คุณถ้วยฟู ในความทรงจำ 21 กันยายน 2544 - 27 กุมภาพันธ์ 2560 TuayFoo, In memory 2001 - 2017

หมวดหมู่ของบล็อก: 

...ยังคงเป็นดั่งเหมือนกับเมื่อวาน 
อยู่ในส่วนลึกความทรงจำ 
แต่ต่างกันแค่เพียง ในตอนนี้ ...

Lovely Pet
TuayFoo, the greedy dog. ถ้วยฟูจอมตะกละ

ผมชื่อ”ถ้วยฟู” เกิดเมื่อวันที่ 21 กันยายน 2544 ครับ พ่อผมชื่อ”หมูสับ” แม่ผมชื่อ”ไข่ต้ม” ผมเกิดที่จังหวัดชัยภูมิ (จังหวัดที่ทุกคนภูมิใจครับ) หลังจากผมเกิดได้ไม่นานผมก็อพยพมาอยู่กรุงเทพฯ (เมืองฟ้าอมร) ครับ ขอบอกสักนิดว่าตอนเกิดผมไม่ได้ชื่อถ้วยฟูหรอกครับ ผมมีชื่อว่าโป้งเหน่ง แต่หลังจากที่ผมมาอยู่กับพ่อแม่ใหม่ผมก็ได้รับชื่อเรียกว่าถ้วยฟูครับ

ตอนเด็ก ๆ ผมต้องอยู่คนเดียวตอนกลางวัน หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จแล้วพ่อแม่ก็ไปทำงาน ผมก็เล่นกับลูกบอลบ้าง ตุ๊กตาบ้าง เบื่อ ๆ เข้าผมก็กัดขาโต๊ะเล่นลับเขี้ยวผม (เพราะเหตุนี้จึงทำให้ผมฟันเกไปนิดหนึ่งครับ) แรก ๆ ใครผ่านไปผ่านมาคงจะนึกว่าผมเป็นใบ้ เพราะว่าผมไม่เคยส่งเสียง (เห่า) เรียกใครเลย ผมยังนั่งฉี่แบบผู้หญิงด้วย จนวันหนึ่งพ่อแม่พาพี่ชายชื่อโบโบ้ (ฺBobo) มาอยู่ด้วยเป็นเพื่อนเล่น พี่โบ้สอนผมทุก ๆ อย่างเลย ทำให้ผมรู้จักส่งเสียง (เห่า) เรียกคน รู้จักการยืนเยี่ยวแบบแมน ๆ (ยืนสามขา ยกขาด้านหลังขาหนึ่ง มันแมนมาก ๆ เลยครับผม)

ผมรู้สึกสนุกกับการกินมากครับ ผมกินได้เยอะและไม่เคยเบื่อเรื่องกินเลยครับ ทำไมพ่อแม่ชอบบ่นว่าผมตะกละก็ไม่รู้ ผมรู้สึกเสียดายอาหารไม่อยากให้เททิ้งไปเปล่า ๆ ต่างหาก ผมทานได้แทบทุกอย่างนะครับของคาว หมู เป็ด ไก่ ปลา ผักผลไม้ อาหารหวานทองหยิบ ฝอยทอง ผมรับประทานได้ทั้งนั้นไม่มีเกี่ยงงอนใด ๆ เลย พ่อแม่คงเห็นจุดอ่อนผมดังนั้นเวลาที่ผมป่วยไม่สบาย หมอให้ยามาแทนจึงแอบใส่ยาไว้ในทองหยอด ผมก็แกล้ง ๆ ทำลืม ๆ กลืนลงไปให้สบายใจ วันหนึ่งพ่อนั่งกินไวน์อยู่ผมก็สงสัยมันเป็นเครื่องดืมชนิดใดหนอ กลิ่นมันก็เย้ายวนดีเหลือเกิน ผมเข้าไปคลอเคลียแล้วร้องขอกินหน่อยซิ พ่อก็ไม่ว่าอะไรเห็นฟังแว่ว ๆ ว่า “สงสัยอยากลองชิมดู” ว่าแล้วพ่อก็เทให้นิดหนึ่ง อารามดีใจผมเลียแบบนอนสต็อปเลยครับ หลังจากเลียไปสักพักทำไมผมรู้สึกโลกหมุนก็ไม่รู้ ผมเดินโซชัดโซเซ แต่ยังได้ยินเสียงแว่ว ๆ ว่า “สงสัยจะเมา”

ประสบการณ์อีกครั้งที่ลืมไม่ลงเลยตอนผมยังเล็กอยู่ ผมก็วิ่งซนไปเรื่อย ๆ ไปเจอตัวอะไรไม่รู้ขามันเยอะดีเลยลองเอาเท้าไปเขี่ยเล่น ปรากฏว่ามันแว้งกัดเข้าให้ ผมร้องเสียงหลงเลยครับ พ่อเข้ามาแล้วบอกว่า “ถ้วยฟูโดนตะขาบกัด” เห็นพ่อโทรศัพท์คุยกับใครไม่รู้บอกให้ลองให้กินพาราเเซตามอลครึ่งเม็ด แล้วลองดูอาการ” อาการปวดบวมไปหนึ่งวันเลย หลังจากวันนั้นผมไม่ค่อยอยากเข้าใกล้ไอ้เจ้าตัวนี้เลย

ผมโชคดีที่พ่อแม่พาผมไปเที่ยวทั่วประเทศไทยจากเหนือสุดไปยังใต้จากตะวันออกไปยังตะวันตก ขึ้นเขาลงห้วยข้ามไปยังเกาะแก่งต่าง ๆ ที่ใคร ๆ ไปมาผมก็ไปมาหลาย ๆ แห่งเหมือนกัน ไปถ้ำใหญ่ ไปดูกระทิง นั่งรับลมชายทะเล หรือเดินเที่ยวงานพบปะสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ด้วยกัน (Dog show)

ผมมีภรรยาและลูก ๆ เหมือนกันนะครับ ภรรยาผมชื่อว่าสุกี้ ส่วนลูกชื่อว่ากันดัมกับกัสจัง แต่น่าเสียดายกัสจังต้องพรากจากครอบครัวไปเพราะมีผู้มารับอุปการะไป ไม่รู้ว่าสักวันหนึ่งพี่น้องจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันหรือไม่

ช่วงนี้ผมก็อายุเยอะแล้วถ้าเทียบกันแล้วผมน่าจะอายุประมาณ 100 ขวบกว่าแล้ว ผมรู้สึกเรี่ยวแรงถดถอยไม่กระฉับกระเฉงเหมือนตอนหนุ่ม ๆ แล้ว ผมไอบ่อยขึ้น คุณหมอบอกว่าผมเป็นโรคหัวใจ นอกจากโรคหัวใจแล้ว ผมก็ยังเป็นโรคตาแห้ง หลอดลมอักเสบ โรคภูมิแพ้ หือ ๆ ผมต้องกินยาวันละเกือบสิบเม็ดเลย

คุณถ้วยฟูหลับให้สบาย 
27 กุมภาพันธ์ 2560

ทำไมท่านจึงไม่ศึกษาเทคนิคของผู้สามารถเป็นเยี่ยมในการชนะมิตรซึ่งโลกยอมยกให้แล้ว? เขาผู้นี้คือใคร? ท่านอาจจะพบเขา ในวันพรุ่งนี้เดินมาตามถนน เมื่อท่านเข้าใกล้เขาในระยะสิบฟุต เขาจะกระดิกหางของเขาให้ท่าน ถ้าท่านเพียงแต่หยุดตบหัวของเขาเบา ๆ เขาแทบจะกระโดดออกมาจากหนังหุ้มร่างของเขา เพื่อแสดงให้ท่านเห็นเป็นการตอบแทนว่าเขาชอบท่านอย่างไร และท่านรู้ดีว่าการที่เขาแสดงกิริยาท่าทางว่าชอบท่านอย่างซาบซึ้งทั้งนี้ เป็นการกระทำปราศจากความต้องการใด ๆ แฝงอยู่เบื้องหลังแม้แต่น้อย เขามิได้มีความต้องการที่จะขายที่ดินและสิ่งปลูกสร้างให้แก่ท่านและเขามิได้มีความต้องการที่จะแต่งงานกับท่าน

ท่านเคยหยุดคิดบ้างหรือเปล่าว่าหมาเป็นสัตว์ชนิดเดียวเท่านั้นที่ไม่ต้องทำงานเพื่อเลี้ยงชีพ? ไก่ต้องให้ไข่ แม่วัวต้องให้นม นกคีรีบูนต้องให้เพลง แต่หมาเลี้ยงชีพอยู่ได้โดยมิได้ทำสิ่งใดให้ท่านนอกจากการแสดงความจงรักภักดีต่อท่าน

เดล คาร์เนกี 1936

ความเห็น

เสียใจด้วยครับ เกิดแก่เจ็บตาย วัฏสงสารคู่โลก

ของผมก็ผ่านไปหลายรุ่นแล้ว

 

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ครับผม พอดีคุณถ้วยฟูนี้ผูกพันมาก ๆ ครับ

ไร่สุโขทัยนี้ดี ไร่นี้มีแต่ความสุข

เสียใจด้วย ครับ เก็บความทรงจำ ที่ทำให้เราอมยิ้ม ไว้ (เป็นความสุข ครับ)

จงเตือนตน ด้วยตนเอง

ใช่ครับ ความทรงจำเป็นสีงที่ทำให้ผมยิ้มได้เมื่อคิดถึงเขา(ถ้ายฟู)ครับ

ไร่สุโขทัยนี้ดี ไร่นี้มีแต่ความสุข

หน้า