ในสายตา....ของครูคนหนึ่ง (2.1)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

30 พ.ค. 2554 

07.50 น.

ศุนย์ฯเดิม ยังไมมีภาพของเด็กคนนั้น  ตั้งใจว่าวันนี้ต้องรู้ให้ได้ว่าลูกหลานใคร

ไม่กี่นาทีต่อมา รถจักรยานยนต์วิ่งมา พร้อมเด็ก 2 คน คนหลังเป็นเด็ก ป.4 ที่โรงเรียน ข้างหน้าในตักคนขับ เป็นเด็กชายตัวเล็กคนนั้นผู้ที่มาส่งน่าจะเป็นตา รู้จักกันดี พ่อแม่เด็กน่าจะทำงานในเมืองเลยเอาลูกมาฝากไว้

หลังจากทราบแล้วว่าเป็นหลานใคร ก็ได้สอบถามว่าเด็กคนนั้น  หลานของคนนั้น น่าจะอายุเท่าใหร่ (ผมเองมองว่าไม่น่าถึง 2 ขวบ) และทุกคนตอบเหมือนกันว่า เด็กคนนั้น ไม่ถึง 2 ขวบ

 

อนิจจา  จากที่เคยเข้าใจว่า 2 ขวบกว่า กลับเป็นขวบกว่า แล้วคนที่ดูแลก็ไม่ได้ทำงานอะไรด้วย

 

เมื่อเป็นอย่างนี้ ไม่สามารถย้ายบ้านพักหนีภาพนั้น แล้วสายตาของครูจะหันไปทางไหน

 

ในสายตาของครู..

ความเห็น

   หากมอง บริบททางสังคมปัจจุบัน ให้ทั่วถึง ทุกซอก ทุกมุม แล้วเอามาประมวลหาคำตอบ ต่ออุทาหรณ์ นี้ คงเห็นอะไรหลาย ๆ ประเด็น ชัดขึ้น

   แต่ ถ้ามองเพียงภาพปรากฎซึ่งหน้า ก็คงวนเวียน ในวังวน ไม่รู้จบ

    เด็กคนนี้ ไม่ทราบว่าโชคดี หรือ ร้าย ที่มีชีวิตรอดอยู่ มีญาติร่วม กิน ร่วมนอน

     ..... มีอีกมากมาย ที่ไม่ได้อยู่รอดแม้ออกมาเป็น "ทารก"

      .... และอีกมากมาย ที่ต้องระเหเร่ร่อน

         สัมมาทิฐิ ไม่เกิด ก็จะหาสัมมาสังกัปโป จากที่ใด?

               ... แล้ว อะไร ที่ถูก ที่ควร จะมีได้ฤๅ .....

                 เรื่องของ "อิทัปปัจยตา" น่ะ

ขอบคุณครับลุงพาโล

จะพยายามมองอย่างรอบด้านครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

เจ็บลึกๆ ในอกนะ..พยายามคิดกว่ากรรมของแต่ละคนทำมาไม่เท่ากัน....

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

แล้วต้องต่อกรรมกันไปอย่างนี้หรือครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

เห็นใจครับครู เด็กวัยขนาดนี้ไม่ควรอยู่ห่างจากคนที่เด็กไว้ใจ

สัตว์โลกมีกรรมเป็นของตัวเอง

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

เห็นใจ สงสารเด็กครับ

หน้า