เยี่ยมชม ภูมิปัญญาท้องถิ่น

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     Laughing สวัสดีครับทุกท่าน...เมื่อคืนเปิดมาเห็นบล็อกผู้ใหญ่ เปิดใจครบรอบ๔ปี อย่างสู่ปีที่๕ ชวนให้เขียน "ได้อะไรจากการเป็นสมาชิกเวบบ้านสวนฯ" ทำให้ลังเลอยู่พักหนึ่ง เพราะเรื่องที่ผมจะเล่าต่อจากตอนที่แล้วยังไม่จบ แต่ก็คิดได้ว่ายังมีอีกหลายวันและไม่ได้ระบุวันหมดอายุ จึงตัดสินใจเล่าต่อ...เปิดคอมฯเลยครับ เข้าไปที่เวบบ้านสวนพอเพียง 

ในชื่อเรื่อง http://www.bansuanporpeang.com/node/24371

    หลังจากอาหารเช้า ตกลงกันว่าจะไปเก็บ(งม)หอย

ที่คลองนี้ข้างบ้าน

 

แต่แม่เร็วกว่า รู้ว่าหลายคนชอบหอย จึงสั่งให้คนประจำจัดมาให้เสียก่อน ๖กิโล ฮ่า ฮ่า...พี่แก่และผมจึงไม่มีกิจกรรม จับหอย ให้ได้ดูกัน

วางไว้แป๊บเดียว หอยจะหนี ซะแล้ว อิอิ..

   Laughing พี่แก่ว่า อยากไปชมภูมิปัญญาท้องถิ่น จัดให้ครับ ไปชมกัน

   

การเลี้ยงด้วง...โดยใช้ต้นลาน แต่เพิ่งเริ่มจึงยังไม่มีด้วง 

กะทกรก ข้างท่อนลานเลี้ยงด้วง ยอดกำลังสวยน่าแกงเลียง

 

ชมการเคี่ยวน้ำตาลโตนด 

แลกเปลี่ยน สนทนา ภูมิปัญญาท้องถิ่น

 

ของกินของใช้ประจำที่ ที่เอามารับแขก

   

และอุปกรณ์ที่ใช้ในการขึ้นตาล 

 

เล่าสู่กันฟังว่า

คลอง หรือที่นี่เรียกว่า เหมืองอาทิตย์ สายนี้ขุดเมื่อสมัยพลเอกอาทิตย์ กำลังเอกดำรงตำแหน่งอะไรสมัยนั้นผมก็ไม่แน่ใจ ตั้งแต่สงขลาไปจดเขตนครศรีธรรมราช ความยาวหลายกิโลเมตรทีเดียว  

มองเลยคลองไปข้างหน้า ก่อนหน้านี้เป็นทุ่งนาในดงป่าตาล ตอนนี้เป็นสวนผสมที่ปลูกปาล์มน้ำมันเป็นหลัก แล้วอนาคต?..ต้นตาลที่ยังเหลืออยู่ตอนนี้...จะ... ?

 

ใกล้เที่ยงแม่ครัวเริ่มเตรียมอาหาร แกงส้มปลา

แล้วก็มาปิดท้ายกับภาพ น้องคนตัดหญ้าให้วัวคนนี้ 

   ขอขอบคุณเจ้าของภูมิปัญญา และสถานที่ มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ สวัสดี..

   ปล.ตอนจบ โปรดอย่าพลาด...

ความเห็น

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ :happy: :happy:

 

 

ถ้างั้นไปกันได้เลยครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

เดี่ยวขอตัวไปคดข้าว มาคล่าวแกงส้มนะพี่เสิน:uhuhuh::uhuhuh:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

เล็กคล่าวกะได้ แต่พี่หลบก่อนนะ จิหลบไปทำไหรโฉ้ :uhuhuh:

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

กระบอกไม้ไผ่ที่ใช้สำหรับใส่น้ำตาล ตอนสมัยเด็กๆ ก็คุ้นเคยกับสิ่งนี้ค่ะ


เพราะพ่อก็ปาดตาล ทำน้ำหวาน ( ที่บ้านเรียกน้ำหวาน ) บางพื้นที่เรียก "หวาก"


หอยขมตัวใหญ่มากค่ะ แถวบ้านหอยขมน้อยลง แต่หอยเชอรี่เยอะมากค่ะ


ถึงฤดูทำนา พอมีต้นกล้างอกแล้ว หอยเชอรี่มากินต้นกล้า จับทิ้งเป็นกระสอบเลยค่ะ


แต่ตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าต่อไปจะไม่ทิ้งไปเปล่าๆ จะนำไปหมักค่ะ


กระบอกไม่ไผ่เรียกบอกตาลครับ พ่อพี่ก็เคยทำ น้ำตาล กับ หวาก เรียกแทนกันได้

หอยขม ที่บ้านปัตตานี ข้างๆบ้านหากินไม่ได้แล้ว เพราะชาวบ้านเลี้ยงเป็ดๆกินหมด ต้องไปหาไกลบ้านหน่อยจึงจะได้

ส่วนหอยเชอรี่ ไม่มีแถวบ้านพี่ ข้าวในนาเลยรอด ไม่ถูกทำลาย

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

กิจกรรมเด่นมาก

ว่างๆมาเที่ยวมั่งต้ะ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

วัวข้างหลัง :confused: ดูแล้วน่ากลัวจังพี่เสิน

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

วัวชนครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า