ซ่อมบ้านที่ภูเก็ต

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    สมัยที่ผมทำงานอยู่ภูเก็ต เมื่อปี 2548 ผมได้ซื้อบ้านหลังหนึ่งด้วยคิดว่าซื้อดีกว่าเช่า ซึ่งโชคดีว่าเจ้าของเดิมขายให้ในราคาไม่สูงสามารถกู้ธนาคารซื้อโดยไม่ต้องดาวน์ แต่เมื่อเวลาผ่านไปที่ต้องกลับมาอยู่บ้านบ้านที่ตรัง บ้านหลังนี้ก็ต้องให้เช่า เพื่อเอาค่าเช่าไปผ่อนธนาคาร พอผ่อนบ้างไม่พอบ้างก็ถูไถกันไป

   การที่ให้เขาเช่าบ้านแล้วไม่มีเวลามาดูแล แน่นอนครับคนเช่าก็ต่างจิตต่างใจ เราเองก็อยู่ไกลจะมาดูแลเป็นประจำก็ไม่ไหว เพราะฉะนั้นเป็นที่มาของบ้านชำรุดทรุดโทรม และถึงเวลาต้องซ่อมใหญ่ เลยต้องมาภูเก็ตเพื่อเชคความเรียบร้อยของงานซ่อมบ้าน

น้ำรั่วจากห้องน้ำฝ้าเพดานพัง

น้ำล้นจากรางน้ำในห้องครัวฝ้าเพดานพัง

ห้องนอนฝ้าเพดานอยู่ดีๆ ก็หล่นลงมา

    งานหลักคือซ่อมฝ้าเพดาน และทาสีใหม่ทั้งหลัง กับแก้ปัญหาต่างๆ ทั้งหมดที่กล่าวมา เมื่องานที่ตกลงซ่อมใกล้เสร็จก็ต้องมาดูงานว่าเป็นไปตามที่ตกลงกันไว้หรือไม่ เลยเป็นเหตุที่ต้องมาภูเก็ต ถึงแม้ว่างานยังไม่เสร็จ 100% แต่ห้องนอนเดิมที่ผมเคยนอนก็พอจะนอนได้อยู่

ขนเครื่องนอนใส่รถมาจากตรัง พัดลมมาขอยืมเอาที่ภูเก็ต

หลังบ้านยังเป็นป่า ได้ยินเสียงนกร้องตลอด ก็ยังแปลกใจผ่านมา 5 ปียังเป็นป่าอยู่ได้อีก

หน้าบ้านทาสีใหม่ถึงแม้ว่ายังไม่เสร็จ ก็ดูดีขึ้นมานิดหนึ่งแล้ว

   การมีบ้านแบบนี้ก็เป็นทุกข์ (มีขนำสบายใจกว่า)ทุกข์ที่ไม่สามารถผ่อนแบบลดต้นได้เยอะๆ (ไม่มีเงินเดือน) เพราะฉะนั้นที่ผ่อนไปก็เป็นดอกเบี้ยของธนาคารเสียส่วนใหญ่ ให้เช่าก็เป็นทุกข์คนเช่าไม่ดูแล เราก็ไม่มีเวลาดูแล แต่เมื่อสร้างเหตุแห่งทุกข์ไว้เองก็ต้อง ทำใจเอาเอง และหาทางแก้ปัญหากันไป แนวทางแก้ปัญหานี้คิดไว้ว่าซ่อมเสร็จคงไม่ให้เช่าแล้วครับ จะทดลองประประกาศขายสักระยะถ้าขายไม่ได้ ก็ค่อยแก้ปัญหากันต่อไป ปัญหาก็คงมีให้แก้นะครับ ไม่ใช่มีไว้ให้กลุ้ม

ความเห็น

ประโยคสุดท้ายนั้นถูกต้องที่สุดแล้วค่ะ

ปัญหามีไว้ให้แก้  ไม่ใช่มีไว้ให้กลุ้ม.........


บ่นๆ ระบายออกมามั่งก็ดีค่ะ   ถึงแม้ช่วยอะไรไม่ได้มาก   อย่างน้อยก็ยังมีคนรับฟัง

แก้ทุกปัญหาด้วยสติ  แล้วทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีค่ะ 

 

 

ใช่ครับ ได้บ่นๆ รับฟังความเห็นของสมาชิกบ้าง ก็ช่วยให้สบายใจได้

   ให้ปัญหาลุล่วงด้วยดีนะครับผู้ใหญ่  ขอเอาใจช่วย ครับผม  หยูหนำที่บ้านแลดอกผักบุ้งบานก็มีความสุขแล้วครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ใช้เป็นเรือนหอไม่ดีเหรอน้อง

:sweating:


ไม่ดีแหละ เพราะไม่ได้มาอยู่ภูเก็ตแล้ว อีกอย่างสู้ดอกเบี้ยธนาคารไม่ไหวแล้ว

ขายหลังนี้ไปทำหนำที่ตรังดีหวา

มีอีกวิธี คือ หาคนช่วยผ่อน....

:embarrassed:


ถ้าหาง่ายเหมือนร้านทองก็ดีแหละ :uhuhuh:

เอาใจช่วยครับ.

ให้ช่วยอะไรบอกนะ..

 

ออกปากรุนท็อกที !!!

อีบอกว่าช่วยซื้อบ้านทีตะ

เดี๋ยวกลายเป็นว่าผมมาขายของหล่าว :)

ยืมเบี้ยพี่สายลมเลยน้อง..... พี่สายลมยินดีช่วย

:embarrassed:


หน้า