ผมกับคุณพ่อหัดทำเส้น โซบะ ครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

         Laughing เมื่อวันหยุดที่ผ่านมาผมกับคุณพ่อได้มีโอกาสได้ไปเรียนรู้วิธีการทำเส้น โซบะ กันนะครับร่วมกันจับกลุ่มกับเพื่อนของผม(รุ่นพี่)กันด้วยครับ มาดูกันเลนนะครับผม

 

                        ขั้นตอนแรก  นำแป้งผงโซบะที่เขาทำละเอียดแล้วมาผสมนํ้า คลุกเคล้า นวดเข้ากันก่อน

 

 

 

พี่ เขานวดเก่งครับ

 

ให้น้องเรียว นวดแป้งบ้างครับ

 

 

 

จากนั้นเอาแป้งที่นวดแล้ว นำมาคลึงให้เป็นแผ่นบางๆๆครับ

 

 

 

มาดูกันนะครับ ว่าแผ่นแป้งจะที่คลึงแล้ว หน้าตาจะเป็นยังงัยครับทำแล้วรีดแป้งได้แผ่นใหญ่ๆๆเลยนะเนี่ย

 

 

 

ผมยกนิ้วบอกให้พ่อถ่ายรูปครับ รอหั่นขั้นตอนต่อไป

 

 

 

ผมกับพ่อ ช่วยกันหั่นเป็นเส้นๆๆเล็กๆๆบางๆๆ ครับ

 

 

 

 

 

พ่อจับมือผมอีกทีกลัวมีดบาดมือ พยายามเข้านะลูก

 

 

 

ในที่สุด เราสองคน ก็ได้เส้นโซบะ จับเข้ากล่องในที่สุดครับ

 

 

หน้าตาเส้นโซบะ พร้อมนํ้าซอสครับ

 

 

แม่ครับ ผมเอาอาหารเย็นมาฝากครับ ปกติต้องโรยด้วยต้นหอมหั่นลงไป ผมไม่ทานหอมมันเผ็ด ขอแตงกวาหั่นแทนจะดีกว่านะ  แม่นะ

 

 

จานนี้ให้พี่น้องชาวบ้านสวนครับเป็นฝีมือผมกับพ่อครับ  บาย บายครับผม  

ความเห็น

ฝีมือน้องเรียวติดแม่ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ เก่งมากๆ จัดวางสวยเหมือนของแม่เด๊ะๆๆ ชื่นชม ชื่นชมค่ะ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ว้าว!!! น้องเรียวเก่งจังเลย  ขอแบ่งมาให้หน่อยได้ไหมเอ่ย..

น้ามายชอบทานซานไซโซบะค่ะ 

 

there is a will , there is a way .

  Laughing เรื่องนี้มันมีอยู่ว่า เจ้าของร้านที่ทำโซบะขาย เขาเปิดให้ทุกคนๆสมัครและเพื่อนของคุณพ่อบ้านเลยชวนเราไปด้วยกันได้คูปองสมัครมาแล้ว  จึงนัดกันไปทำโซบะกันค่ะ น้องมาย ทั้งคุณพ่อและเพื่อนๆๆพร้อมลูกๆๆสนุกกันใหญ่เลยหล่ะที่นี้

น่ารักมากเลยคะ ต้องอร่อยมากแน่ๆ เลย   อุไม่ .. อุทานถูกหรือเปล่า

Laughing ดูเขาตั้งใจทำค่ะ ดิฉันอยู่บ้านกับลูกสาว เขาเดินกลับเข้ามาใบนบ้าน เปิดกล่องโซบะออกมาให้ดูด้วยท่าทางเป็นปลื้ม เขาบอกว่าแม่จ๋า น้องเรียวทำโซบะมาให้แม่ แม่เปิดดูซิ จากนั้นก็นำมาลวกให้เขาทานค่ะ ส่วนคุณพ่อบ้านยืนอมยิ้มๆแล้วยิ้มอีกค่ะ

ต่อไปมีแวว เชฟมือทองของโลก ที่เป็น ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น  ดูท่าทาง ขยันขันแข็ง เอาจริงเอาจัง  เด็กจะมีความสุขเมื่อได้เรียนรู้ จากการได้ลงมือปฏิบัติจริงด้วยตัวเอง

ตามรอยพ่อคิด ด้วยวิถีชีวิต ที่เพียงพอ

    Laughing   ถ้าเขาชอบทำอาหารเราก็ดีใจ และชื่นใจอยู่ไม่น้อยเลยล่ะจะได้ดูแลน้องด้วยนะคะเมื่อยามเขาโตขึ้นจะได้ช่วยเหลือตัวเองด้วยคะ เพราะถึงตอนนั้นเราคงให้เขาช่วยเหลือตัวเองแล้วค่ะ อยากฝึกให้เขาทำงานบ้านด้วยคะ คนญี่ปุ่นส่งลูกเรียน เรียนเก่ง เรียนดีมากด้วย แต่ไม่ยอมให้ทำงานบ้านเลย ถ้าทำก็ทำได้บ้าง แต่ไม่ค่อยสนใจอะไรมากนัก

พ่อลูกได้ทำกิจกรรมร่วมกัน น่ารักจังเลยค่ะ Laughing

   Smile เราดูแลลูกๆๆสองคนได้ แต่บางครั้งถ้ามีวันหยุดเลยหาโอกาสให้เขาเข้ากลุ่มกับเื่พื่อนๆๆของพ่อทำโซบะร่วมกันค่ะ คุณแจ้ว ดูท่าทางเขาชอบทำบ้างแล้วล่ะ จะได้ช่วยเราได้บ้าง ดูแลน้องช่วยได้ด้วยนะค่ะ

เรียวคุง อานาตะโน๊ะโซบะ วะ โออิชิ เดสซึเน่ .. อะริกาโต๊ะ โกซัยมัสLaughingLaughing

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

หน้า