เตาเคี่ยวตาล @ รำแดงชุมชนแห่งการเรียนรู้

หมวดหมู่ของบล็อก: 

                                

ภูมิปัญญาการทำตาล บนคาบสมุทรสทิงพระ สงขลา นับวันจะจางคลายแต่ไม่ถึงกับขาดหายไปจากวิถีชีวิตจริงและวัฒนธรรม การประมวลองค์ความรู้ไว้อย่างเป็นระบบ หมวดหมู่จึงเป็นเรื่องที่จำเป็น ต่อเนื่องจากฐานเรียนรู้เรื่องบ้านตาล  เช้านี้ขอพาพี่น้องเข้าสู่ ฐานการเรียนรู้เรื่องเตาเคี่ยวตาลที่รำแดง กันนะคะ

โรงเตาเคี่ยวน้ำตาลสด ที่บันทึกองค์ความรู้ไว้อย่างเป็นรูปธรรม ของลุงเพียร ใช้ทางตาลเป็นรั้ว หลังคาตับตาล โครงสร้างไม้ไผ่และไม้เก่าๆ เพื่อให้โปร่งโล่ง

บอร์ดสื่อความหมายใช้ภาพ บรรยายสั้นกระชับตรงไปตรงมา ช่วยให้ผู้ที่มาเรียนรู้เข้าใจทั้งเนื้อหาภูมิปัญญาและรูปแบบ เรียกว่า การถอดองค์ความรู้ที่ฝังอยู่ในตัวคนออกมา

การสื่อความหมายปัจจุบัน เลอะเทอะมาก โดยเฉพาะการใช้แผ่นไวนิลพิมพ์ภาพตัวเอง(สไตล์นักการเมือง)มันพอกพูนอัตตา"ตัวกู ของกู"อย่าไปเอาอย่างมาใช้ในการสื่อเพื่อการศึกษาเรียนรู้เลยขอรับ เพราะสังคมที่ใช้เงินและอำนาจขับเคลื่อน ทำให้ประเทศเราจึงประสบภาวะวิกฤติรอบด้าน เราไม่ตระหนักที่จะใช้ความรู้ความสามารถนำสังคม

ลุงเพียรครูตัวจริงเริ่มมีงานเข้า สอนนักศึกษาสถาปัตถยกรรมเทคโนสงขลา พี่หยอยเป็นเพียงผู้จัดกระบวนการเรียนรู้อยู่เบื้องหลัง

โดยส่วนตัวชอบหลังคาโรงเตาที่ทำสองชั้นอย่างมีศิลปะ ลุงเพียรบอกว่า เขาต้องการให้ควันไฟถ่ายเทสะดวก หลักวิธีคิดอย่างพึ่งตนเองทำให้เกิดปัญญาแตกฉานเสมอ หลักวิธีคิดที่รับจ้างหาเงินส่งให้เด็กๆเรียนอย่างเดียว ทำให้เด็กคิดไม่เป็นทำอะไรไม่เป็น ช่วยเหลือตัวเองในเรื่องพื้นฐานชีวิตไม่ได้ น่าห่วงขอรับ เราชาวบ้านสวนต้องช่วยกันเสริมประสบการณ์ชีวิตใหเด็กๆใกล้ตัว มีจังหวะรีบทำเลยขอรับ

ทุ่งและดงตาลยังยั่งยืนตราบที่ผู้คนบนคาบสมุทรสทิงพระ ยังกินข้าวกินน้ำตาลโตนด

ดอกไม้ นก ปลา จากใบตาลสอดสานไว้รอผู้ไปเยือน รำแดง

 

 

 

     

ความเห็น

ทำเตาไว้หุงข้าวทะ ใช้ไม้ฟืนประหยัดเบี้ย น้าน

เตาแบบนี้อดีตบ้านป้าก็มี...แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว...แต่ถ้าให้ทำก็ทำเป็นนะเพราะเตี่ยสอนไว้...

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

ทำขนาดเล็กๆ แจกจ่ายพี่น้องตะ ประหยัดดี ใช้ฟืนในสวน

สะดุดตากับเตามากๆ. หลายๆคนก็ชอบ. ดังนั้นพี่หยอยต้องวิทยาทานเรื่องการทำเตาแล้วล่ะ

Laughingป้าอ้อย

ป้าโน คนสวยๆๆ ได้ค่ะ

   ตั้งแต่เล็กจนกระทั่งบัดนี้ อะไหรที่เป็นผลผลิตจากต้นโหนดจะชอบหมด น้ำผึ้งโหนด จะคอยขอให้พ่อเฒ่าเหลือไว้เคี่ยวตังเหมประจำ น้ำหวานใส ลักกินที่บอกบ่อย ๆ น้ำหวานอุ่นราดข้าวสวยซดชื่นใจ และสุดท้ายที่..น้ำหวานเมา กินแกล้มกับปลาเบนเค็มทุบ ยิ่งเค็มยิ่งต้องวดน้ำหวานเมา เดินไม่เป็นทุกที่แหละพี่หยอยครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ลุง..หาที่เป็นลูกโพธิ์ลูกไทรกิน(ใสเคี้ลมกัน) :uhuhuh: :uhuhuh:

sudjai_waitong@hotmail.com
     0805401058

ที่เรินยายคล้ายพี่สาวยายแคล้ว(อยู่ที่ปรางหมู)ยังใช้งานกันทุกวัน..ทำหนมส่งลาด ควนหนุน


ที่เรินยายคล้อยกะยัง(ที่หลังร้านคร้วคุณล้าน) :uhuhuh:


แลท่าแล้ว..คนแตแรกเพ :sweating: :uhuhuh:  

sudjai_waitong@hotmail.com
     0805401058

หน้า