ลา...

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 ที่เห็นแม่ทำนะคะมี ข้าวเจ้า น้ำตาลทราย น้ำผึ้ง น้ำมันมะพร้าวใหม่ๆ (หรือน้ำมันอื่นๆ) ไข่ต้ม (ใช้เฉพาะไข่แดง) ส่วนผสม ยายอิ๊ด ไม่ทราบว่าเท่าใดบ้างค่ะ


เล่าที่แม่ทำนะ...


*ล้างข้าวสารเจ้าให้สะอาดหมักทิ้งไว้ 2 คืน


*นำออกล้างให้หมดกลิ่น บดหรือโม่แป้งใช้ถุงผ้าบางๆรองรับ วางไว้ให้สะเด็ดน้ำ บางทีก้แขวนหากแป้งไม่มาก พอหมาดนำไปวาง หาของหนักๆ วางทับเพื่อให้แห้งสนิท(แม่ใช้ครกบดทับค่ะ ตัวหมุนข้างบนนะ ไม่ใช่ทั้งหมดค่ะ) นำแป้งที่แห้งแล้วนั้นไปตำให้ร่วน ใส่น้ำผึ้ง(แม่ใช้นำผึ้งมะพร้าวค่ะ)คลุกเคล้าจนเข้ากันดี เห็นแม่ใช้มือขยำ แล้วยืดมือขึ้น แล้วเอามือจุ่มโรย(ทอด)ดู เมื่อเห็นว่าเป็นเส้นดีและโรยได้ไม่ขาดสายก็ใช้ได้ อย่าลืมลองชิมดูรสนะคะ บางคนหวานน้อย หวานมาก


*นิยมใช้กะทะขนาดใหญ่  โรยทอดด้วย ไฟอ่อนๆ เอาน้ำมันผสมไข่แดงทาให้ทั่วกะทะ พอกะทะร้อนได้ที่ ตักแป้งใส่กะลามะพร้าวหรือขันหรือกระป๋องที่ทำขึ้นอย่างประณีตสำหรับโรยแป้งโดยเฉพาะคือเจาะก้นเป็นรูเล็กๆ จนพรุน


*โรยก็วนไปวนมาให้ทั่วกะทะ หลายๆ ครั้ง จนได้แผ่นขนาดใหญ่ตามต้องการ สุกแล้วใช้ไม้ปลายแหลมพับตลบนำมาวางซ้อนๆ กันให้สะเด็ดน้ำมัน โรยแผ่นใหม่ต่อไป อย่าลืมทาน้ำมันผสมไข่แดงทุกครั้งไป คล้ายๆ ทำขนมทองม้วนค่ะ


แม่ทำแบบพับบ้าง แบบแผ่นบ้าง ม้วนก็มีค่ะ  เก่งมาก..ค่ะ แต่ที่ชอบมาก ที่ ไม่กรอบ ม้วนจากกะทะ กินเลย หรอยค่ะ กินคล้ายทองม้วนสดค่ะ


และนี่ที่แม่ค้า พ่อค้าเขาทำกันค่ะ..ลักถ่ายเขามาค่ะ


แบบนี้ ลากรอบค่ะ มีสองแบบ แบบม้วนยาว ม้วนเป็นดอกไม้



แบบนี้ทำแบบกลมๆ ตามรูปแบบของกะทะ ตามปกติค่ะ แบบนี้ที่สามารถนำมาเป็นลาอับได้ค่ะ คือลาที่ใส่น้ำผึ้ง หรือน้ำตาล



ที่นคร มีขายตลอดปีค่ะ ดัดแปลงรูปแบบมากมาย บางคนผสมสีสวยๆ ก็มี แต่ยายอิ๊ดชอบสีที่ดั้งเดิมค่ะ กินแล้วได้อารมณ์ มีความสุขคะ ยายอิ๊ดคนงาม..

ความเห็น

เก็บดีๆ ได้หลายเดือนค่ะ ลาอับได้เป็นปีค่ะ หากเก็บดีๆ ใส่ขวดโหล ปิดแน่นหนาค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ตอนเด็ก ๆ ชอบเอาลามาคลุมหัวเล่น  ทำเป็นว่า.....นางเอกหนังอินเดีย  คริ  คริ

ยายอิ๊ดว่า เข้าท่านะ เจ๊ก็ออกคมคาย  แขกๆ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

อ่านจั่วหัวคิดว่ายายอิ๊ดจะลาไปไหนซะอีก ที่แท้ก็ขนมลานี่เอง คิกๆๆๆๆๆ

 

ดาวยั่วค่ะ ดาวยั่ว..คริ...คริ..

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

กุ้งก็โตะจายโหมะเลย ! คิดเหมือนทุกคนแหล่ะว่ายายอิ๊ดจะลาไปเที่ยวไหน  ไม่อยากให้บ้านสวนเราเงียบเหงาน่ะ  มียายอิ๊ดเฝ้าเวบเหมือนมีผีบ้านผีเรือนเฝ้าบ้าน (คือเป็นที่เคารพนับถือของคนในบ้านน่ะ)  กุ้งเคยกินขนมลาครั้งแรกที่งานกาชาดสวนอัมพรตอนเด็ก ๆ ค่ะ  ไม่รู้หรอกว่ามันอร่อยยังไงแต่มันสวยดีเลยชอบกิน  ที่บางบัวทองหากินยากมากค่ะ  เป็นสิบปีกว่าจะเห็นซักครั้ง  ไว้ไปเที่ยวทางใต้เมื่อไหร่จะกินให้จุใจเลย

มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ

อร่อยค่ะ อยากกินหละซิ ฝากสถานที่ข้อความมา รับรองได้กินแน่จ้า...


ไม่กลัวยายอิ๊ดหลอกเอาเหรอค่ะ..เหอๆๆๆๆๆๆๆ...

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

จำไม่ได้แล้วว่ารสชาติเป็นอย่างไร  ที่นี่ก็มีขายค่ะ  ของคนอาหรับเค้า  แต่ว่ามันเก่ามากไม่สดๆเหมือนที่เห็นในรูปเลยค่ะ

หน้า