เหนื่อยยยยยยยยยยยยย

ช่วงแรกยังจับต้นชนปลายไม่ถูก  เพราะอะไรๆก็รกไปหมด   ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี    

ก็เลยเหนื่อยค่ะ   ....

แหะ  แหะ  !!!   แต่ก็สู้นะคะ   ยังไม่ถอยหรอก   ก็คนเคยอยู่กรุงอย่างเรา  อยู่ๆก็ต้องมาขุดดินปลูกผัก   มันก็ต้องเมื่อยเป็นรรมดาแหละนะคะ    วันแรกงี้หลับเป็นตายเลยค่ะ   วันที่สอง  นอนปวดตัวเหมือนจะเป็นไข้   พอวันที่สาม เริ่มกลัวแดง นอนอีกวัน   วันที่สี่  เริ่มจับทิศทางแดด ลมได้บ้าง  รู้ว่า  ช่วงไหน  ควรอยู่ตรงไหนจะได้เย็น   และไม่ดำ   พอวันที่ห้า คือวันนี้   เริ่มปลูก หยอดเมล็ดบวมเหลี่ยม  , ถั่วพู ,  มะระขี้นก ,  และคะน้า 

คนแถวนี้  พอรู้ว่าเราจะมาปลูกผัก   ก็ยินดีปรีดาเป็นหนักหนา   สนับสนุนเมล็ดพันธ์   ทั้งซื้อทั้งหาให้   เราใหเงินก็ไม่เอา  บอกแต่เพียงว่า  จะขอกินด้วย !!!   แผนสูงซะด้วยสิ  อิอิ 

ฮูกว่าง ฮูกว่าง ให้ไปช่วยปลูกเปล่า (แต่เลี้ยงข้าวฮูกด้วยนะ ฮี่ๆๆๆๆ)

 

 

"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"

สู้ๆต่อไปนะครับ ผมส่งแรงใจไปช่วยล่ะ อิอิอิ

แรกๆ ก็เหนื่อยเป็นธรรมดาค่ะ ค่อยๆ ทำไปทีละอย่าง อย่าหักโหมก็พอ เหนื่อยก็พัก ตอนนี้เราเป็นายตัวเองแล้ว...สู้ สู้ ค่ะ

สู้ สู้ นะจ๊ะ ใจมาเป็น ร้อยแล้ว เหลือแต่กายต้องตามใจไปให้ได้เกินร้อยนะคะ 

เข้ามาเก็บกำลังใจอีกครั้งค่ะ  


อยากจะบอกว่า   ใครที่กำลังฝันอยากมีชีวิตอย่างเพื่อนๆ พี่ๆ  ใน บ.ส.พ.พ  แห่งนี้  รีบตัดสินใจได้เลยนะคะ  ขอคอนเฟริมค่ะว่าไม่ผิดหวังแน่นอน   ถึงแม้จะยังมองไม่เห็นว่าจะได้เงินมาได้ยังไง   แต่ก็มีความสุขปราศจากการกดดันจากใครทั้งนั้นค่ะ   (นอกจากตัวเอง  555)


ขอบคุณสำหรับท่านที่ห่วงว่ามือจะพองนะคะ   เพราะตอนนี้ พองเรียบร้อยแล้ว   ส่วนรื่องดำนั้นก็คงดำได้ใจละคะ   แดดต่างจังหวัด   แค่เดินเฉียดก็ดำแล้วค่ะ


มีที่นิดดดดดดดดเดียวจริงๆค่ะ    และเป็นที่สำหรับปลูกบ้าน   แต่ด้วยความที่ว่าติดกับบ้านแม่  และแม่ก็มีบ้านอยู่แล้วจึงมาอยู่บ้านแม่ค่ะ และไม่อยากปล่อยที่ไห้รกร้างว่าเปล่า  จึงคิดว่าน่าจะปลูกผักเอาไว้กินกันเองในบ้าน  เพราะที่บ้านเป็นครอบครัวใหญ่  ทุกอย่างต้องซื้อหมด   คิดว่าถ้าเราปลูกพืชผัดสวนครัวไว้ไช้เอง  นอกจากจะประหยัดและปลอดภัยแล้ว  ยังเป็นความภาคภูมิใจด้วยค่ะ


เรื่องดินนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ    แข็งงงงงงมากกกก    ไม่มีปัญญาขุดหรอกค่ะ   ตอนนี้ก็ได้แต่นั่งมอง  และปลูกผักใสกระถางไปก่อน  หลังจากนี้ก็จะวางแผนในกระดาษว่าอะไรจะอยู่ตรงไหน   จะได้คำนวณว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่ในการปรัปรุงดิน  คงอีกนานละค่ะกว่าจะได้เป็นรูปเป็นร่าง   ไม่รู้จะถอดใจเสียก่อนหรือเปล่า   

ค่อยๆทำไปนะคะ... ช่วงนี้แดดร้อน... ระวังจะไม่สบาย... ดูแลตัวเองด้วยนะคะ... เอาใจช่วยค่ะ... ท้อได้แต่อย่าถอย...

ชีวืตที่เพียงพอ..

มาให้กำลังใจคุณพัชรีครับ

ผมเองก็เป็นมนุษย์เงินเดือนอยู่

แต่ด้วยใจรักเกษตรและความสงบเรียบง่าย

เลยซื้อที่ดินไว้แปลงนึงเพื่ออนาคต 

ระหว่างนี้ก็เอาเวลาวันหยุดมาปลูกต้นไม้

รู้เลยว่าเหนื่อย เมื่อยล้ายามขุดดิน ถ่างหญ้า

แ้ม้นว่าผลผลิตจะยังไม่เกิดในทันใด

แต่ก็มีความสุขที่ได้ทำ

ขอเอาใจช่วยคุณพัชรีอีกแรงนะครับ... 

หน้า