นุสิตา พบเพื่อนบ้านสวนครั้งแรก ปี 2557 / 3

หมวดหมู่ของบล็อก: 

กราบสวัสดีพี่น้องสมาชิกบ้านสวนฯ อีกครั้งค่ะ บล็อกนี้ เป็นการพบปะสมาชิกบ้านสวนกันพร้อมหน้าพร้อมตา มากันทั่วทุกสารทิศนะคะ ภาพเยอะ จริงๆ เลยต้องเขียนแบ่งเป็น 3 บล็อก คงยังไม่เบื่อกันซะก่อนนะคะ

   นี่เป็นภาพบรรยากาศของงานวันแรกที่เจอสมาชิกวันที่ 11 ตุลาคม 2557 ช่วงบ่าย หลังจากที่เราหยุดแวะที่เขาพับผ้า ก็เดินทางมาไกลพอสมควร กว่าจะมาถึง อุทยานแห่งชาตินกน้ำคูขุด

    นุสิก็ตื่นเต้นเล็กน้อยถึงปานกลางค่ะ มีเพื่อนหลายคนจากแดนใต้ ที่เราจะมาเจอกันครั้งแรกที่นี่ รวมทั้งพี่ธีระชัย ที่คุยกันทางเฟสและ บ้านสวนมานมนาน แต่มิเคยได้เห็นหน้าค่าตากันเลย 

    และแล้ว คนแรกที่เข้ามาทักทายเราด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก็คือ พี่เล็ก อรชร และ พี่ติ๋ม มังคุดหวานลานสกา 55+

รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเป็นกองเลย เพราะสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ชวนกินข้าวปลาอาหาร ทำให้คนไกลบ้านอย่างเรา รู้สึกอบอุ่น เหมือนมีบ้านอยู่ที่นี่อีกหลังนึง ซักพักพี่เสิน ก็เข้ามาทักทายต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ถามสารทุกข์สุกดิบอีกเช่นเคย อย่าง เจ้าภาพและเจ้าบ้านที่ดี แหม่ แววตาเป็นมิตรโดยแท้

 

   เพื่อนๆ กำลังสนทนา ร่วมวงไพบูลย์กันอย่างสนุกสนาน เราก็ได้แต่มองๆ และเก็บภาพ พลางนึกในใจ โอ้ววว คนนี้ก็ใช่ คนนั้น ก็ใช่ โอ้วว ตัวจริงเขาหน้าตาแบบนี้นี่เอง บางคนแตกต่าง บางคนก็เหมือน โอ้วว แล้วเขาจะคิดกับเรายังงัยนะ ก็เล่นโพสต์รูปที่แต่งเเล้วแต่งอีกอ่ะ ตอนเจอกันจริงๆ ลำบากใจจัง 55+ 

  ฝากบอกเพื่อนๆ เลยนะคะ ว่า รูปในเฟสน่ะ อย่าแต่งมากตอนเจอกันจะได้ไม่ลำบากใจ 55+

มองไปมองมา อ๊ะ! พี่บัวริม ป้าต้อยเมืองชล ตอนอยู่ใกล้ ก็ไม่ค่อยจะได้นัดกันเลย ดู๊ ดูซิ มาเจอกันซะไกลเชียว

        มีพี่ในงานคนหนึ่ง จำไม่ได้ว่าพี่เล็กอรชรรึเปล่า คะยั้นคะยอให้เรากินลูกเนียงให้ได้เลย บอกว่า อร่อย หากินยาก ตอนนั้นเราก็มองลูกเนียงแล้วรู้สึกว่า สีมันคล้ำ เพราะอะไร ใส่อะไรลงไป แล้วถ้ากิน แล้วจะกล้าคุยกับใครมั้ย พี่เขาก็ยังคงคะยั้นคะยอ เราก็รับคำ ก็ว่า เย็นๆ จะกินอ่ะนะ ขอให้พ้นช่วงนี้ไปก่อน ช่วงสนทนากับเพื่อน  และเราก็กำลังเห่อในการถ่ายภาพเพื่อน ๆ ด้วยค่ะ เป็นคนชอบเก็บภาพ และชอบเขียนเรื่องราว ประสบการณ์ที่ได้พบได้เจอมา

      และแล้ว พี่แจ้ว ท่านประทานใหญ่ ก็เดินมาที่ลูกเนียง แล้วก็สาธิต วิธีการกินให้ดู บอกให้เราทุบลูกเนียงให้บุบเล็กน้อย แล้วก็จิ้มกับ....ลักษณะคล้ายพริกเกลือใส่มะพร้าวขูด กินเป็นขนม พี่แจ้วบอกว่า "พี่ทำเองทำยากนะ หากินยากนะ" แค่บอกว่า เป็นของเพื่อนที่ทำเอง เท่านั้นล่ะ เราต้องรีบกินเลย เพราะบางที ความอร่อย มันไมได้อยู่ที่รสชาติอย่างเดียว แต่มันก็อยู่ที่ความตั้งใจที่เขาทำให้เรากินด้วย สิ่งใดๆ ก็ตามที่ทำออกมาจากใจแล้ว มันดีเสมอค่ะ

     และพอได้ชิมคำแรก โหว ทำไมเราไม่คิดกินตั้งแต่พี่สาวคนแรกชวนเราว๊าาาา แปลกดี หนึบๆรสชาติแบบนี้ ไม่เคยเจอ และที่สำคัญ ไม่มีกลิ่นด้วยอ่ะ สุดยอดดด ทำได้งัย

     พี่แจ้วบอกว่า การทำลูกเนียง ไม่ได้ทำได้ง่ายๆ ต้องเตรียมตั้งแต่ชนิดของไม้ที่ใช้ในการทำฝืนต้มน้ำ และขั้นตอนการต้มที่พิถีพิถัน โอ้ว เมนูนี้ มันคือ "ศิลปะ " จริงๆ

มาดูกันชัดๆ ใกล้ๆ สีจะเป็นอย่างนี้ค่ะ หนึบ ๆ ไม่มีกลิ่นลูกเนียงขึ้นจมูกเลย กินได้เรื่อยๆ 

และแล้ว เราก็ถูกแซวว่า "ยืนเฝ้าลูกเนียง ไม่ไปไหนเลยนะ น้องนุสิตา" 55+ ก็มันอร่อยอ่ะ กลัวหมด 555

มาดูตรงนี้กันบ้าง เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเห็น เขาเอาผลมะแว้ง มาตำทำน้ำพริก มีที่ไหนทำกันบ้างเนี่ย ภาคกลางเรามิเคยเจอ ก็ขนมันเยอะอ่ะ เขาทำงัยกันนะ เอ..แล้วจะคันคอรึเปล่า เอ.หรือจะเผาไฟก่อนทำ เอ..แล้วรสชาติเป็นงัยนะ ก็มัวแต่เก็บภาพ เมนูนี้ เราเลยพลาดไป รวมถึง ปลาแห้ง และเห็ดเหม็ดด้วย ยังมิได้กินเลย ของใครเอามาก็ยังมิรู้ น้ำใจงามแท้ 

สมเป็นบ้านสวน หันไปไหนก็เจอแต่ผัก....

สองคนนี้กำลังยืนดูอะไรกัน ขยับมาดูกันใกล้ๆ สิคะ

ที่แท้ เจ้าสิ่งที่เขากำลังมุงวิจารณ์กันก็คือยำโตนด นุสิได้ลองทานดูแล้ว ก็เเปลกอีกเหมือนกันค่ะ แต่อร่อยนะ   มาทราบภายหลังว่าพี่เก้ และผู้ที่มาร่วมงานช่วยกันทำ ขอบคุณที่สรรค์สร้าง สิ่งดีๆ อร่อยๆ แปลกๆ มาให้พวกเราได้ทานกันนะคะ เมนูนี้มีรสชาติหวานนิดนึง คงตามแบบฉบับคนใต้ ต้องมีน้ำตาล ส่วนโตนด ก็รสไม่ฝาดด้วยค่ะ แหม่ อยากให้แม่ลองทำให้ทานจัง ^^

    " สตอดอง " เคยได้ยินอยู่ว่ามี แต่นานมากละ จนเกือบลืมว่า เขามีการเอาสตอมาดองกันด้วย นุสิยังไม่ได้กินเลยอ่ะ ที่จริงชอบทานสตอนะ แต่ดองแล้วรสชาติเป็นงัย ก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ก็พลาดไปละ ไม่ได้กิน เพราะกลัวเรื่องกลิ่น เดี๋ยวไม่มีคนคุยด้วย ก็กะจะเก็บไว้กินค่ำๆ ขอเก็บภาพเพื่อนสมาชิกก่อน ใครทานไปแล้ว ช่วยบอกหน่อยนะคะ รสชาติเป็นงัยคะ เเล้วกลิ่นหายไปเหมือนลูกเนียงมั้ย 

ยังไม่ทันได้ทานอะไรมาก พี่เสินก็เรียกทุกคนขึ้นเรือค่ะ เพื่อจะชมทัศนีย์ภาพรอบๆ พื้นที่ 

    ตอนไปเห็นเรือครั้งแรก ใจก็คิดขึ้นมาว่า ลูกทุ่งดีจัง ชอบๆๆ แปลกดี แล้วก็หัวเราะในใจ ก็เรือมันโล่งไปหมด แล้วทุกคนก็ช่วยกันเอาเก้าอี้มีพนักมาวางให้เต็มเรือ ตามจำนวนสมาชิก แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีผู้ที่ต้องยืนอยู่ เพราะเก้าอี้ไม่พอ 55  แต่เขาก็สนุกสนานได้นะ เอากับเขาสิ แหม่ เรามาถูกเวปจริงๆ ลูกทุ่งมาก ชอบค่ะ ^^

 

ระหว่างล่องเรือ บนผืนน้ำที่นิ่งสนิท พาให้คิดอะไรไปเรื่อย เออ ดีเหมือนกัน แค่ภาพเบื้องหน้าที่เห็น ก็สอนอะไรเราได้ตั้งหลายอย่าง เชื่อว่า ในความคิดของทุกคนในขณะนั้น ก็คงจะมีเหมือนกัน

พี่เสิน เจ้าภาพ ก็ยังเป็นมักคุเทศน์อีกตำแหน่งหนึ่ง ด้วย แต่เสียงเรือ ก้ดังเหลือเกิน เราก็ได้ยินบ้าง ไม่ได้ยินบ้างอ่ะนะ โชคดีที่นั่งหน้า ก็เก็บรายละเอียด การบอกเล่าเรื่องราวมาได้บ้าง

พี่เสินก็พูดไป ในขณะที่มีอีกคน ที่คิดถึงคนไกล .....  55+

ลุงพูนกำลังคิดว่า เอ...คืนนี้ฉันจะร้องเพลงอะไรดีน๊าาาา ไม่ได้ละ นานๆ เจอกันที ต้องโชว์ลูกคอซะหน่อย (55+)

ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานเฮฮา กันทั้งลำ เสียงดังกันเจี้ยวจ้าว แต่ยังมี อีกคน ที่ยังหลับได้อ่ะ ทำไปได้นะ  ^^' + ^^'

แสงงามจากท้องฟ้าส่องผ่านกลีบเมฆ ลงมาเป็นเส้น ปะทะสายน้ำ สวยงาม ดั่งต้องมนต์

กลับมาๆๆๆ ค่ะ เพ้อเจ้อมาเยอะละเรา มาดูงานแสดงยามค่ำคืนกันดีกว่า

พี่หยอยเป็นพิธีกรกิติมาศักดิ์ ของงานนี้ แต่เสียดาย ภาพเบลอ เลยไม่มีให้เพื่อนๆ ชม

กติการแรกของงานก็คือ ให้ทุกคนขึ้นมาแนะนำตัวสั้นๆ และร้องเพลงให้เพื่อนๆ ฟังค่ะ โดยจะไล่เรียกตามอักษร

ุคุณจารึกและครอบครัว เป็นเกียรติที่ได้เจอตัวจริงค่ะ แต่ในงานนี้ เราไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย สมาชิกมากันเยอะ ได้คุยกันคนละนิดละหน่อย บางคนที่แค่เคยเห็นหน้า ในเวป แต่ไม่เคยคุย ก็ยังไม่กล้าทักทายกันเท่าไหร่ 

เอ๋ นี และ น้อง อยู่ในทีมของคนกรุงเทพฯ ได้รับเกียรติให้ขึ้นไปแนะนำตัวและร้องเพลงเป็นคนแรก แต่พวกเรา ไม่มีใครเตรียมตัวกันมาเลย ขึ้นเวทีเลยแป้ก หน้าแหกสุดๆ 555

     ในภาพ เอ๋ กำลังขมักเขม้นกับการหาเพลง เพื่อเตรียมตัวขึ้นไปร้อง 

คุณวรพจน์ ไม่คาดคิดมาก่อนเลย ว่าจะได้เจอกันตัวจริงๆ ในงานนี้ด้วย คราวนี้คุณวรพจน์มาพร้อมครอบครัวค่ะ ลูกสาวสองคนน่ารักมากค่ะ ภรรยาก็เป็นแม่บ้านแม่เรือน นุสิสัมผัสได้ตอนที่ไปอาบน้ำด้วยกันในห้องพักค่ะ

    คุณวรพจน์ ขึ้นมาร้องเพลง ไม่น่าเชื่อเลยว่า เสียงของคุณวรพจน์ จะเรียกเสียงกรี๊ดดดดจากสาวๆ บ้านสวนได้ท่วมท้นขนาดนี้ ประหนึ่งว่า กำลังฟังเพลงของ พี่เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย ประมาณนั้นเลยทีเดียวเชียว 55 

เพลงที่คุณวรพจน์ขึ้นร้องคือ " อยากรักแม่หม้าย " เอ..หรือนี่จะเป็นเพลงหากินของคุณวรพจน์นะ เราได้ยินสาวๆ ข้างหลังกรี๊ดกัน ก็พลอยกรี๊ดตามไปด้วย 555  บรรยากาศคึกคักสุดๆ

พี่อติสัย ในงาน รับหน้าที่ขายพวงมาลัย ให้กับสมาชิก เพื่อคล้องให้กับศิลปินในดวงใจค่ะ และรายได้จากการขายพวกมาลัยทั้งหมด จะยกให้กับวัดที่เราจะไปเยือน ในวันพรุ่งนี้ ซึ่งอยู่ใกล้ที่พักเรานี่เอง 

       เปลี่ยนจากเด็กขายพวกมาลัยมาเป็นนักร้อง รู้สึกเขินๆ เล็กน้อยนะพี่อติสัย มีเกา....ด้วยอ่ะ 55+

   พี่เล็ก ก็เตรียมตัวมาดีมาก ร้องเพลงไม่มีกระตุก แผ่นเสียงสะดุดร่องเลยอ่ะ แหม่  คนกรุงเทพฯต้องยอม 55

   ส่วนนายแยม หนุ่มสงขลา เจ้าของสวนมะละกอระดับชาติ นอกจากจะพร้อมทั้งการร้องเพลงแล้ว ยังเตรียมชุดขึ้นเวทีมาอย่างดี ดูกางเกงเขาสิคะ ใหม่ แจ่มซะขนาดนี้ ไม่ค่อยเห่อเลยนะ นายแยม 55

แต่เอ...แล้วคืนนี้จะเอาอะไรใส่นอนล่ะนี่ 

พอพี่อติสัยขึ้นเวที ก็มีลุงโรสรับหน้าที่แทน มาดของลุงโรส ดูๆไป ก็เข้าท่าเหมือนกันนะ ^^

ยามค่ำคืน จะมีการประมูลสินค้ากันเพื่อเอาเงินที่ได้ไปทำบุญอีกเช่นเคยค่ะ ฉะนั้น ผู้ที่มาในงานนี้ ทุกคนได้ทำบุญกันถ้วนหน้า จากกิจกรรมต่างๆ ที่สมาชิกมีส่วนร่วมกัน ก็อิ่มบุญกันเป็นแถบๆ อ่ะนะ

   และกิจกรรมของค่ำคืนนี้ สุดสยิว ค่ะ ติดทะลึ่งนิดๆ 555 หนีบไม้ให้ดีนะ เเล้วเอาเสียบให้ฝ่ายตรงข้าม โดยมีข้อแม้ว่า ห้ามโดนตัวอีกฝ่ายเด็ดขาด !!

เล่นกับเค้าเหมือนกัน 55

รางวัลสำหรับผุ้ชนะ ค่ะ

รางวัลสำหรับผู้แพ้ (ปีหน้าช่วยกันเรี่ยไร ของรางวัลกันมาเยอะๆ หน่อย เพื่อความสนุกสนาน และขวัญกำลังใจ ในการเล่นเกมส์นะคะ)

เกมส์ดำเนินมาจนถึง 5 ทุ่ม พอ 5 ทุ่มกว่าก็แยกย้ายกันไปนอน เพราะพรุ่งนี้ เรายังมีกิจกรรมกันอีกค่ะ ความสนุกสนานยังไม่จบแค่นี้ อิอิ

เช้ามานี้ ทุกคนดูสดชื่น หน้าตาอิ่มบุญกันจัง กิจกรรมต่อจากนี้คือการ ลุยตลาดเช้า หาซื้อของที่จะเอาไปทาน ทำบุญ หรืออะไรก็ได้

   ได้บอกพี่เก้ไว้ว่า อยากเห็นไข่ครอบสงขลาแบบของจริงๆ เพราะมีที่สงฃลาที่เดียว และมีชื่อเสียงเลื่องลือมาก อยากมาเห็นของจริงด้วยตาสักครั้ง พี่เก้ก็จูงมือพาเราไปเลยค่ะ Laughing

แต่ก่อนจะถึงร้านไข่ครอบสงขลา ก็ถึงร้านน้ำตาลแว่นก่อน หน้าตาแบบนี้ก็เพิ่งเคยเห็น เขาว่าดีก็เลยซื้อบ้าง แต่ยังไม่รู้จะซื้อไปทำอะไรอ่ะค่ะ แต่ซื้อไว้ก่อน นานๆมาที 

ถัดจากนั้นไปไม่กี่ล้อค ก็ได้เจอกับพระเอกของเช้าวันนี้ " ไข่ครอบสงขลา" วางรวมขายอยู่กับแผงไข่เค็ม พี่เก้บอกว่า สำหรับที่นี่แล้ว ส่วนใหญ่ ร้านไหนขายไข่ ก็จะมีหมด อ้อ มันเป็นเช่นนั้นเอง 

    นานๆ มาที คำนวนดูแล้ว วันนี้กลับบ้าน ยังงัยก็ไม่เสีย เลยซื้อไป 4 ถุง ถุงนึงมี 4 ลูก เราจะเอากลับไปอวดพ่อกับแม่ และอยากลองกินฝีมือไข่ครอบจากคนใต้แท้ๆ ดูบ้าง

ดูสิคะ เยอะเลย พี่เล็ก อรชรบอกว่า การนึ่งไข่นี่ ต้องให้ได้ระยะเวลาที่เหมาะสมด้วยนะ เพื่อไม่ให้ไข่แข้งไป นิ่มไป โอ้วว เจอศิลปะการนึ่งไข่อีกละ 

       ขนมข้าวเหนียวกะทิ ในหม้อข้าวหม้อแกงลิง รูปร่างหน้าตาแบบนี้ จะมีที่ไหนเสมอเหมือนละนี่ สุดๆ อ่ะ ไม่รู้คิดได้งัยนะ ช่างสรรค์สร้างจริงๆ นุสิซื้อมา ไม้ละ 20 ค่ะ มีอยู่ 5 อัน ซื้อมา 3 ไม้

   นี่ก็เป็นอีกหนึ่งรายการที่นุสิอยากมาเห็นมากที่สุด ในสงขลา ได้มาเห็นสมใจแล้ว รู้สึกว่า ดีใจมาก แล้วคิดว่า เรายังมีอะไรที่ไม่เคยเห็น และไม่เคยกินอีกเยอะเลย เมืองไทยของเรา อเมซิ่งจริงๆ 55

ดูกันให้ชัดๆ กินทั้งอย่างงี้ ไม่ต้องแกะค่ะ รสชาติประหนึ่งข้าวหลามหนองมน แต่ได้ความแปลกที่ยิ่งกว่า โอ้วว.... อเมซิ่งจริงๆ

พี่เสิน พี่เก้ คู่สร้างคู่สมแห่งปี อะไรจะสรรค์สร้างให้เหมาะสมกันขนาดนี้นะ 

คนนี้ใครน๊อออ กับลูกชาย แต่คนที่ยืนหันหลังให้กล้องเนี่ย พี่หมวยเล็กแน่นอนๆๆๆ

ปลาซาบะเผา ใครชอบกินบ้างคะ 

ทางใต้นี้ กินขมิ้นกันเป็นอาชีพ ไม่ว่าจะแกงจะผัด ก็มีแต่สีของขมิ้น กลิ่นแบบสมุนไพรไทยแท้ หอมมาก นุสิชอบเอามาทำสบุ่ค่ะ ใช้ดี ด้วยสรรพคุณของสมุนไพรไทยนี้เอง

มีใครคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่า ไม่กินขมิ้น เป็นสะใภ้เมืองใต้ไม่ได้นะ 555+ 

ที่กรุงเทพฯ ขมิ้นน่ะ จะขายเป็นจานๆ ค่ะที่เจอกันบ่อยๆ หรือขายเป็นมัดเล็กๆ แบบกองอย่างนี้ ไม่ค่อยเจอ เอ..หรือเขาไม่นิยมกินกันนะ เคยเอามาถูหน้า ถูตัว เห็นเขาว่าดี  สุดท้าย ตัวเหลืองเลย ล้างออกยากมากอ่ะ 

พอจับจ่ายซื้อของที่ต้องการกันสมใจแล้ว ก็มารวมตัวกันขึ้นรถเตรียมไปทานข้าวเช้ากันที่ทะเลสาบสงขลา ค่ะ

ตอนนี้ได้แต่รอๆๆ สมาชิกมากันให้พร้อม แล้วออกเดินทางกันเลย 

มาถึงละ บรรยากาศช่างเงียบสงบ

กินอะไรกันอยู่คะ สองคนพี่น้อง ตกลงมันอร่อยมั้ยล่ะนั่น ทำหน้าแปลก ๆ นะ 55

ลุงพูนกำลังถ่ายทอดวิชาทำสบู่ให้กับพี่หมวยเล็กค่ะ ดูมาดลุงพูนสิ นักวิชาการสุดๆ อ่ะ ยังไม่ทิ้งร่องลอยเดิม แม้จะอำลาวงการมานาน ลุงพูนเนี่ย จะว่าไปแล้วเป็นจุดเริ่มต้นของการทำสบู่ เปลือกมังคุดของนุสิเลยค่ะ ก็ได้ลุงพูนเนี่ย ล่ะ คอยให้คำปรึกษา  แล้วสบู่ของเรา ก็ได้รับการพัฒนาเรื่อยมา

จำได้ว่าไข่ครอบของเรา ก็อยู่ในวงไพบูลย์นี้ด้วย นุสิมัวแต่เก็บภาพ เลยไม่ได้กิน แกะให้เพื่อนลองกินกันไปก่อน ไมรู้รสชาติเป็นงัยนะคะ สุดท้ายของดีเราก็ไม่ได้กิน เพราะส่วนที่เหลือ เราดันลืมเอากลับ วางลืมไว้ที่งานซะงั้น T^T 

 

นี่ก็อีกหนึ่งคู่สร้างคู่สม นุสิถายภาพพี่อติสัย กับแฟน ได้เยอะมากอ่ะ ดูดีสุดๆแล้วจะแชร์ในเฟสให้นะคะ

ขอเป็นนางเอกซักภาพเถอะนะ

หลังจากแวะทะเลสาบสงขลาได้พักรับประทานอาหารกันจนอิ่มพุงกางแล้ว ก็มุ่งหน้าสู่บ้านคุณแยมค่ะ มาที่นี่ ถึงเพิ่งทราบ ว่าคุณแยมอยู่สงขลา และมีสวนมะละกอใหญ่มากพอควร

.

ต้นนี้จำชื่อไม่ได้แล้วค่ะ ลุงพูนบอกว่าที่เป็นก้านสีน้ำตาลนี้มีหนอนอยู่ข้างใน เราก็ไปบี้มันเล่นตั้งหลายอัน ไม่รุ้มาก่อน สยองเลยอ่ะ กลัวสุดๆ

เข้าไปในบริเวณบ้านคุณแยมค่ะ พื้นที่กว้างพอดู มีบ้านสองชั้นกำลังปลูกสร้างอยู่ 

ดูท่าสาวๆ สิ ไฉไลสุดๆ แต่ละท่าของพวกเธอ ออกแอ้คติ้งกันน่าดู

นุสิกับพี่สมจิต ไม่กล้าทำอย่างข้างบนเขาละ เขิลค่ะ 55 

โฉมหน้าคุณแยม เจ้าของสวนมะละกอ กล้วย น่าจะปลูกหลายอย่างนะคะ แต่นุสิเดินไม่ทั่วเพราะใจฝักใฝ่อยู่กับ ตะบองเพชรริมรั้วคุณแยม แบบว่า อยากได้มาทำน้ำยารักษาผมหงอกค่ะ ตอนนี้เขากำลังฮิตสูตรนี้กันอยู่ 

   คุณแยมถ่ายคู่กับต้นไม้คู่ใจ ก็คือ กระเจี๊ยบยักษ์ค่ะ ดอกใหญ่มากอ่ะ 

กลับมาดูของฝากในงานกัน คราวนี้ละ รายการสุดท้าย แบ่งสมบัติค่ะ อิอิ

แต่ละคนก็เอาของที่ตัวเองมี หรือเป็นหน้าเป็นตาแก่จังหวัดของตัว มาให้เพื่อนๆ ได้กิน ได้ปลูก นะคะ ขอบคุณมากๆ เลย ส่วนนุสิก็ทำสบู่อยู่ ก็ขอเป็นสบู่แจกเพื่อน แต่ดูเหมือนจะมิพอกับจำนวนคน คราวหน้า ขอแก้ตัวนะคะ

กิจกรรมสุดท้ายก่อนจากลาค่ะ เห็นศาลาเก่าๆ นี้มั้ยคะ นุสิไม่คิดว่าจะมาเห็นที่นี่นะคะ ศาลาสภาพแบบนี้ นุสิเคยเห็นที่สุพรรณ วัดเขาพระสมัยเด็กๆ ชอบมาก และอยากให้อนุรักษ์ไว้แบบนี้ 

ที่นี่คือ ศาลาวัดแหลมวัง ค่ะ

ข้างๆ วัด มีกิจกรรมปลูกต้นไม้ เป็นที่ระลึกกันค่ะ อย่างทีเราทำกันทุกปีในงานทำบุญวันเกิดเวป ทุกทีได้แต่อ่านบนหน้าจอ ไม่คิดว่า วันนี้จะได้มาร่วมในบรรยากาศนี้ด้วย

รูปหอมแก้ม ถ่ายไม่ทันค่ะ แต่รูปเพื่อนๆ เฮกันถ่ายน่ะ น้องจิง น้องจา เนี่ย ตามนี้เลย สนุุกสนานกันใหญ่

เตรียมเก็บของกลับบ้านกันค่ะ ไม่มีงานเลี้ยงใด ไม่เลิกลา ช่วงเวลาของความสุข ช่างผ่านไปเร็วแท้

ร่วมรับประทานอาหารกันก่อนกลับ แบ่งของที่ระลึกกันและกัน

เหมือนเดิมล่ะ เขาเนี่ย ^^'

 

 จบแล้วค่ะ ภาพเยอะ บล็อกยาวไปซักนิดนะคะ แต่ก็มีภาพของเพื่อนๆ ซึ่งแต่ละคนก็มีแต่รอยยิ้ม อยากเอามาแชร์ให้กับเพื่อนที่ไม่ได้ไป และที่ไปมาแล้วได้ดูกันนะคะ หวังว่า คงจะได้มีโอกาสได้พบกันใหม่ในโอกาสต่อไป 

คืนนี้ สวัสดีค่ะ

** ขอบคุณเวปบ้านสวนทีี่ให้พื้นที่ในการร่วมแบ่งปันประสบการณ์ความสุขในครั้งนี้ **

ด้วยจิตคารวะะ 

Nusita_angel

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ความเห็น

คุณสนิทคงเหนี่อยหลับเลย 555  inดัวยเลยครับเหมือนกับได้ไปร่วมงานเลย เห็นรอยยิ้มและมิตรภาพพี่น้องบ้านสวนแล้วดูอบอุ่นครับ  ขอบคูณสำหรับภาพสวยๆๆครับ

นุสิเพิ่งไปเป็นปีแรก ปกติจะออกไปไหนยากค่ะ ยิ่งไกลๆ ก็ต้องไปกับคนที่คุ้นเคย แต่ปีนี้คงได้เวลาเหมาะสม ประจวบเหมาะ อยากจะเปิดหูเปิดตา ทำอะไรใหม่ๆ ดูบ้าง เลยมีวันนี้ ได้ลิ้มรสสัมผัส การพบปะเพื่อนสมาชิกจำนวนมาก ติดใจเลยค่ะ ไม่กลัวละ อยากไปอีก มีโอกาสคงได้พบกันในงานบ้างซักครั้งนะคะ Laughing

นุสิเก็บรายละเอียดเก่งจัง เริ่มจากภาพหมู่ในเรือที่สมช.ท่านอื่นเอามาลงดูก่อนหน้านี้ สีหน้าผู้โดยสารนั่งเหมือนไม่รู้จักกัน แต่เที่ยวนี้มียิ้มแย้ม บางทีรูปที่ลงในบล๊อกก่อนๆถ่ายแล้วรีบจะไปเก็บภาพมุมอื่นเลยพลาดช๊อตนี้ เที่ยวนี้ได้ถ่ายใกล้ๆทำให้รูปใหญ่และรายละเอียด ได้หลายมุมที่สมช.ทำกิจกรรมแต่ละจุดดูแล้วอดยิ้มไม่ได้ แต่ทำไมพอถึงตอนถ่ายนางเอกกลับหลับตาเสียนี่ ฮ่ะๆ*-*น่าดีใจที่คนกรุงเตพและจังหวัดไกลๆได้สัมผัสบรรยากาศทางใต้ อาหารพื้นบ้านและความรู้สึกดีๆของเพื่อนๆสมช.ภาคใต้เป็นครั้งแรก ถึงตรงนี้อินเนียร์อยากขอบคุณเจ้าภาพและทุกๆคนที่ได้ช่วยให้งานสำเร็จลงอย่างสร้างความประทับใจสุดๆ นึกเอาเองนะถ้าตอนลาจากหากเปิดเพลงลาสร้างบรรยากาศการลาจากสงสัยไม่ใครก็ใครได้ร้องไห้กันบ้างละ่? ก็ประทับใจมากจริงๆนี่นา ฮ่ะๆ

งานนี้ต้องขอบคุณเจ้าภาพและเพื่อนๆ ที่ร่วมแรงร่วมใจให้งานสำเร็จลุล่วง คนเป็นเจ้าภาพเนี่ยเหนื่อยกว่าเพื่อนเลย แต่เชื่อว่า พอได้เห็นแขกผู้มาเยือนมีความสุขกับการพบปะ และประทับใจกับการต้อนรับที่ดีเยื่ยม แค่นี้ พี่เขาก็หายเหนื่อยละค่ะ

(แววตาเจ้าภาพตอนออกมาต้อนรับแขก เขาดูมีความสุขมากจริงๆ ค่ะ เสียดาย เราไม่รู้บรรยากาศของงานมาก่อน เลยไม่ได้เตรียมอะไรพิเศษให้กับเจ้าภาพและเจ้าภาพร่วมเลย)

น้องสนิทเจอเต็มๆสองแชะ หลับสนิท ดังชื่อ

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

เขาคงจะเพลียมาก 555

พี่เป็นคนชวนให้กินค่ะ เพราะพี่เคยกินแล้ว อร่อยค่ะ

เจอตัวแล้ว ขอบคุณที่มาเฉลยให้ทราบค่ะพี่สมจิต ปีหน้าถ้าได้ไปอีก ขอลงเครื่องที่บ้านพี่ก่อนซัก 1 คืนนะ คุยกันสัปเพเหระ ตามประสาคนคุ้นเคยมิได้เจอกันนมนาน Laughing

ปีนี้ติดภาระกิจ ปีหน้าต้องไปให้ได้

หน้า