บล็อกของ paloo

    วาระล่องลงใต้ที่ผ่านมา มีช่วงหนึ่งที่ได้กลับลงไปดูบ้านที่ เมืองคอน เดินกวาดตาสำรวจไปรอบ ๆ บ้านโดยมิได้ตั้งใจ

    พลันสายตาไปมีผัสสะ กะพันธุ์ไม้กอหนึ่ง ยืนเหงา แต่แฝงความองอาจ อยู่ในกระถางใบเล็ก ๆ ... ที่วางอยู่ข้างบ้าน ประหนึ่งจะบอกกล่าวว่า

        “ถึงท่านจะทิ้งไป ฉันก็อยู่ของฉันได้”

    ให้รู้สึกใจหาย ทรุดกายลงใกล้ ๆ สำนึกผิด ... ควักเครื่อง โทรฯ เคลื่อนที่ออกมา ลั่น Shutter

    ตามที่ได้นำเสนอบล็อก “ผักหวานป่า ... หาที่เลย” แล้วจบบล็อกไว้ว่า

       “ครับ ! ... เป็นอันจบ “กระบวนการเรียนรู้ การปลูกผักหวานป่า” ภาคทฤษฎี ซึ่งก็ได้จารึกเป็นลายลักษณ์ อักษร ไว้กันลืมแล้ว ครับ

      จะกลับไปฝึกภาคปฏิบัติ ต่อครับ ...

    หนึ่ง ในหลาย ๆ เรื่อง ... ที่ยงคงมีตกค้างอยู่ในสมองที่ทรุดโทรมไปตามวัยของข้าพเจ้า คือ ต้นไม้ที่คงมีเรียกชื่อเรียกขานกันหลากหลาย ... แต่ในบล็อกนี้ ข้าพเจ้าคงขออนุญาต เรียกขานตามที่เคยเรียกมา ตั้งแต่คราเยาว์วัย จนคุ้น ติดปาก ถึงปัจจุบัน ว่า “ชิงชี่” ....

    ก่อนจะระเห็จลงใต้ ... ขอเรื่อง “เลย” อีกสักบล็อก ... นะขอรับ ... จะได้จบอย่างสมบูรณ์

    บล็อกนี้ ... เอามาให้ดูกันเล่น ๆ อะไร  ๆ ก็ ... เป็น Recreate ... แล้วกัน

             เอ้า ... เริ่มเลย นะครับ ...

       บายศรี ... ที่เตรียมไว้สู่ขวัญ ...

    ตามที่ได้เรียนเกริ่นไว้ ในบล็อก “เล่า เรื่องเลย” ที่ผ่านมาว่า การไปเลย ครั้งนี้ มี “เป้าหมายเหลัก”  ...

    เป้าหมาย ของ Trip นี้คือ ... ไป “เปิดกะโหลก เติมความรู้ ให้สมอง” ... เรื่อง “การปลูกผักหวานป่า” ... ครับ

    หลายท่านคง ขอดไว้ในใจว่า ‘ตาลุงนี่ เพี้ยนรึเปล่าวะ ... ข้อมูลมีให้ดูออกแยะ และง่ายสุด ๆ แค่คลิ๊กเข้าไปในเน็ท  ก็ทุเลาโง่ได้แล้ว’ ...

    ตามที่ข้าพเจ้าได้เกริ่นไว้ ในบล็อก "ไป ... เลย ... !" ว่าเพื่อมิให้เรื่องเล่าการเที่ยว “เลย” มีความเยิ่นเยื้อ อยู่ในบล็อกเดียว ... จึงอาสานำเสนอ ... ออกเป็น 3 บล็อก ...

    และบล็อกนี้ เป็นการนำเสนอ “ของป่า จากเลย”  โดย ... เฉพาะ !

    3 เม.ย. 2555 ที่ผ่านมา ... ข้าพเจ้า ส่งบล็อก “น้ำเคยข้าวยำ ... ทำเอง” ขึ้นเว็บ เสร็จ ... ก็พาครอบครัว มุงขึ้นสู่ อีสาน ... “เลย” ... คือจุดหมายปลายทาง ของ Trip นี้       

    เมื่อเอ่ยถึง “เลย” หลาย ๆ ท่าน คงนึกถึง “ภูกระดึง” ซีนะครับ ... ทั้งที่ “เลย” มีสิ่ง สวย ๆ งาม ๆ เยอะ ... ข้าพเจ้าจึงอาสานำเสนอ ฉีกประสบการณ์ ออกไปสัก 3 บล็อก ... โดย ... บล็อกนี้ จัดให้เป็นบล็อกประเดิม ... “นำเที่ยวน้ำตกก่อน”

    และ ... เรียนไว้เป็นเบื้องต้นว่า นี่ ... ไม่ใช่เป้าหมายเหลัก ... ของ Trip นี้  ... ครับ

    กลับลงไปสะสางบ้าน หลังน้ำท่วม ที่ นครศรีธรรมราช ... น้องที่สงขลาคงกลัวว่าจะว่างงาน ... เลยจัดหางานพิเศษ ... ส่งตรงจากสงขลา มา เมืองคอน ... !

    เพราะ สิ่งที่น้องส่งมาคือ “เคยน้ำ” ขอรับ

    งานคือ ต้องแปลงร่าง “เคยน้ำ” ... ให้เป็น ... “น้ำเคย”

    สองจิต สองใจ ว่าจะนำเสนอดีไหม .... เพราะออกจะเป็นการประจานตัวเอง อยู่มิน้อย ด้วยสาเหตุจากการ อยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง ...

    แต่ด้วย ... ทึ่ง ! ... ในความทรหด ... อดทน ... ของสิ่งที่จะนำมาให้ดู ... ว่า ขนาดถูกทอดทิ้ง ไว้กว่า 3 เดือน ยังเอาชีวิตรอดอยู่ได้ ....

      ... หากเป็น ท่านอื่น ๆ ...  รวมทั้งข้าพเจ้าเอง ในอดีต ... จะเลี้ยงดูเขา อย่างทะนุถนอม ...

    ข้าพเจ้าต้องขออภัยอย่างยิ่งมา ณ ที่นี่ ... ที่ ขึ้นบล็อก “ไม่ต้องสงสัย ... เอามาให้ดู” ไว้ก่อน จะขึ้นสุรินทร์ แล้วข้าพเจ้า ก็ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยือนเสียนานพอควร .... จึงไม่ได้ไขข้อข้องใจของสมาชิก ฯ บางท่าน เกี่ยวกับความแตกต่าง ของ “สาละ ลังกา หรือ สาละศรีลังกา” กับ “สาละ ที่ปรากฏในพุทธประวัติ”