ร่วมงานสมโภชวัดหนองเม็ก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา  ป้าข้างบ้านมาชวนไปงานสมโภชวัดหนองเม็ก

 

วัดหนองเม็ก  อยู่ที่ตำบลหัวเรือ  อ.เมือง  จ.อุบลราชธานี  ก็เพิ่งไปวัดนี้เป็นครั้งแรก  ไม่ค่อยรู้เรื่อง  ทั้งเส้นทาง  ทั้งรูปแบบการจัดงาน    พูดกันตอนบ่ายสาม   ป้าเล็กก็  กลับมาดูชุดขาว  ก็โอเคพร้อม   ทุ่มตรงออกเดินทาง   ป้า2คน  บอกแค่ว่าไปทางม่วงสามสิบ  ก็ขับไป   โทรถามเด็ก   ก็รู้แค่ว่า  น่าจะอยู่ก่อนถึงหัวเรือ   ก็ขับไปดูป้ายไปราว6-7กิโลก็เห็นป้ายเห็นธง  แล้วรถก็ขับเข้าวัดเยอะ  ก็ตามๆกันไป

จุดที่2ที่ทำบุญ  จุดแรกที่จอดรถค่ะ  จอดรถแบบร่วมงาน(มีฝ้ายโยงมาที่รถ ทำบุญ 40.)  กับจอดเฉยๆ(ไม่เสียตังค์)  

 

ไปเจอ  อาจารย์ ที่สอนตอน  ป.โท   ดร.ศุภชัย  ศรีหล้า   ตอนนี้เป็น  สส.อุบลราชธานี  ไม่เห็นมีผู้ติดตามมากมายเลยนะ  เห็นการ์ดไปส่งขึ้นศาลา2คนแค่นั้น 

 

 

มีคนมาร่วมงานเยอะจริงๆ  ราวๆ พันคน   ตอนไปถึงก็เกือบ 2 ทุ่ม  มีร้านที่มาร่วมทำโรงทานหลายร้าน มีข้าวจี่ส่งกลิ่นหอม มีน้ำสมุนไพร   แต่ป้าเล็กไม่ได้ทานอาหารนะ กินกาแฟ 1 ถ้วย น้ำร้อน 1 ถ้วย  คือถ้าไปแบบนี้ก็จะตั้งใจทำบุญ  แล้วก็เพิ่งไปครั้งแรก  ก็ทำตามๆที่เขาบอก  หลักๆคือ  สวด  อิติปิโส  108 จบ  เริ่มสวด  2  ทุ่ม   ก็มีพักเป็นช่วงๆ   เสร็จ  108  จบ  ตอน  ตี4  แล้วก็จะมีฟังสวด  ออกจากศีล 8 โดยการรับศีล 5  เสร็จจริงๆก็เกือบตี5  ขับรถ  กลับบ้าน  หลับเป็นตาย  ตื่นมาตอน  8โมงครึ่ง  เที่ยงหลับต่อ  ตื่นอีกทีบ่าย 3  วันนี้ยังมีอาการอยู่  ลุงแซวว่า  อดนอนคืนหนึ่ง  นอนชดเชย 2  คืน  ก็บอกว่า  ถ้าให้ไปร่วมงานแบบนี้อีก  ต้องเตรียมความพร้อม  บางคนเขาไปสวดเพื่อรักษาโรคนะ   แต่ป้าเล็กไปสวดด้วย  ได้นั่งสมาธิด้วย  ก็ดีไปอีกแบบ   แต่ถ้าให้ไปคราวต่อไป   ขอเป็นคนไปร่วมทำโรงทานได้มั้ย  แบบนี้โหดไป   แต่น่าดีใจนะ   หาสาวๆในงานได้น้อยมาก  มีแต่คนแก่ๆ  สุภาพบุรุษก็น้อยมาก  ไม่ถึง20คน  จากทั้งหมดราว  1000คน


มีความสุขนะคะ

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

ความเห็น

เออเนาะ  เขาลาตอนไหนหว่า  ไม่ค่อยรู้เรื่อง   กล้วยใหญ่มาก  หอมทอง  น่าตามหาพันธุ์  แต่กลัวว่า  ซื้อมามั้ง  ไม่ใช่ชาวบ้านเอามาถวาย

ดีนะไม่ใช่ลุงอุ้มกลับบ้าน ได้ฮาคับซอยกันบ้างละ...นั่งสวด108จบน่ะทรรมานไม่เบานะ อย่างต่ำ อิติปิโส...ครังละ15วินาที

บทอิติปิโส  ปกติ  ก็ท่องประจำอยู่แล้ว  เวลาทำสมาธิก็ท่องบทนี้    เวลาถูกผีอำก็ท่องบทนี้   ขนาดหลับฝันยังจำได้   แต่ถ้าฝันว่าเจอผี  ก็ต่องผิดๆถูกๆ  ติดๆขัด  ก็ฮาดีนะ

แต่ว่า   108  จบ  ต่อดวยชิณบัญชร  แล้วก็อย่างอื่นอีก   บางบทก็จำไม่ได้  ก็นั่งเฉยๆไป  ก็เขาไม่ได้แจกชีทนะ(คนเยอะเกิน)  ตอนแรกก็ยังคึกคักอยู่  รอบสุดท้าย  ก่อนตี4  เสียงคนข้างๆเริ่มแผ่ว  หาย   หันไปดู  บางคนมือตก    แต่เขาก็อดทนกันสุดยอดจริงๆ ป้าเล็กนี่  สวดเสียงดังฟังชัดตลอดค่ะ  แต่มาแย่เอาที่บ้านนี่แหละ

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ป้าเล็กเก่งจัง อยู่ได้ทั้งคืน

แต่น้องอัญอยู่ได้7วัน  เก่งกว่าอีก   ป้าเล็กก็ว่าจะไปงานเข้ากรรมบ้าง แค่2คืน3วัน แต่ปีนี้ไม่ได้ไป

อนุโมทนา สาธุ ครับป้าเล็ก

ไปแบบนี้ครั้งแรกค่ะ

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ ได้บุญหลายเลย

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ขอบคุณค่ะ   ได้ไปปีละหน  ก็ถือว่าดีแล้ว   วันนี้  แกมาถามอีกว่า  พรุ่งนี้  ไปอีกไหม  มีอีกวัด  บอกไปว่า  หนูยังไม่หายง่วงเลยค่ะ

 อนุโมทนาบุญด้วยครับ ถือว่าป้าเล็ก เก่งอยู่ได้ทั้งคืน


 แต่ที่วัดหนองป่าพง งานหลวงปู่ชา เขาเรียก การเนสันชิก


 คือการเดิน นั่งทำสมาธิภาวนา ตลอดทั้งคืน นั่งเมื่อย ก็มาเดิน


 เดินเมื่อยก็มานั่ง สลับกัน มีพักบ้างแต่ไม่มีนอน จนถึงยันสว่าง ครับ 

พอเพียงเพื่อเพียงพอ


jabee_68@hotmail.co.th

หน้า