เรื่องกล้วยๆที่ไม่กล้วยๆ(อีกแล้ว)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

อุตส่าห์หอบหิ้วเจ้ากล้วยหักมุกมาจากเมืองเลย  รสชาติอร่อยมาก

ประคบประหงมอย่างดีร่วม4เดือน


แต่พอสุกแล้วรู้สึกผิดหวังจัง  ก็กล้วยเจ้ากรรมดันมามีเมล็ด  ทั้งๆที่ปลูก

มาหลายที่แล้วไม่เคยมีเมล็ดเลยและรสอร่อยมาก  ก็สงสัยจังที่คนโบราณ

เขาไม่ปลูกกล้วยสวนติดกับกล้วยป่าเพราะกลัวข้ามสายพันธุ์  หรือจะเหมือน

ที่คุณวัชรินทร์พูดถึงต้องเอาถุงคลุมดอกมะละกอกันกลายพันธุ์นั้นจริงหรือไม่?

ลูกก็ไม่กลมสวยเหมือนที่เคยปลูกทุกครั้ง...เฮ้ออออ!!

กล้วยมีการกลายพันธุ์แบบเดียวกับมะละกอได้ไหม?

เพราะที่ปลูกติดกับรั้วเลยเป็นกล้วยน้ำว้าเหลืองเพี่อนบ้านที่เมล็ดเพียบ

เข้าไปดูในกลูเกิ้ลก็ไม่ได้ทำให้กระจ่างแม้แต่น้อย  ต้องขอความเห็นเพื่อนๆหน่อยค่ะ

                          

                            ใครพอรู้เรื่องกล้วยๆที่ไม่กล้วยๆนี้บ้างคะ


                              

ความเห็น

กล้วยน้ำว้าที่บ้านหนูก็มีเมล็ดเหมือนกันค่ะ :sweating:

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

ปรกติมันไม่เคยทำให้เจ้าของผิดหวังเลยค่ะ..เพิ่งครั้งนี้แหละค่ะ :sweating:

แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ

กำลังหาหน่อไปปลูกบนเขาเหมือนกัน เพราะชอบที่เอามาเผาแล้วอร่อยดี

กลัวกลายพันธุ์จังค่ะ  แต่ถ้าจะเอาก็บอกนะคะ

แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ

ช่างไปหาภาพอะไรมาให้ดู  5555  ฟันแกยังกับเลื่อยลันดา


หักมุกไปกิ๊กกับน้ำว้าแน่ ๆ เลยค่ะ  ไม่ต้องตกใจ  ออกปลีใหม่คงไม่เป็นอย่างนี้


ถ้าจับคลุมถุงชนซะ

ยังไม่พูดเรื่องกล้วย ขอขำย่าตอนก่อน....เลื่อยลันดา


:uhuhuh:

เคยใช้ไหมคะเลื้อยลันดาน่ะ  ฮิ ฮิ ฮิ

จะลองคลุมถุงชนงวดหน้าค่ะ  ไม่รู้ว่าจะหมู่หรือจ่า.. :uhuhuh:

แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วป้าก็ผิดหวัง ซื้อกล้วยนี้มา 2 หวี หวีละ 20 ลูก เขาขายหวีละ 20 บาทเองป้าดีใจว่าได้ของถูกแล้วที่ไหนได้ตั้งทิ้งไว้ตั้ง 2 อาทิตย์ยังไม่สุกเลยแต่พอสุกกับกินไม่ได้จืดสนิท...เหมือนกับเขาตัดกล้วยอ่อนมาขาย...สุดท้ายต้องทิ้งลงถังน้ำหมักทั้ง 2 หวีเลย ...

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

กล้วยที่บ้านพันธุ์นี้อร่อยมากค่ะ  แต่คราวนี้ทุกคนที่เคยทานลง

ความเห็นว่าไม่เหมือนที่เคยทานเลย  มีเมล็ดและลูกก็ไม่สวย

เนื้อก็ไม่อร่อย  ทางบ้านคิดกันว่ามันข้ามพันธุ์กับน้ำว้าเหลือง

ข้างบ้านน่ะค่ะ

แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ

หน้า