วันแห่งความภูมิใจ ของคนเป็น.. แม่..

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ไม่เคยมีสูตรสำเร็จในการเลี้ยงลูก แต่เมื่อถึงวันหนึ่งที่ส่งเขาขึ้นฝั่งได้สำเร็จ คนเป็นแม่เป็นพ่อก็อดจะภูมิใจไม่ได้ เรือลำนี้มีผู้โดยสารสองคนที่อายุห่างกันสิบปีคนหนึ่งถึงฝั่งแต่อีกหนึ่งอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อมาเอาใจช่วยย่าวรรณด้วยว่าจะช่วยให้ผู้โดยสารคนที่สองถึงฝั่งอย่างภาคภูมิใจของคนเป็นแม่หรือไม่



วันรับปริญญาบัตร ศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ของลูกชายคนโตของย่าวรรรเมื่อปีกลาย



ถ่ายกับคุณยาย คุณแม่ย่าวรรณ มาร่วมยินดีกับหลานชาย



ครอบครัวของเราในวันที่ลูกสำเร็จปริญญา



กับแม่และน้องชาย ดูแม่หน้าบานเกินไปมั้ยนั่น



อีกภาพหนึ่งกับความภูมิใจของแม่



ลาด้วยภาพหมู่กับเพื่อนๆของลูก จะนับวันนี้เป็นวันแห่งความภูมิใของแม่ได้ไหมนะ

ความเห็น

ดีใจด้วยค่ะ คนเป็นพ่อ แม่.ดีใจมากกว่าลูกอีกค่ะ  ชื่นใจจ๊ะ หลาน

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ใช่ค่ะคนเป็นพ่อแม่รอวันนี้ รอวันที่เขาจะก้าวเดินให้ตรงทาง

 

 

สำเร็จแล้วนะคะ คุณแม่คนเก่ง  ครูหนิงคงต้องรออีกหลายปี  คนโตอยู่ ม.2 ค่ะ 


เด็กวัยรุ่นที่กำลังมีความคิดอ่านเป็นของตัวเอง ขอบอกว่ายากมาก ต้องใช้จิตวิทยาชั้นสูง ลุกล่อลูกชนทุกอย่าง  สุดท้ายคิดว่าโอเค เขาเชื่อแม่ ยอมฟังทุกอย่างแล้วหล่ะ   แต่ไม่ใช่ค่ะ แค่ 80%

คนเล็กเพิ่งอยู่ม.1 เอาเรืองเหมือนกัน

 

 

ผมว่าพ่อแม่ทุกคนคงรอวันที่เห็นลูกประสบความสำเร็จ

ผมเองเข้าใจว่าพ่อแม่คิดยังงัยก็ตอนที่ได้เป็นพ่อคนนี่แหละครับ

ที่พ่อแม่พร่ำบ่นก็เพื่อวันนี้แหละ

 

 

เห็นภาพแล้ว เข้าใจความรู้สึกค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

หัวอกคนเป็นแม่

 

 

คุณย่าวรรณ


         เห็นแล้วปลื้มใจ ยายจ่อยก็กำลังรอเช่นกันค่ะอีก สองปีกว่าๆ แต่ว่าตอนนี้หาเงินส่งแทบไม่ทันเลย ...สองชายห่างกันสิบปีเองเหรอคะ ...ยายจ่อยเจ๋งกว่า สองสาวห่างกัน แค่ สิบแปดปีเอง

ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

แล้วจะถึงวันของยายจ่อย ใกล้แล้ว

 

 

หน้า