ความสุขจากการขายผัก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลังจากที่ผักผมให้ผลผลิต นอกจากการกินเอง แบ่งปันญาติพี่น้องเพื่อนบ้านแล้ว ก็ขายครับ หรือขายไปแบ่งปันไปก็แล้วแต่ วันนี้ได้ขายเป็นครั้งที่ 4 แล้ว 

ครั้งแรกไปขายในหมู่บ้านที่พี่สาวอยู่ พี่สาวช่วยขาย ได้มาประมาณ 500 บ.
ครั้งที่ 2 พ่อเอาไปขายให้ ได้มา 55 บ.
ครั้งที่ 3 พี่ๆ ที่ทำงานเก่ามาซื้อถึงบ้านได้มา 250 บ.
ครั้งที่ 4 ไปขายเองที่ทำงานที่ลาออกมาหมาดๆ ขายได้ประมาณ 800 บ.

ขายผักเองได้ 800 บ. มีความสุขมาก ดีใจ ตื่นเต้น ภูมิใจเคล้ากันไป เป็นความรู้สึกยากที่จะอธิบาย ตอนที่ได้รับเงินเดือนหลักหมื่นทำไมความรู้สึกแบบนี้ถึงไม่มี

การที่มีกิจการอะไรซักอย่างที่เรารักเราชอบเป็นของตัวเอง ชีวิตมันมีความสุขกว่าการเป็นลูกจ้างเช่นนี้เอง ผมแค่เริ่มต้นได้เงินเพียงเล็กน้อย แต่ได้ความสุขมากกว่า
สุขที่มีกิจการเป็นของตัวเองอย่างที่ตั้งใจไว้  ชีวิตเราทำไมต้องขึ้นกับคนอื่น ทำไมต้องเอาชีวิตไปฝากไว้กับคนอื่น ในเมื่อเราเลือกที่จะมีความสุขได้ สุขที่ได้อยู่กับพ่อแม่ ได้ดูแลพ่อแม่ สุขที่ได้แบ่งปัน สุขที่ได้กินผักปลอดสารพิษ สุขที่ขายของดีๆ ให้กับผู้ซื้อ สุขที่ได้เรียนรู้จากการกระทำจริง และได้แบ่งบันความรู้กับคนที่อยากรู้ 

ทุกคนเกิดมาต่างกัน รับผิดชอบต่างกัน มีหน้าที่ต่างกัน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดตามความจำเป็น ผมเลือกเส้นทางเดินของผมแบบนี้ได้ ด้วยเพราะนิสัยผมส่วนหนึ่ง ที่ไม่เหมาะกับสังคมที่แก่งแย่งเพื่อผลประโยชน์ ไร้ความจริงใจ  ความชอบส่วนตัวส่วนหนึ่ง ที่สำคัญผมหลายปัจจัยต่างๆ รองรับ การตัดสินใจจึงง่าย

อยากบอกว่าใครที่เบื่อระบบ เบื่อองค์กร การทำเกษตร หรือกิจการส่วนตัวอื่นใด มันเป็นทางเลือกหนึ่งที่ทำให้มีความสุขได้ แต่ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ให้ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินงาน เศรษฐกิจพอเพียงไม่ได้ห้ามรวย ไม่ได้ห้ามใช้เงิน ...

เงินเป็นสิ่งจำเป็น ผมไม่เถียง แต่เงินไม่ใช่คำตอบของทุกอย่าง เงินก็ไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้

บางคนทุ่มเททำงานเพื่อเงิน จนลืมอะไรบางอย่างไปหรือเปล่า


ความเห็น

ขอบคุณที่ริเริ่มและก่อตั้งบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ค่ะ :good-job:

คนไทยไกลบ้านที่อยากดำเนินชีวิตตามรอยเศรษฐกิจพอเพียงของพ่อ

สวัสดีค่ะ คุณโสทร - ทิพย์อ่านบล๊อกของคุณ แล้วเห็นดีด้วยอย่างที่บอกคือ ทำะไรที่เรารักเราชอบ ... ทิพย์เชื้อว่าการทำอะไรที่เรารักเราชอบมักจะประสบกับความสำเร็จ เพระาเรารักที่จะทำในสิ่งนั้นๆ แม้ว่าผลจะออกมาอย่างไรเราก็มีความสุขว่าครั้งหนึ่งเราได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ   :beg:

ชีวิตที่เรียบง่ายกับความพอใจในสิ่งที่มี

ครับ...บ้านนี้มีแต่สิ่งดีๆ

เหอ เหอ ตอนนี้ผมโดนทางบ้านกับบอสที่ทำงานกดดันเหมือนกันว่า"ออกมาทำไม ปลูกผักทำสวนมันจะได้ซักแค่ไหนเสียดายความรู้ที่มี" แต่จะมีใครรู้ไหมว่าผมเองอยากทำอะไร ผมรู้ว่างานสวนมันหนักมากสำหรับผมและเงินมันอาจไม่มากเท่ากับงานประจำ แต่มันมีบางอย่างที่มากกว่า คือ "ความสุขที่ผมได้อยู่กับครอบครัว" :starving:

ผมก็เป็นอีกคน ที่ชอบเข้าไปอ่านบล็อคเก่าๆ สนุกดี ได้ความรู้ พออ่านไปมากๆ ก็มาคิด เรานี่เอาเปรียบคนอื่น เอาอย่างเดียว ไม่แบ่งให้คนอื่นบ้าง ก็เลยพยายามหัดเขียนบล็อคบ้าง แต่ยังไม่สำเร็จ

:cheer3:

ด้วยคนค่ะ

รู้สึกว่ามาถูกที่แล้วค่ะ ทุกคนมีแนวคิดคล้ายๆกัน มีความสุขค่ะที่ได้อ่านความในใจผ่านทางตัวหนังสือ

อยากรู้จักทุกคนให้มากๆกว่านี้ค่ะ :love:

แค่อ่านก็มีความสุขแล้ว อยากมีวิถีชีวิตแบบนี้บ้างจัง ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ก็สุขใจได้

ได้เข้ามาอ่านข้อความของน้องโสธร พี่ก็จบจบเอกเทคโนการศึกษาเหมือนกันงานเราคือการบริการห้องโสตฯ ถ่ายรูป กำลังเบื่อเหมือนกัน สิ้นปี 55 มกราคมปี56 ก็เป็นไทกับตัวเองแล้วไชโย  อยู่บ้านเก็บผักขาย มีความสุขกับครอบครัว  ไม่ต้องรีบไปเซ็นชื่อ  งานของเราทำเท่าไหร่ก็ได้ เพราะเบื่อระบบการทำงานในวงราชการแต่เราเป็นแค่ลูกจ้างเขา  ถือว่าได้ทำงานในสิ่งที่เรียนมาแล้ว 10 ปีกว่า ขอเป็นอิสระกับเศรษฐกิจพอเพียงในบ้านสวนที่เกาะยอ  ขายต้นไม้ที่เพาะเองที่ตลาดนัดบ้างก็มีความสุขดีกว่า

ทำไมลาออกจากจากการเป็น นวก.คอมล่ะครับหลวงโส

หน้า