........ที่มา ๑๗ ความยิ่งใหญ่ของงานเล็กๆ #๒.......
๑.
ช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุดของแต่ละคน มีช่วงจังหวะที่แตกต่างกันครับ..บางคนอาจจะเป็นช่วงป่วยไข้ บางคนอยู่ในช่วงวัยที่ต้องออกจากบ้านไปเผชิญโชคในถิ่นอื่น บางคนอยู่ในช่วงที่อกหักพลาดหวังกับชีวิตรัก บางคนอยู่ในช่วงวัยที่ป่วยไข้ปางตาย
ความอ่อนแอของผมไม่ได้แตกต่างจากเหตุเหล่านั้นครับ เจอมาแล้วหลากหลาย จ่อมจม คลุกเคล้าความทุกข์จนใจอ่อนไหวร่างกายอ่อนแอ
ในช่วงเดียวกันนี้เองที่คนแก่วัย ๙๗ ขวบกว่าที่บ้านผมกำลังอยู่ในช่วงหลงลืม ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันทั้งสองคน ผมเองปวดหัวจนแทบจะระเบิด คนแก่ลุกนั่งก็เวียนหัว งานการที่จดจ่อรอจบก็ยืดระยะออกไปจนน่ารำคาญตัวเอง
น่าแปลก...ในยามที่ร่างกายและจิตใจอ่อนล้ามักเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่อากาศเป็นใจให้เหงาหงีดไร้ชีวิตชีวา ฟ้าครึ้มเหมือนฝนจะตกแต่ไม่ตก ชวนให้เกียจคร้านเบื่อหน่ายไปหมด ไม่มีแม้สมองที่ขีดเขียนบันทึกความคิด
๒.
ผมเคยเขียนและพูดกับใครๆ บ่อยครั้งเรื่องของการทำมีดขนาดต่างกันราวฟ้ากับเหวว่าความยากง่ายบางทีอาจจะเท่ากัน หรือบางครั้งมีดหรืออุปกรณ์การเกษตรบางอย่างเช่นเหล็กแทง(ตัด)ปาล์มอันเบ้อเริ่มอาจง่ายกว่าการตีมีดอันเล็กๆ อย่างมีดแกะสลักผมไม้ที่เคยทำส่งคุณไม้หอมและอีกหลายคนในลำดับต่อมา
อาจเพราะขั้นตอน รายละเอียด มิติ การจบงาน(เพื่อที่จะพบว่างานยังไม่อาจจบได้โดยง่าย)
กว่าที่จะถึงขั้นตอนการแพ็คลงกล่องเขียนจ่าหน้า หอบหิ้วไปไปรษณีย์ จ่ายเงินค่าส่ง กลับมาบ้านพร้อมกับหมายเลขพัสดุภัณฑ์ รอลุ้นอยู่ที่บ้านด้วยใจจดจ่อว่าของถึงมือผู้รับ ผู้รับพึงพอใจหรือไม่อย่างไร ก็ลุ้นจนตัวโก่ง
ครับ..ผมไม่ใช่นักขาย ผมแค่เพียงคนทำงานศิลปะคนหนึ่ง งานที่รับใช้คนอื่นๆ ตามความพึงพอใจร่วมกันของผมกับผู้รับงานไป ผมไม่มีความสามารถ(และไม่มีความชมชอบ)ในอาชีพค้าขายเป็นพื้นฐาน แม้อยากได้รายได้มาเลี้ยงชีวิตในแต่ละวันตามความจำเป็นก็ตาม
งานที่ทำเอาผมเครียดลงตับมากกว่างานหลายชิ้นที่ผ่านมาคืองานมีดแกะสลักนี่เองครับ แม้จะไม่เปลืองทรัพยากรเหล็ก,ถ่าน ฯลฯ ในการผลิตออกมาในแต่ละชิ้นแต่ความเครียดมันเกิดระหว่างกระบวนการอบชุบ เข้าด้ามและจบงานอย่างที่เล่าครับ
๓.
น่าแปลกที่ช่วงเวลาที่น่าจะมีความโล่งโปร่งและไม่มีความเครียดใดสะสมอยู่น่าจะเป็นเวลาที่ผมจบงานมีดแกะสลัก ๑๒ ชิ้นของคุณมายและคุณอิ๋วได้อย่างไม่มีอะไรมาทำให้เสียจังหวะ
แต่ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนเสมอ
ช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุดของแต่ละคน มีช่วงจังหวะที่แตกต่างกันครับ..บางคนอาจจะเป็นช่วงป่วยไข้ บางคนอยู่ในช่วงวัยที่ต้องออกจากบ้านไปเผชิญโชคในถิ่นอื่น บางคนอยู่ในช่วงที่อกหักพลาดหวังกับชีวิตรัก บางคนอยู่ในช่วงวัยที่ป่วยไข้ปางตาย
ความอ่อนแอของผมไม่ได้แตกต่างจากเหตุเหล่านั้นครับ เจอมาแล้วหลากหลาย จ่อมจม คลุกเคล้าความทุกข์จนใจอ่อนไหวร่างกายอ่อนแอ
ในช่วงเดียวกันนี้เองที่คนแก่วัย ๙๗ ขวบกว่าที่บ้านผมกำลังอยู่ในช่วงหลงลืม ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันทั้งสองคน ผมเองปวดหัวจนแทบจะระเบิด คนแก่ลุกนั่งก็เวียนหัว งานการที่จดจ่อรอจบก็ยืดระยะออกไปจนน่ารำคาญตัวเอง
ขอโทษนะครับคุณมายและคุณอิ๋ว งานชิ้นนี้ล่าช้าเกินกว่าที่ผมจะควบคุมได้ หวังว่าผลงานของผมพอที่จะช่วยให้ช่วยงานของคุณอิ๋วและคุณมายบรรลุวัตถุกระสงค์ได้ตามสมควร
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
มีดคุณมายในฝัก
มีดคุณอิ๋วในฝัก
มีดคุณอิ๋วนอกฝัก
- บล็อกของ sailomloy
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 6110 ครั้ง
ความเห็น
นงคราญ วชิรา
7 กันยายน, 2010 - 20:24
Permalink
ชีวิต
ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนเสมอ....ถูกต้องค่ะแต่สิ่งที่แน่นอนคือว่าเวลาล่วงไปทุกวันๆ...
บางครั้งมีความรู้สึกว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรอีกตั้งมากมาย...อันนี้ไม่ได้หมายถึงสมบัตินอกกายนะคะ
ดงดม
7 กันยายน, 2010 - 20:33
Permalink
บางช่วง..บางเวลา
บางช่วง..บางเวลา ชีวิตก็งี้แหละ..มีหลายรสชาติดี ไม่ซ้ำ มีอะไรให้แก้ปัญหาตลอดเวลา สมองจะได้ไม่ฝ่อ...ฮ่าๆๆๆ มีดสวยจริงๆบ่าวเหอ ....เห็นแล้วคันมือ..ขอแทงสักสองสามทีก่อนนะ.
ตั้ม
7 กันยายน, 2010 - 20:37
Permalink
ความอ่อนล้า..ผลจากความคาดหวังและสับสน
มนุษย์ปุถุชน..คงไม่มีใครหลุดพ้น..หรือกำหนดจิตให้ไม่เคลื่อน..ความอ่อนล้าก็เป็นอีกฉากหนึ่งซึ่งมาเติมเต็มให้กับอรรถรสของชีวิต..แต่เราไม่ใคร่ปรารถนาที่จะพบกับมันนัก..อ่อนล้าจากกายหายได้จากการพัก..แต่หากอ่อนล้าทางใจจะให้พักคงไม่ง่าย..สั่งใจคงทำไม่ได้..งั้นคงต้องทำใจ..ปลง..ลดความคาดหวังลง..หยุดความสับสนกำหนดทิศและจังหวะก้าวของชีวิตใหม่..ยากแต่น่าจะทำได้..ต้องลองกลับไปทบทวนดู
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
ยายอิ๊ด
7 กันยายน, 2010 - 20:39
Permalink
ช่วงเวลา
ช่วงเวลาของคนนั้น มันแล้วแต่วิถีของคน บางช่วงบางวัน อยากนอน บางช่วงบางวันสนุกสนาน บางช่วงเหนื่อยล้าเหลือเกิน บางช่วงหัวใจสีชมพู แต่ละช่วง แต่ละวัย แต่ช่วงนี้ มีความรู้สึก ใกล้ฝั่งเต็มที...
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ตองอู
7 กันยายน, 2010 - 20:59
Permalink
บางช่วง...บางเวลา
บางช่วง..บางเวลาเราก็อยากมีแค่ใครซักคนคอยนั่งฟังเรื่องทุกข์ใจของเรา...และ...พาเราก้าวผ่านอุปสรรคตรงหน้า
แต่.....หากบางช่วงบางเวลานั้น...เราไม่มีใครเลยล่ะ???...
เราต้องคิดเสมอว่า..."เราต้องข้ามผ่านมันไปได้" แต่อาจจะใช้เวลานานกว่าการที่มีคนข้างๆพาก้าวผ่านเท่านั้นเอง
MSN/MAIL/HI5 : Tongau_oomsin[at]hotmail[dot]com
oromember
7 กันยายน, 2010 - 21:26
Permalink
หัวใจที่อ่อนล้า
ช่วงเวลาอย่างนี้ต้องเจอทุกคนค่ะ (กำลังประสบอยู่เช่นกัน) แต่สิ่งสำคัญที่จะทำให้ลุกขึ้นและก้าวข้าม กำลังใจที่ยิ่งใหญ่นั้นต้องเริ่มจากตัวเราก่อน บางทีเราก็ต้องให้ใจเป็นใหญ่บ้าง ที่จะให้มันคิดใหญ่ หรือเกินตัวเพื่อให้เรามีเป้าหมาย เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ เพราะตอนนี้ก็พยายามลุกขึ้นให้ได้ด้วยตัวเองอยู่เช่นกัน
ann
7 กันยายน, 2010 - 23:01
Permalink
ชีวิตที่อ่อนแอ...
ชีวิตที่อ่อนแอ...และท้อแต้ (แท้) คิดแล้วหมดแรงทุกที......
..
..
มีดแกะสลักสวยมากค่ะ ...
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
9wut
7 กันยายน, 2010 - 23:29
Permalink
ยินดีด้วยครับกับผลงานที่สำเร็
ยินดีด้วยครับกับผลงานที่สำเร็จลุล่วงไปแล้ว ผลงานชิ้นเอก อาวุธใหม่ของคุณครูแกะสลักที่อยู่ต่างแดน
ขอเป็นกำลังใจให้น่ะครับทั้งคุณสายลมลอย แล้วก็คุณครูทั้งสอง
วิธีลงรูปประจำตัว |การใช้งานเว็บบ้านสวน |การแทรกรูป |การแทรก VDO
สุชญา
8 กันยายน, 2010 - 00:39
Permalink
มีดสวยจัง
มีดสวยจัง ต้องบอกให้พี่ดาเข้ามาดู
มาย
8 กันยายน, 2010 - 09:39
Permalink
ขอบคุณค่ะ
งานออกมาสวยมากเลยค่ะพี่ ถูกใจมากๆ
จะพยายามนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ให้มากที่สุด สมกับความตั้งใจของคนทำค่ะ
ส่วนเรื่องความท้อแท้ ความอ่อนแอของชัวิต มันมักมีเข้ามาเรื่อยๆ ทดสอบเรา
บ้างจะมีมาบ่อย บ้างจะมีมาเป็นพักๆ เพื่อที่จะทำให้เราเข็มแข็ง และแข็งแกร่ง
งัยก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ
there is a will , there is a way .
หน้า