ในสายตา....ของครูคนหนึ่ง(2)
27 พฤษภาคม 2554 07.45 น
ศุนย์ฯ......
เด็กชายตัวเล็กพูดยังไม่ชัดคำนวณ อายุน่าจะ 2 ขวบกว่า
ยืนร้องให้ตะเบ็งอย่างสุดเสียงแข่งกับเสียงจักรยานยนต์ ที่รีบขับออกไป
เด็กคนนั้นยังคงยืน ร้องให้ตะเบ็งเสียงขึ้นไปอีก หันซ้ายหันขวา หันซ้ายหันขวา วิ่งไปวิ่งมา พี่เลี้ยงได้แต่บอกว่า"อย่าร้องลูกอย่าร้อง มะไปธุระเดี๋ยวก็มา " เมื่อมีใครขับรถมาทางไหนแกก็จะไปทางนั้น คงคิดในใจขอให้เป็นพ่อแม่ด้วยเถิด
ผู้ปกครองอีกคนขับรถเข้ามา แล้วถามว่าร้องทำไมนิ่งเสียเถอะ เขาก็คงช่วยได้แค่ถามเท่านั้นแหละ
เสียงร้องของเด็กคนนั้นยิ่งดังขึ้น เอาพลังเสียงมาจากไหน ฟังพอจับใจความได้ว่า "ไปหามะ ไปหามะ"
เหมือนกับจะบอกผู้ปกครองท่านอื่นว่า "ช่วยพาหนูไปหามะหน่อย"
พ่อแม่คิดอะไรอยู่ที่ปล่อยให้ลูกร้องอย่างนั้น หรือต้องการให้ลูกปอดแข็งแรงเพื่อไปเป็นนักกีฬา หรือบริการเส้นเสียง เพื่อไปเป็นนักร้อง
เมื่อก่อน เด็กหกล้ม เราบอกอย่าร้อง
มดกัด เราบอก อย่าร้อง
มีดบาด เราบอก อย่าร้อง
หนามตำ เราบอก อย่าร้อง
ทุกวันนี้แม่เอามาปล่อยไว้ที่ศูนย์ แล้วบอก อย่าร้อง
ยืนมองอยู่บนระเบียงบ้านพักครู อย่างสังเวช ลูกใครกันนะที่พ่อแม่ปล่อยให้ร้องได้ถึงขนาดนี้ จะกล่าวหาว่าใจดำก็คงไม่ได้ เพราะเขาทำเพราะหวังดี อยากให้ลูกมีพัฒนาการ มีความพร้อม เข้ากับเพื่อนได้
จริงหรือ
ทุกวันนี้แม้ยังไม่มีลูก แต่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่า ลูกจะต้องอยู่ในการดูแลของพ่อและแม่ ต้องอยู่ในอ้อมกอดของครอบครัวให้นานที่สุด เมื่อถึงวัน เขาจะมีเกราะป้องกันตัวเขาเอง
ในสายตาของครู....
- บล็อกของ ตี๋ ครม.
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 6515 ครั้ง
ความเห็น
paloo
27 พฤษภาคม, 2011 - 17:57
Permalink
อิทัปปัจจยตา
เด็ก ลงไปชักดิ้น ชักงอ เพราะไม่ได้ดั่งใจ เคยเห็นไหม?
เด็กที่ รื่นเริง สนุก สนาน ยามได้ของถูกใจ ... ไม่สนใจ พ่อ แม่ จะไปไหนก็ช่าง เคยเห็นไหม?
ฯลฯ
เด็ก คือ ..... ? เรา คือ ....?
คนอื่นไม่ทราบเป็นอย่างไร .....
..... แต่สำหรับข้าพเจ้าที่โตขนาดนี้แล้ว .... ก็ตอบได้บ้าง .... ไม่ได้บ้าง
อยู่ที่ว่า ลืมตัวไหม?
ตี๋ ครม.
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:09
Permalink
ลุงพาโล
เลี้ยงตัวให้ใหญ่ แต่ไม่เลี้ยงใจให้สมบูรณ์
ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง
guys ka
27 พฤษภาคม, 2011 - 17:59
Permalink
เดียวดาย
วั้นนั้นเขาต้องการเรา ...น้ำตานองหน้า ปริ่มว่าขาดใจ..แต่เราทิ้งเขาไว้ตรงนั้น (ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม)
วันหน้าเราต้องการเขา แต่เขาปล่ิอยทิ้งเราให้เป็นเฒ่าเดียวดาย... ผลกรรมของใครก่อไว้..
สมควรแล้วหรือที่เราจะหาสารพัดเหตุผลเข้าข้างตัวเอง ด่าทอต่อว่าเขา... "เนรคุณ"...
ยังมีโอกาสอีกไหม.. แม้จะเรียกว่าแก้ตัวก็ยังพอรับได้...และ..หากวันนี้ยังไม่สายเกินไป..
กลับไปกอด จูบซับน้ำตา เรียกขวัญน้อยๆนั้นกลับคืนมา..
เผื่อวันข้างหน้า คนที่กอด และจูบซับน้ำเราก็คือเขา...
@ marrim
.................
ตี๋ ครม.
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:11
Permalink
คุณกาย
ซึ้งครับ :crying2:
ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง
Sopha B'
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:04
Permalink
ครูตี๋
ส่วนหนึ่งมาจากพ่อแม่ทำงาน เหมือนพี่สาวของภา ลางานมาคลอดลูก 3 เดือน พอถึงกำหนดก็ไปทำงาน ถ้าไม่มีคนดูแลไม่รู้จะเป็นอย่างไรเหมือนกันแฝดซะด้วย แต่ถือว่าหลาน ๆ โชคดี ที่มีภาดูแลตั้งแต่อยู่ในตู้อบ จนเข้าโรงเรียน อยู่อนุบาล 2 เลยคะ แต่นั่นแหละคะด้วยความที่มีคนอยู่ด้วยตลอด พอเข้าโรงเรียน มันร้องใหญ่เลย
ตี๋ ครม.
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:13
Permalink
คุณโสภา
หลานร้อง หรือน้าสาวร้องครับ
ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง
Sopha B'
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:22
Permalink
ครูตี๋
มามี้ของหลานร้อง เห็นดูลูก
นู๋หวึ่ง
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:09
Permalink
ครูตี๋
เด็ก ๒ขวบ ยังเล็กเกินไป น่าสงสารเด็กน้อย
ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้
ตี๋ ครม.
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:14
Permalink
นู๋หวิ่ง
ใช่ครับ 2ขวบเล็กเกินไป
ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง
ป้าเล็ก..อุบล
27 พฤษภาคม, 2011 - 18:12
Permalink
ตามมาตอน2
การฝึกลูก ดูลูก สังเกตตั้งกะวันแรกที่ออกมาเลย ที่ตามมาตอน2 เพราะชอบมุมมอง ครูตี๋ค่ะ ถ้าใครทำวิจัยเรื่องแบบนี้ผ่านนะ ถือว่าสุดยอดคน 2ขวบเล็กเกินไป แต่ถ้ารอให้7ขวบค่อยไป ก็จะแย่นะ
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
หน้า