ยังจำได้ไหม ...ใครเคย..บ้าง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนี้ดูรายการเส้นทางเศรษฐี

เห็นหัวครกที่เกาะพยามเลยคิดถึง วันที่ 14 เมษายน ที่ผ่านมา กลับจากงานรวมญาติที่ควน"ฉ็องเม่น" อ.ควนขนุน จ.พัทลุง ลงรถบ้านพ่อ เดินเข้าป่ายาง พ้นไปบ้านพี่ ชนเอาต้นหัวครกมีลูกเต็มต้น  สองคนผัวเมียช่วยกันเก็บเม็ดหัวครก พี่ว่าตากสักแดดสองแดดแล้วค่อยคั่ว แต่ไม่มีเวลาแล้ว คั่วเลยแล้วกัน

ได้กระทะใบบัวทะลุจากการต้มไข่เค็มของพี่สาว คั่วจนไฟติดในกระทะเพราะยางมันออกต้องใช้ไม้ยาวๆคน แล้วรีบยกลงเดี๋ยวไหม้หมด

เสร็จแล้วต้องมานั่งต่อยอีก ถ้าซื้อกินจะง่ายกว่ามั้ยนี่

นี่แหละครับชีวิตเด็กในเมือง  5555

ความเห็น

ที่สวนหลังเขาหนองตรุดตรัง มีหลายต้นอยู่ขอบสระลูกหล่นเต็มเมิด ไม่มีใครเก็บไปกิน คิดว่าลูกมันขั้นเอาน้ำมากินได้ป่าว เม็ดเอาไปคั่

เต้าอ่อนเอาไปต้มจิ้มน้ำชุบ หรือใส่แกงพุงปลา หรือแกงทิกุ้งยอดขามอ่อน ฮายหรอย

 

เต้าสุกเขาทำน้ำแล้วครับที่ภูเก็ตมีขาย

 

แต่ถ้าเราทำเองแบบน้ำเอนไซม์ก็คงได้ครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ทำยากแต่กินหรอยหวาซื้อ  

ใช่แล้วครับ ได้ลุ้นตั้งแต่เริ่มเก็บจนได้กิน

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ตอนนี้ภาคกลางก็มีเยอะค่ะ เคยเอามาทุบถูกยางกัดมือเพราะไม่รู้ค่ะ ยังทำไม่เป็น

ตอนนี้ก็เอาพันธุ์มาปลูกเหมือนกัน(เอามาจากสตูล) กะว่าจะเก็บใบอ่อนไว้กิน ส่วนเนื้อเขาว่ากันว่ากินกับน้ำจิ้มปลาย่างอร่อย ยังไม่เคยลองเลย

อำนาจเรียกอย่างนี้ค่ะ อยากลองปลูกไว้กินบ้างจัง


กี่ปีถึงจะได้เก็บค่ะ

โอย....อยากินจ้าน เหว้อ............ทำพรือได้กินหลาวนิ


แรกกอน ตอนเด็กๆ  ซัดราว น่า ทุกวัน คั่วกันทุกหวันเย็น...


ยายอิ๊ดเคยคั่ว กับหม้อลุ่ค่ะ..สุกไม่ทัน ยางกัดปาก แก้มไหม้ประจำ 5555

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

เล่นเป็นกันเหอ ซัดราว... กะนั้นมาลองเล่นกันสักทีเหอ... แตว่า...มาทุบเม็ดหัครกกินกันก่อนหวา


 

ชีวืตที่เพียงพอ..

อยากขึ้นมาหลาว แล้วตี้หาที่ไหนหละทีนี้

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

หน้า