ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

                    เงียบหายไปนาน ไม่ได้เขียนบล็อก อยากมาบอกเล่าว่าหายไปไหนมา ต้นเดือนธันวาคม มีโอกาสได้เข้าเมืองใหญ่ มีนัดกับหลานตัวเล็ก ๆกับลูกมะโหน่ง ลูกจะพาไปร่วมงาน วันพ่อแห่งชาติ เก็บกระเป๋าเดินทางคนเดียว ตาเวทย์บอก เหนื่อยนักก็พักบ้าง ไปเถอะ ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ไปให้สบายใจค่อยกลับมา

          มาถึงบริเวณงานประมาณตี5 มีประชาชนมาถึงก่อนนับหมื่นคน

 โชคดีเหลือเกิน ที่ได้เข้ามาใกล้ขนาดนี้ เพราะหลายคนมานอนรอสามวันแล้ว

 

                  ภาพต่อไปนี้ คงไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ

                      ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

            ทั้งหมดทั้งมวล ต้องยกความดีให้ลูกมะโหน่ง ที่พาแม่ไป

             เสร็จงาน ลูกในเมืองก็พาแม่บ้านนอกเที่ยว ลูกถามแม่ว่าอยากไปไหน แม่ตอบว่า  ให้ลูกทำตัวตามสบาย ไม่ต้องเครียดว่าจะพาแม่ไปเที่ยวไหน เพราะทุกที่ในเมืองนี้ เป็นเรื่องตื่นเต้นสำหรับแม่ เพราะแม่ไม่เคยไปเที่ยวไหนเลย

 

    มีแต่ตึกสูง ๆ ทางเดินมีแต่พื้นคอนกรีต ไม่มีดินให้ปลูกต้นไม้ได้เลย มีลิฟแก้ว แม่บ้านนอกก็ไม่กล้าขึ้น กลัวความสูง ขึ้นบันไดเลื่อนก็ได้แค่ชั้นสาม เพราะมองลงมาก็กลัวอีก

 

               ในห้างมีแต่ของแพง ๆ กระเป๋าใบละสามล้านก็มี รถก็ราคาสิบกว่าล้าน ไม่กล้าแม้จะเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ รีบชวนลูกมะโหน่งกลับออกมาดีกว่า เดินไปชนข้าวของเค้าพัง จะเอาที่ไหนมาจ่าย ลูกบอกว่ารู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเรา แค่อยากพาแม่มาดูเฉย ๆ

 

 

               พาไปเที่ยวในเมือง ขึ้นมอเตอร์ไซด์ ขึ้นรถเมล์  ขึ้นรถไฟฟ้า พาไปกินอาหารแปลก ๆ ที่บ้านนอกไม่มี อาหารเป็นกล่องสี่เหลี่ยม ขายเป็นชุด  รสชาติเลี่ยน ๆ แม่บ้านนอกก็กินไม่เป็น

     น้ำแบบนี้ ถ้าผุดขึ้นมาในสวนเราคงจะดี จะได้ตักไปรดผักรดต้นไม้

             พาไปเดินเที่ยวสวนจตุจักร ไปดูร้านขายต้นไม้แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย  เพราะแบบนี้ค่อยเป็นที่ของเรา คนรักต้นไม้ชอบงานแบบนี้ ร้านนี้ลูกมะโหน่งบอกว่า น้องป้อมสมาชิกบ้านสวนเราชอบมาก เพราะปลูกต้นไม้หลังคา

            ไปดูน้องนัจ หลานตัวเล็ก ๆ แสดงงานวันพ่อแห่งชาติ หลานนัจบอกว่า คนที่เต้นคู่กับนัจคือแฟนนัจเอง ถ่ายรูปไปให้ลุงเวทย์ดูด้วยนะ

        ไปเที่ยวงานเกษตรบางเขน สองพี่น้องนัจโหน่งเล่นตักปลา

           คนจ่ายเงินก็ได้แต่ยืนดู  เล่นให้หนำใจเลยลูกหลาน

พี่มะโหน่งตักได้ปลาตัวเล็ก ๆไม่กี่ตัว น้องนัจก็เริ่มมั่วแล้ว ตามสบายนะเด็ก ๆ

         สุดท้ายสองพี่น้องอ้วนผอม อยากเอาอะไรตักก็ตักได้ตามสบาย ลุงเจ้าของร้านก็ใจดีเกิน  เล่นจนพอใจ ปลาที่ได้ก็ไม่เอา เอาไปปล่อยในบ่อกลัวปลาดุกกินหมด

               วันสุดท้ายในเมืองใหญ่ ลูกพาไปบ้านพี่กุ้งบางบัวทอง ไปพบปะพี่น้องสมาชิกบ้านสวนพอเพียง ใครเป็นใครก็ดูกันเอาเอง ญาติก็ไม่ใช่ เป็นใครก็ไม่รู้ แต่ทุกคนสนิทสนมกันเร็วมาก บรรยากาศอบอุ่นคุยกันเสียงดังไปถึงหน้าหมู่บ้าน

ขอบคุณพี่น้องทุกท่านสำหรับการต้อนรับที่อบอุ่น คราวหน้าเราคงได้เจอกันอีก แน่นอน

วันกลับบ้าน มีหนุ่มน้อยผอมสูง เพื่อนลูกสาวมาส่งที่หมอชิต ได้ลูกชายเพิ่มอีกคนแล้วพ่อเวทย์

 

                                                                     โปรดติดตามตอนต่อไป.........

ความเห็น

Laughing ดีใจด้วยลูกพาเที่ยวทั่วเลย

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

3 วัน ไม่ได้หลับได้นอน ลูกพาเลาะตลอด

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

พาเที่ยวสนุกเลยนัทก้เป็นเหมือนกันกลับเมืองไทย ไปหมกอยู่แต่ตามตลาดน้ำ ตลาดนัด ขึ้นห้างหรูๆแล้วทำตัวไม่ถูก..ฮ่าๆ ดีใจที่ได้ลูกชายเพิ่มนะค๊า..แซวเล่นน๊า

รู้จักกันมาก่อนค่ะ พอรู้ว่าจะกลับน้องเค้าเลยมาส่ง ไม่มีเวลาเที่ยวด้วยกัน เพราะน้องคนนี้ติดเรียนค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ได้ไป ทรงพระเจริญ กับเขาที่ กอ ทอ มอ ด้วย ดีจริงๆ  ไปหลายกลับซะดี ตาเวทย์คิดถึงร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้ว น้องแดง..

งานนี้ต้องขอบคุณตาเวทย์คนที่ให้ไปค่ะ ตาเวทย์บอกว่าถ้่าไม่เคยไปให้ไป ลูกมะก็รับปากว่าจะพาเที่ยวเอง

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ผ้าเช็ดหน้าของป้าแดงต้องชุ่มแน่ๆเลย..ขนาดอยู่ที่บ้านดูภาพทางทีวียังน้ำตาซึมเลยคะ."สุดยอดคะ..ที่อยู่ในบรรยากาศ"


 


 

ไม่มีคำบรรยายใด ๆ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ปลื้มใจแทนคุณแดงที่ได้อยู่ตรงนั้น แค่เห็นภาพก็ตื้นตันน้ำตาจะไหล
ดีใจด้วยนะคะได้เจอเพื่อนๆลูกหลานอบอุ่่น

กับผู้คนนับแสน ทรงพระเจริญ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

หน้า