เขียนโดย Slowlife เมื่อ 20 กรกฎาคม, 2011 - 10:35
สืบเนื่องมาจากงาน "กินดีมีสุข ฯ " ของคุณหยอย มีการพักค้างคืนในป่า ริมน้ำตกนกรำ แล้วมีสาวๆ หลายๆ คนไปร่วมงานครั้งนี้ด้วย จึงเขียน Blog นี้ขึ้นถ้าจะมีประโยชน์กับชาวบ้านสวนฯ บ้าง ต้องออกตัวว่าไม่ใช่มืออาชีพในการเดินป่า เมื่อเทียบกับอีกหลายคน เอาแค่ว่าเขียนจากประสบการณ์ที่ได้พบเห็น เป็นการเตรียมตัวง่ายๆ สำหรับการใช้ชีวิตในป่าที่ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวก ที่นอน อาหาร น้ำดื่มและการขับถ่าย ว่ากันเรื่องแรกเลยนะคะ
ที่นอน ส่วนมากที่สะดวกสุดก็จะเป็น เปล ซึ่งปลอดภัยเพราะกางสูงจากพื้นดินประมาณหนึ่งเมตร น้ำหนักเบา กางได้ทุกพื้นที่ โดยเฉพาะป่าใต้ ขอให้มีต้นไม้ระยะงามๆ สักสองต้นเป็นเรียบร้อย ไม่ว่าพื้นที่จะขรุขระ ต้นไม้เล็กๆ มากมาย ไม่เป็นปัญหาสำหรับเปล ประเภทของเปลที่ใช้ มีสองอย่างคือ
เปลธรรมดาและ เปลมุ้ง ง่ายๆ คือเปลธรรมดาก็ไม่มีมุ้ง เปลมุ้งมีมุ้งติดมาด้วย เพื่อป้องกันยุง ริ้น หรือมด เวลานอนก็จะสบายนิดนึง
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 19 กรกฎาคม, 2011 - 08:24
นานๆ เขียน blog สักที หาหัวข้อไม่เจอว่าอยู่ตรงไหน วันหยุดโอกาสดีนั่งรถเล่นเส้นทาง สายบางตะบูน-หาดเจ้าสำราญ ปล่อยชีวิตเดินช้าๆ กับกล้องตัวเก่าและ เกมส์ Sudoku ดูภาพ "งานของผึ้งงาน" กันค่ะ
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 11 พฤษภาคม, 2011 - 13:30
Slowlife ชอบกินอาหารอินเดีย โดยเฉพาะที่ปรุงด้วยเครื่องเทศ masala แต่ก็ยังให้สับสนมากถึงมากที่สุด เกี่ยวกับเครื่องเทศที่เรียกว่า "ยี่หร่า" คราวที่เดินทางไปเนปาลและที่อินเดีย หลังอาหารจะมีถาดเมล็ดสมุนไพรเสิรฟพร้อมกับน้ำตาลกรวดสี่เหลี่ยมเม็ดเล็กๆ ให้กินดับกลิ่นอาหารเพื่อลมหายใจสดชื่น Slowlife ชอบเมล็ดเล็กๆ นี้มาก หอมและอร่อยดี ก็เก็บใส่เป้มาจำนวนเล็กน้อยเพื่อค้นดูและคิดว่าจะทดลองนำไปเพาะ ถามหลายๆ คนเขาบอกว่าเป็น "เมล็ดยี่หร่า" แต่ Slowlife ว่าไม่ใช่
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 30 เมษายน, 2011 - 14:55
วันก่อนเืพื่อนที่ำทำงานถามเรื่องไปเที่ยว แล้วคุยกันเรื่องป่วยความสูง คำถามหนึ่งที่คิดว่าหลายๆ คนยังไม่เข้าใจว่า "การป่วยความสูง"คืออะไร ส่วนมากจะบอกว่า...อ๋อ..เวลาไปที่สูงๆ แล้วหูดับน่ะเหรอ เหมือนเวลาที่เรานั่งรถขึ้นเขาสูงๆ แล้วหูดับ หรือ เมารถ อาิเจียรแบบนั้นใช่หรือป่าว....
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 22 เมษายน, 2011 - 13:05
เนื้อหาจะค้างคาไม่สมบูรณ์ ไหนๆ ก็ไปเที่ยวธรรมชาติกันไปยกนึงแล้วใน blog ที่แล้ว จัดเต็มให้อีก blog นึง ...มีหลายๆ คนที่ชื่นชมวิถีชีวิตแบบอินเดีย...ถึงขนาดมีคำว่า จิตวิญาณแห่งอินเดีย......งั้น Slowlife จัดเต็มให้ค่ะ เผื่อสักวันคุณคิดจะไปสัมผัส จิตวิญาณแห่งอินดีย
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 21 เมษายน, 2011 - 15:14
หายไปร่วมครึ่งเดือน เป็นอันรู้กันสำหรับคนใกล้ชิดว่า "มันไม่อยู่ ไปเที่ยว แต่ไม่รู้ว่าที่ไหน" Slowlife เกิดวันที่ 19 เมษายน และช่วงเวลานี้ของทุกปีก็จะไม่อยู่เป็นที่เป็นทาง ไม่บนเครื่องบิน ก็ป่าที่ไหนสักแห่ง เป็นอย่างนี้ทุกปี สำหรับปีนี้เพื่อนๆ บอกให้ไปกันหน่อยมั้ย สิขิม (Sikkim) ส่งโปรแกรมมาให้ดู มีไปชมวัด ไปกังต๊อก (เมืองหลวงของสิขิม) ไปชิมชาที่ดาจีลิ่งกัน...เออ...น่าสนใจ....แล้ววันต่อมาเพื่อนก็ส่งโปรแกรมมาให้ใหม่ว่า
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 29 มีนาคม, 2011 - 09:18
ที่บ้านจะมีเครื่องชูรสอยู่อีกไหหนึ่ง ไม่ใช่ปลาร้า หรือไตปลาดองนะคะ แต่เป็นลูกมะกอกดองน้ำปลา ที่บ้านเรียก "ลูกมะกอก" เอาไว้ทำเมนูปลาต้มลูกมะกอก ส่วนมากจะใช้ปลาทะเล ไม่ค่อยได้กินปลาน้ำจืดต้มลูกมะกอก วันก่อน Slowlife แอบไปตักจากไหปรุงรสของ "ซังกุงห้องเครื่อง"ที่บ้านแม่ แล้วเอามาต้มกับปลากระบอก หน้าตาลูกที่ว่าเป็นแบบนี้นะคะ
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 23 มีนาคม, 2011 - 19:18
ต้องออกตัวก่อนว่าไม่ใช่ตากล้อง ไม่ใช่มืออาชีพและไม่ได้มีอาชีพถ่ายภาพ ที่เขียน blog วันนี้เกิดจากประสบการณ์มั่วเอาล้วนๆ กรุณาอย่านำไปอ้างอิง แต่ถ้าเป็นประโยชน์และพิจารณาดูแล้วว่า "โดน" ก็สามารถนำไปใช้ในการถ่ายภาพครั้งต่อไป หรือจะนำไปลองดูแล้วเปรียบเทียบว่า ภาพมันออกมาดูดีกว่าแต่ก่อน ก็นำไปใช้ได้ไม่สงวนลิขสิทธิ์
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 21 มีนาคม, 2011 - 22:04
หลายๆ คนอาจทราบเรื่องนี้แล้วแต่ Slowlife ไม่ทราบและไม่เคยสนใจ เมื่อนั่งรถผ่านจะเป็นคนที่อ่านป้ายนั่น นี่ โน่น ไปเรื่อยๆ จนมีสิ่งสะดุดใจคือ มีป้ายรับซื้อพระเก่า ไม้สักเก่า เครื่องเรือนเก่า แล้วอีกหลายๆ เก่า (แต่ไม่มีรับซื้อภรรยาเก่า อันนี้พ่อตาขายขาดไม่รับคืน) แต่ที่สะดุดตาและมีหัวข้อแยกมาต่างหากพิเศษ คือ รับซื้อกระเพาะปลา ให้ราคาดี ก็สงสัยทุกครั้งที่อ่านป้ายแบบนี้ตามข้างทางแต่ความที่ยุ่งๆ ก็เลยไม่ได้ค้นว่าทำไมต้องรับซื้อกระเพาะปลา ให้ราคาดี ตามตลาดก็เยอะแยะไป จะเอาแบบแผ่น แบบเส้นๆ ก็มี
เขียนโดย Slowlife เมื่อ 17 มีนาคม, 2011 - 13:49
ที่ว่า "ขยัน" ไม่ได้ขยันทำอาหาร แต่ขยัน คือ การทำอาหารไปถ่ายรูปไปด้วย กล้องคงมีกลิ่นคาวปลาด้วยแน่ๆ
วันก่อนได้ปลาใบปอมาสองตัว เป็นปลาทะเลเนื้อเยอะ หน้าตาก็น่าเอ็นดู แต่ซื้อที่เขาจับมาขายก็ซื้อกินไป ถ้าเห็นเป็นๆ คงไม่ได้กินอีกตามเคย
หน้า