ตรวจสอบอายุ และถิ่นกำเนิด สมช.

เคยได้ยินว่าเขาเรียกว่า  กาแฟหมาค่ะ

นี่ถ้าหุงข้าวกล้องสังหยด หรือข้าวหอมแดงนะ น้ำจะข้นหวานี้เลยน้องเหอ ใส่เกลือสักหิด นั่งข้าวแถวรอกันทุกคนพี่น้องให้แม่แบ่งให้เท่า ๆ กัน ไม่นั้นไม่ยอม....................:uhuhuh:

น้ำหม้อ...ตอนเป็นเด็กกินเป็นประจำ สมัยที่ยังหุงข้าวกับไม้ฟืน(เริ่มสูงวัย)...555

ตอนเด็กๆ ก็ได้ไอ้นี่ล่ะค่ะกินแทนนม เพราะเกิดมาก็ท้องเสียจังเลย กินนมอะไรเข้าไปก็ท้องเสียตลอด เลยได้นมแม่โพสพนี่ล่ะช่วย แม่เล่าให้ฟังว่าอ้วนตุต๊ะ จนชาวบ้านให้ฉายาว่า "อีดากอ้าน" ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร นึกภาพเอาเอง กินน้ำข้าวมาตลอดจนกระทั่งโตเข้าเรียน ม.ต้นเลยก็ยังไม่เลิกกิน เพราะที่บ้านอยู่ไร่อยู่นาอยู่สวน ไม่มีไฟฟ้าใช้ ส้วมก็มีแต่ส้วมซึม นั่งยองๆตักราด บางวันก็แย่งกันเข้าห้องน้ำ วันใหนมีคนเยอะ ก็แบกจอบเข้าป่า บางทีก็ไปจ๊ะเอ๋กันในป่า อั๋ยย๋า...อาตี๋...ลือมาทำไมทางนี้อ่ะ...ทำไมไม่ไปทางโน้น หรือถ้าเป็นคนแก่ก็ตะโกนมาทางหลังพุ่มไม้ว่า "อย่ามาทางนี้ระวังเหยียบ..."

 ถ้าถามว่าอายุเหลือน้อยไม๊ ก็ตอบแบบตรงๆเลยว่า เหลือเยอะเลย อีกครึ่งค่อนชีวิตถ้าไม่ป่วยตายซะก่อน เพียงแต่เกิดและโตในไร่นาเรือกสวน ไม่ได้โตในเมือง...ใช้ตะเกียงจุดกินข้าว แล้วก็ทำการบ้าน ตะเกียงก็ใช้ขวดกระทิงแดงทำเอา ฉีกผ้าห่มขาดๆมาทำไส้ตะเกียง...

วันดีคืนดี ไม่มีเงินซื้อน้ำมันก๊าซก็เก็บเม็ดสีหลอดมาเสียบไม้ตากแดด และใช้จุดแทนตะเกียง (เม็ดเท่าเม็ดละหุ่ง) เสาอาทิตย์ก็ไปเก็บฟืนมาเรียงไว้ใต้ถุน เอาไว้ใช้เวลาฝนตก โอ้ย..และอีกมากมายเล่าไม่หมด...

ตอนเด็กๆ แม่หุงข้าวกับเตาถ่านก็จะเอาถ้วยไปรอให้แม่รินใส่ให้ได้น้ำหม้อแล้วก็หักน้ำตาลมะพร้าวใส่ใช้ช้อนบี้ๆให้ละลาย  หอม วาน มัน  อร่อย    วันไหนไม่ได้จองน้ำหม้อก็กลายเป็นอาหารมะหมาไป

เสียดายสมัยนี้ไม่มีกินละเพราะใช้หม้อไฟฟ้ากันหมด

น้ำข้าว  พี่ทันได้กินนะ (เลยรู้อายุกันหมดล่ะทีนี้)  เมื่อก่อนมีโฆษณานมสดในทีวี  พ่อแม่ไม่ซื้อให้กินหรอกเพราะกระป๋องนึงแพงมาก  พี่ก็ได้กินน้ำข้าวใส่ถ้วยนี่แหล่ะ  แต่หลอกเพื่อน ๆ ว่านมตรา....  เพื่อนไม่เชื่อขอชิม  พี่ก็ไม่ยอมให้ชิมกลัวเขารู้  นึกแล้วก็ขำดี...เอ้าเผลอเล่าเรื่องเก่า  สงสัยจะแก่แล้ว....