บ้านเก่า กับความทรงจำที่ไม่เคยลืมกับผู้ชายคนนี้

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เป็นครั้งสุดท้ายที่ก้อได้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ ภาพต่างๆเหล่านี้ไม่สามารถหาถ่ายได้จากที่ใหนอีกแล้ว เป็นรูปภาพครั้งสุดท้ายจริงๆ 



พ่อในวัยแปดสิบสี่ปี  ใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียง ใส่ใจธรรมชาติ และสอนให้ก้อมองชีวิตทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา  มีสติ มีธรรมะในการใช้ชีวิต  พ่อซึ่งผ่านร้อนผ่านหนาวมานานแสนนาน หลายๆครั้งที่ก้อกลับบ้าน ก้อจะซื้อผลไม้เมืองหนาว ไปฝากพ่อ ให้พ่อได้ทาน ส่วนพ่อก็พยายามไปหาผลไม้ที่ก้อชอบทานตอนเด็กๆมาให้ก้อเหมือนกัน  เช่น  ลูกปุด ลูกตาเป็ดตาไก่  ลูกนมควาย   พ่อไม่เคยลืมว่า  ลูกเคยชอบทานอะไร



จำได้ว่า ก่อนนอนคืนนั้น พ่อถามว่า นานแค่ใหนแล้วนิ ที่นุ้ยไม่ได้กินยาร่วงคั่ว    ก้อบอกว่า  สิบกว่าปีแล้วพ่อเหอ  ไม่พรือที่โน้นก็มียาร่วงอบขาย ซื้อกินบ่อยแหละ


 



ตอนเช้า เจ็ดโมงกว่า  พ่อเดินหาไม้ที่กองไว้ไต้ถุนบ้านหลังเก่า  มาก่อไฟ  แล้วก็หิ้วถุงเมล็ดมะม่วงหิมพานต์ หรือบ้านเราเรียกว่า ยาร่วง    ความรักของพ่อที่อยากมอบให้ลูก  อยากทบทวนความทรงจำวัยเด็กให้กับลูกที่ห่างบ้านห่างเรือนไปอยู่แดนไกล ได้ลิ้มลองรสชาติของอร่อยเมื่อวัยเด็ก 



ชายชราผู้ที่มีความรักเต็มเปี่ยมให้กับลูกๆ หลาน  พ่อคั่วยาร่วงไป ก็ร้องเพลงบอกไป  ก้อและน้องสาว พี่สาว ที่เดินทางมาจากกรุงเทพ ก็นั่งดื่มกาแฟกันไป  พี่น้องๆก็มาชุมนุมกัน  รอยยิ้มของพ่อช่างมีความสุขเหลือเกิน  รอยยิ้มของชายชราที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย  รอยยิ้มของพ่อที่ก่อนหน้านี้ซักสองสามวัน นอนโอดโอยเพราะทนความเจ็บปวดของเชื้อมะเร็งที่ลามไปกัดกินกระดูกแทบไม่ไหว



แต่เช้าวันนี้ ผู้ชายคนนี้มีความสุขเหลือเกินที่ได้ทำสิ่งนี้   พ่อบอกกับหลานที่ยืนมองดูว่า  ตอนที่พวกน้าก้อเด็กๆ  พ่อเฒ่าคั่วยาร่วงให้กินอย่างนี้แหละ ไม่เคยซื้อกินเลย นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่พ่อเฒ่าจะคั่วยาร่วงให้กิน 



แสงไฟที่ลามไปทั่วเม็ดยาร่วง   สายตาหลายๆคู่ต่างจับจ้องราวกับว่า เป็นอาหารชั้นเลิศ



พี่สาวเข้ามารับหน้าที่ต่อจากพ่อ  เมื่อยาร่วงสุก ก็เอาไปฝังทราย คลายร้อน  ลูกหลานก็นั่งเรียงเป็นหน้าตับ เพื่อทุบหาเมล็ดข้างในกินกันอย่างสนุกสนาน  ส่วนพ่อนั่งร้องเพลงบอกอยู่ที่ระเบียงบ้านหลังใหม่ 


ถ่ายภาพเสร็จ  ก้อไปนั่งอยู่ใกล้ๆกับพ่อเพื่อให้พ่อชมภาพที่ถ่ายในครั้งนี้  พ่อบอกว่า ภาพที่นุ้ยถ่ายครั้งนี้จะเป็นการบันทึกประวัติศาสตร์  จะหาถ่ายแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว  ต่อไปจะมีแค่ความทรงจำ กับรูปถ่ายพวกนี้


 


คำพูดของพ่อเป็นความจริง  หนึ่งเดือนต่อมาพ่อเสียด้วยโรคมะเร็ง  บ้านหลังเก่าที่มีอายุยาวนานกว่าสามสิบปี ก็โดนรื้อออก บริเวณที่เห็น ก็เปลี่ยนมาเป็นแปลงผักสวนครัว  ทุกอย่างเป็นความทรงจำที่จะยังคงอยู่ตลอดไป 


 

ความเห็น

พ่อคือผู้ที่มีแต่ให้ครับผมก็พ่อหนีไปนานแล้วเหมือนกัน เห็นยาร่วงหม๊อกผมข้องใจแม่แปล๊บเพราะแม่ก็แก่แล้วชอบหาของกินให้ผมประจำเวลาหลบเริน

ปีที่แล้วก่อนพ่อตาย ก้อหลบบ้านสี่หน พ่อหาของกินทุกหน ของสวนเพื่อนมั้ง สวนเองมั้ง เก็บมาเพ ให้ลูกได้กิน 


ในสายตาพ่อแม่ ลูกเติบใหญ่แค่ใหนก็ยังเป็นเด็กน้อยอยู่วันยังค่ำ  แต่วันที่ถ่ายรูปนี้ พ่อแกบายใจหนัดนิ  ลูกๆอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ..


แต่ถึงอย่างไรความทรงจำที่อบอุ่นคงอยู่กับคุณตลอดไป..ขอให้มีวันใหม่ที่ดีทุกวันนะคะ...

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

ขอบคุณค่ะ  ก้อว่าภาพชุดนี้ไม่โก้หรู แต่มีความหมายสำหรับก้อเหลือเกิน  ก้อชอบถ่ายรูป


ภาพถ่ายเซ็ตนี้เป็นเซ็ตสุดท้าย ก่อนถ่ายรูปงานศพ 


 

อ่านไปน้ำตาก็คลอไป  เสียใจด้วยนะคะ  ดิฉันก็เพิ่งเสียคุณแม่ไปเมื่อตอนไปไทย 4 เดือนได้แล้วค่ะ  เข้าใจถึงความเสียใจที่เรามีให้กับบุพการี  ความรู้สึกเศร้าสูญเสีย.....Cry

ขอบคุณค่ะ  เกิดแก่เจ็บตายเป็นของธรรดาค่ะ  ภาพบางอย่างสะท้อนความรักความผูกพันของครอบครัว


บางครั้งก้อดูรูปแล้วแอบเสียใจที่เราใช้เวลาอยู่กับพ่อน้อยมาก  แต่ก้อโทรคุยกับพ่อทุกวัน

พ่อแม่ไม่อยู่แล้วทั้งคู่ค่ะ เคยอ่านเจอข้อความชอบมากขอถือโอกาสนำแบ่งปันค่ะ


พ่อคิดว่าความเจริญของลูกนั่นแหละคือความเจริญของพ่อ แม้ว่าพ่อจะไม่ได้อยู่ร่วมก็ตาม พ่อจะนอนตาหลับพ่อจะหลับเป็นสุข ถ้าลูกเจริญอย่างที่พ่อนึก.


ครอบครัวน้องก้อโชคดีที่พ่อได้เห็นความเจริญ และความกลมเกลียวของลูกๆให้ได้ชื่นใจ.


 

ขอบคุณค่ะ  ก้อคิดถึงพ่อทุกวัน  คิดถึงวันเก่า คิดถึงคำสอน ทำให้เราไม่ลืมตัวค่ะ

เสียใจด้วยนะครับและเข้าใจดี พ่อของผมก็ไม่อยู่แล้วจากไปนานแล้วคนอยู่ต่อก็อยู่อย่างมีความสุขเพื่อคนที่จากไปให้ได้รับและหลับสบาย...


อ่านแล้วซึ้งใจมากครับ ภาพสุดท้ายของผมไม่มีให้เก็บไว้น่าเสียด้าย แต่มีภาพทรงจำที่ดีตลอดมาไม่เคยลืมเลย.....Smile

อ่านแล้วก็อดคิดถึงพ่อไม่ได้เหมือนกันค่ะ  หวานก็ไม่มีพ่อมาเกือบ2ปีแล้ว


หวานก็มีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับพ่อมากมายเช่นกันค่ะ..........


พ่อสอนไว้ให้พูดจาเพราะๆ เมื่อเราพูดเพราะใครๆก็อยากคุยด้วย


สอนให้อย่าเล่นการพนัน อย่าดื่มเหล้า อย่าเที่ยวกลางคืน เยอะแยะข้อห้ามของท่าน


เพิ่งรู้ตอนโตนี่เองว่าข้อห้ามของท่านดีกับตัวเราแค่ไหน  คิดถึงพ่อจัง

 

หน้า