"จะเกิดอะไรขึ้น หาก..."

"จะเกิดอะไรขึ้น หาก..."

เช้านี้อ่านหนังสือ "พัฒนาสมองซีกซ้ายให้เป็นอัจฉริยะ"ของ  Allen D.Bragdon & David Gamon,Ph.D. แปลโดยจักรกฤษณ์ แก่นจันทร์ ของสำนักพิมพ์ Good Morning กทม.(ธันวาคม 2546)

อดใจไม่ได้ที่อยากจะคัดลอกมาให้อ่านกัน หลายตอน แต่มีหน้าหนึ่งที่ทำให้ตัดสินใจลงบล็อก หน้า 17 ความมีอยู่ว่า

"จะเกิดอะไรขึ้นหากสมองซีกขวาและสมองซึกซ้ายไม่สามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลให้แก่กันและกัน

เมื่อพิจารณาอย่างลึกซึ้งถึงความแตกต่างระหว่างสมองสองซีกซ้ายและสมองซีกขวา จากการศึกษาคนที่เคยมีการติดต่อสื่อสารระหว่างสมองสองซีก แพทย์จะตัดผ่านส่วนกลางสมองผู้ป่วยบริเวณกลุ่มใยประสาทที่ทำหน้าที่เชื่อมต่อสมองซีกซ้ายและซีกขวาไว้ด้วยกัน และแยกสมองออกเป็นสองส่วนที่เป็นอิสระต่อกันโดยสิ้นเชิง แพทย์เริ่มใช้วิธีการรักษาโดยการแยกส่วนสมองครั้งแรกในทศวรรษที่ 1940s เพื่อลดความรุนแรงของโรคลมบ้าหมู โดยป้องกันไม่ให้อาการชักที่เริ่มจากสมองด้านหนึ่งลุกลามไปยังสมองอีกด้านหนึ่ง น่าแปลกที่ผู้ป่วยที่ถูกแบ่งสมองสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ได้เหมือนคนปกติ และสามารถเคลื่อนไหวได้เหมือนคนธรรมดา... จนกระทั่งมีการสำรวจลักษณะนิสัยและทดสอบพวกเขาอย่างใกล้ชิด ตัวอย่างรายงานทางการแพทย์ฉบับหนึ่งบอกว่า ผู้ป่วยที่ผ่าแบ่งสมองที่มีสองมือ(แต่ละมือถูกควบคุมโดยสมองแต่ละซีก)มือไม้พันกันเมื่อลุกขึ้นแต่งตัวตอนเช้า มือหนึ่งพยายามดึงกางเกงขึ้น ขณะที่อีกมือหนึ่งพยายามดึงมันลง คนไข้อีกรายหนึ่งตื่นขึ้นได้เพราะถูกมือของเธอเอง...ตบหน้าอย่างจัง สมองซีกที่ควบคุมมือข้างนั้นตื่นก่อน และรู้ตัวว่าสมองอีกซีกหนึ่งยังนอนขี้เซาอยู่จึงตัดสินใจแก้ไขสถานการณ์..."

... อ่านแล้วก็ทึ่งความสามารถของสมองแต่ละซีกที่สามารถทำงานและแก้ปัญหาได้ขณะที่ไม่สามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันและกัน อยากบอกว่า มีความสุขในวันนี้คือสมองสองซีกยังสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันและกัน ได้ไม่ตกใจตื่นเพราะว่าสมองข้างหนึ่งตื่นก่อนแล้วแก้ไขสถานการณ์ให้อีกข้างหนึ่งตื่นอย่างในเรื่องราวหนังสือหน้านี้ ...

มีความสุขกันมาก ๆ นะคะ