสิ่งที่ทำน้อยคนจะทำได้ค่ะ อย่าได้แคร์สือ่   :uhuhuh: :uhuhuh:

ครับ..ปกติก็ทำอะไรตามใจตัวเองเสมอเวลาไปสวน..เพราะอยู่คนเดียว..แค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ..ที่เหลือก็ลุยโลด..

ป๊าดดดดดดด กินเข่ากลางโท่งนา เป็นตาแซบคัก กินนำแน.... อิหยังดำๆ ในถังนั่น? ขี้ค้างคาวตี้?

ปุ๋ยชีวภาพครับคุณอ็อด..มีเศษพืช..ขี้วัว..ขี้ไก่..แกลบ..ผสมแล้วหมักด้วยน้ำหมัก..หลังจากนั้นก็อัดเม็ด..ของสหกรณ์การเกษตรของชาวบ้านแถวๆนี้แหละครับ..ลองใช้ดูดีกว่าใช้ปุ๋ยเคมี..ไม่แพงด้วย..

แค่ชื่อบล็อก ก็กินใจแล้ว :admire2:

 

"แค่พอเพียง...ก็เพียงพอ"

แหะๆ..ขอบคุณครับ..ยืมชื่อเพลงของนักร้องมาตั้งชื่อบล็อกนะครับ..

  เท่จริง ๆ คุณ หล่อเข้มไปอีกแบบ กับงานในหน้าที่ แต่งานที่ใจรักต้องฟูมฟักเอาใจใส่นะครับ คุณลำใย

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

หน้าที่บังคับนะท่าน..เลยต้องแต่งแต่โดยส่วนมากแล้ว..ถ้าเลี่ยงได้จะเลี่ยงครับสำหรับงานที่ต้องแต่งตัวดีๆ..เพราะจะเหนื่อยที่ต้องวางมาด..อึดอัดด้วยครับ..อย่างผมชอบแบบลุยๆมากกว่าครับ..

หน้า