ไปแจกทานวัดหนองป่าพง53

หมวดหมู่ของบล็อก: 

  เนื่องด้วย  วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี จัดปฏิบัติธรรม เพื่อรำลึกถึงการละสังขาร 18 ปี ของหลวงปู่ชา สุภัทโท ระหว่างวันที่ 12 -17 มกราคม 2553 ป้าเล็กได้ชวนครูและด็กในแผนกอิเล็กทรอนิกส์  วิทยาลัยสารพัดช่างอุบลราชธานี  ซื้อผลไม้ไปแจก  เมื่อวันศุกร์ที่  15  มกราคม  2553  เพราะทุกๆปีจะมีผู้แสวงบุญทั่วประเทศ  มาร่วมงานปีละหลายหมื่นคน  พอดีวันนี้ได้เข้าห้องสนทนา(ทดลองใช้งาน) คุยกับคุณพุทธบุตร  และอีกคนใครหว่าจำไม่ได้ รายงานตัวด้วยนะคะ  สมาชิกบ้านสวนพอเพียง   ก็มาตามสัญญาค่ะ  มาดูหลักฐาน  แจกผลไม้  80  กิโลกรัม  ไม่ถึง  15 นาที  เรียบร้อยค่ะ  ได้บุญกลับบ้าน 

รูปแรกกว่าจะหาที่จอดรถได้  นานมากค่ะ  เปิดท้ายเก๋งเริ่มหยิบแจกค่ะ

 

ผลไม้ที่แจกมีส้ม  20 กิโล  พุทรา 30  กิโล  มันแกว  30  กิโล  เต็มท้ายเชฟอาวีโอ้ พอดี

ผู้มารับ เข้าแถวยาวเหยียด  ถ้ามองดีๆ  เห็นเขาเข้าแถวท้ายๆ เสื้อขาว  เหลือง  แดง  แดง มองเห็นมั๊ย 4 คนท้ายเขาตีโค้งไปค่ะ

ให้เห็นถึงความหนาแน่นของคนมาต้อนรับพวกเราชัดๆ 2 แถว ยาวๆ

นี่ค่ะหน้าตาคนอิ่มบุญ อ.ชณรรษ  ป้าเล็ก  อ.หนิง  และลูกศิษย์ ปวส1  ขาดครูในแผนกอีก 2 คน ติดธุระไม่ได้ไปด้วยในวันนั้น

ความเห็น

ที่พูดมา  ถูกหมด  เรื่องง่าย  เรื่องยาก  ได้รับคำถามตลอด  พอเขาถามมา  ยินดีกับเขาทันที  ในหัวกำลังคิด..  คิดว่า..จะไปหาใครมาช่วยเขาเพราะป้าเล็กเก่งไปหมดทุกอย่าง.. (ไปหมด)

    ไปๆมาๆเป็นอีกคนที่ไม่อยากเรียกป้าเล็กว่า"ป้า"แล้ว ยังสาวอยู่เหลย  ป้าเล็กพูดอิสานได้หม้าย

ไม่อยากบอกเลยว่าเคยถูกนักเรียนหลอก  ย้ายไปอุบลอาทิตย์แรก เจอเลย"อาจารย์ครับ  มื่อนี่ บ่ต้องเฮียน ซะครับ มันพอกระเทิน" เราแปลพอกระเทินไม่ออก ตอนนั้นเพลงก็ยังไม่ดัง ได้ยินเทินๆ เราก็นึกว่าตารางเรียนซ้อนกัน ครั้นจะบอกว่าเราฟังเขาไม่รู้เรื่อง ก็กลัวเสียฟอร์ม ก็เลยตอบว่า  "อือๆ" เด็กก็ดีใจวิ่งจากไป ทั้งๆที่เวลาเพิ่งเลยมาแค่ 15  นาที  แล้วไอ้วิชาที่จะเข้าสอน มันตั้ง  3  คาบ  ตอนนี้อย่าหวังเลย  นินทาอะไรป้าเล็กรู้เรื่องหมด แต่พูดได้นิดหน่อย(พอกระเทิน=ครึ่งๆกลางๆ)

ป้าเล็กไม่แปลพอกะเทินไว้ เดี๋ยวเพื่อนๆอิงง พอกะเทินแปลว่าหิดหุ้ย (นิดหน่อย ไม่ต้องเรียนก็ได้)

น้องทรายอย่าถามบ่อย  เดียวป้าเผลอ  เล่าไปเล่ามา  เขารู้กันหมด ว่าป้าเล็กเชย  อะไรก็ไม่ค่อยทันคนอื่น

แต่เรียกป้าเล็กติดแล้ว Laughing .......

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เราก็นึกว่าน้องแอนจะเห็นด้วยเรื่องป้าเล็กสวย  หลงดีใจเกือบตาย  ที่แท้ก็เรื่องป้า  ไม่เป็นไร ตอนนี้ป้าเล็กดังแล้ว เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น เดี๋ยวเขาไม่รู้จัก

ผมแทคนิคตรังคับ ผมกลัวช่างกลปทุมวันมากเลยครับ กลัวขี้ขึ้นหัว

ตอนเรียนช่างกลปทุมวัน  วันไหนมีเรื่องตีกันกับอุเทนถวาย  วันนั้นป้าเล็กถูกไล่กลับบ้านคนเดียว  ไม่มีใครให้ไปด้วย  บอกว่า เดี๋ยวพอเขาวิ่งกัน ต้องมาพะวงว่า ป้าเล็กอยู่ไหน จะวิ่งทันเขามั้ย  ยิ่งเซ่อซ่าอยู่  ผู้หญิงคนเดียวในห้องก็ต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้านค่ะ 

ป้าเล็กเมื่อคืนนี้ขอโทษนะคะ มัวแต่เฝ้าเตาก็เลยไม่ได้เข้ามาคุยกะป้าเล็กคนสวยค่ะ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

หน้า