ของฝากจากคุณปู่

หมวดหมู่ของบล็อก: 

       ความเป็นอยู่การดำรงชีพของคนบ้านทุ่งขึงหนัง ( จ.พัทลุง )เมื่อ 60 ปีที่แล้ว ไม่ได้เร่งรีบและใช้ทรัพยากร อย่างฟุ่มเฟือย เรี่ยราดอย่างทุกวัน การเร่งรีบโตเกินวัยของเด็ก ก็มีไม่มากมายเช่นปัจจุบัน ด้วยการเป็นเกษตรกรทำนาข้าว มืข้าวเต็มลอมที่จะเลี้ยงคนในครอบคร้วได้ตลอดทั้งปี มีปลา กุ้ง ปู ในคลองในหนอง ลูกคลักในนาหลังเก็บเกี่ยว เนื้อหมูเนื้อวัวบางครั้งในโอกาสสำคัญเป็นอาหารโปรตีน ผักตามท้องไร่ท้องนาเป็นวิตามินและกากใย 



     งานหลักที่ทำมีอยู่ 2 ช่วงเวลา ไถหว่านปักดำ แล้วก็เก็บเกี่ยว รวม 3 เดือน เวลาที่เหลือปลูกผัก ตัดฟืน สานเฌอ สานด้ง ไปตามถนัดที่มี เด็กๆก็สนุกไปตามวัย โตขึ้นหน่อยเด็กผู้หญิงช่วยงานบัาน เด็กผู้ชายก็เลี้ยงวัวตามทุ่งนา มีของเล่นตามธรรมชาติมากมาย ที่สรรหาประดิษฐ์มาเล่นกัน....



      กลองพรก คือของเล่นชิ้นหนึ่งของเด็กสมัยนั้น กลองพรกทำจากกะลามะพร้าว หุ้มด้วยหนังวัวตากแห้ง มีหวายเล็กหรือย่านโดก ( เถาวัลย์ชนิดหนึ่ง ) เป็นปลอก ดึงด้วยเชือกใยปอ ลิ่มด้วยไม้เนื้อแข็ง



     ต้นปอ ใบกลมๆพยายามถ่ายต้นแต่โดนไม้อื่นคลุมหมด ตอนนี้ในหมู่บ้านหายากแล้วด้วย ที่จริงพืชริมน้ำ จะมีเยอะริมคลอง นิยมเอามาทำดม (ร้ว)บ้าน ส่วนทื่เป็นเปลือก ลอกมาตากให้แห้งควั้นเชือกหุ้มกลองพรก



     หุ้มกลองเสร็จแล้วมาตีแข่งกัน ( ขออภัยไม่สามารถนำภาพเมื่อ 60 ปีที่แล้วมาเสนอเพราะผู้เขียนเกิดไม่ทัน ) ปัจจุบันนี้ การหุ้มกลองพรกการแข่งกลองพรกยังคงมีอยู่ในหมู่บ้านและ จ.พัทลุง


                                               ขอบคุณข้อมูลคุณเปลือน ชูผอม

ความเห็น

เพิ่งรู้ว่าเขาเรียกพันนี้ ไปเกาะปันหยีวันก่อนซื้อให้ลูกบ่าวเล่น ลูกนึง แต่ไม่รู้ว่าเขาเรียกไอ้ไหร ตีเสียงดีอย่างเดียว

     ยังมีเส้นทางเรื่องราวของกลองพรกอีกยาวที่น่าสนใจ.......

เบิ้ล...

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ชีวิต ติดโบ (ราณ)........ ขออนุญาตแซว ^^ ....... ขอบคุณ เรื่องเล่า ที่ค่อย ๆ ไปตามกาลเวลา....

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

      กาลเวลาจะยิ่งทำให้สิ่งดีๆ ยิ่งเข้มขลัง.........Innocent

คุณคนทุ่งหนัง ไม่เคยรู้จักมาก่อนค่ะ แต่ว่าพอได้ทราบข้อมูล เห็นภาพประกอบ อดไม่ได้ที่จะคิดถึงหลายๆอย่างแต่อดีตที่เปลี่ยนแปลงไป ดีใจว่ายังมีการคงเรื่องกลองพรกไว้ แม้ภาพที่ได้มาไม่ใช่ภาพเมื่อหกสิบปีก่อน แต่ก็เห็นความน่ารักของเด็กปัจจุบันที่ให้ความสนใจกับสิ่งนี้อยู่ ขอบคุณนะคะ

      อมตะภูมิปัญญานิรันตร์กาล

ตอนเด็กก็ได้เล่นอยู่ค่ะ แต่ไม่รู้เรียกอะไร  และก็ไม่รู้ตีอย่างไรให้ไพเราะ ฟัดเอาเสียงดังแข่งกันเข้าว่า แค่นั้นก็สนุกแล้ว 


 ลางทีก็เอามาเล่นตอนเล่นเป็นเปาบุ้นจิ้นกัน  ใช้เป็นกลองเปิดศาล อิอิ พี่อู๊ดเคยเล่นแบบหนูม๊าย

 

     อยากกินน้ำเต้าลายจังเลย ยังมีเหลือรึเปล่าเนี่ย แกงกับไก่ที่ปล่อยน่าอร่อยนะ

เอ!!!! คนทุ่งหนังหน้าคล้าย ๆ ใครน๊า.....เหมือนดาราคนนึงที่พึ่งออกทีวีไปเนี่ย   เดี๋ยวขอนึกก่อนนะคะ....

มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ

หน้า