คิดเสียใจหลายอย่าง ที่ไม่ได้ทำให้แม่

หมวดหมู่ของบล็อก: 

อยากบอกแม่ว่าผมคิดถึงเสมอ

                            เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ 2555 ผมตื่นเช้าขึ้นมาก็นึงอยากจะกินข้าวแพะ(ข้าวแพะมีลักษณะเหมือนข้าวต้มใส่ผักหลายอย่างคล้ายแกงเรียง) ก็เลยเดินเก็ผักแถวบ้านมาต้มข้าวแพะ ต้มเสร็จก็ยกหม้อมาที่บ้านแม่ พอแม่เห็นแม่ก็บอกว่าเออไม่ได้กินนานแล้วนี่ ก็เลยนั่งกินกันสามคนกับพี่ชายและแม่ ก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่ผมทำให้แม่กิน

                             เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม  เช้ามาประมาณเวลา 08:10 น. แม่มีอาการไอเป็นเลือด เลือดออกมากจนหมดสติไป พี่ชายมาเห็นจึงรีบช่วยผายปอดแล้วนำตัวส่งโรงพยาบาล แม่หยุดหายใจไปก่อนถึงโรงพยาบาลและหัวใจหยุดเต้น แต่หมอปั้มหัวใจกับคืนมาได้แล้วส่งตัวต่อไปที่จังหวัด มาถึงมือหมอที่จังหวัดหมอบอกผมว่าให้ทำใจได้แล้วนะ เพราะสมองขาดออกซิเจนไปนานร่างกายไมมีการตอบสนองแล้ว

                  ผมนังรอพี่ชายและน้องสาวอีกสองคนด้วยอาการชาไปทั้งตัวทำอะไรไม่ถูก จนเมื่อถึงเวลา 15.30 น.ผมต้องกลับมารับลูกที่โรงเรียน คุณหมอโทรมาบอกว่าแม่ผมหัวใจหยุดเต้นและบอกผมว่าหมอจะทำการปั้มหัวใจได้นานแค่ 30 นาทีนะ ถ้าเกินนี้หมอช่วยไม่ได้แล้วคุณหมอโทรบอกผมทุก 10 นาทีจนคนครบ 30 นาที แต่แม่ไม่กลับมาแล้ว ไปด้วยอาการอันสงบ                                                                               มีใครที่จะทำอะไรให้แม่ก็รีบทำนะครับ ชีวิตไม่แน่นอนไมว่าใคร 

 

ความเห็น

อ่านแล้วใจหาย เสียใจด้วยครับ อยากทำอะไรให้แม่มากกว่านี้ แต่ภาพที่่พ่อน้องออมได้ร่วมรับประทานอาหารร่วมกับแม่และพี่ชายอย่างอร่อยที่แม่พูดว่าไม่ได้ทานนานแล้วก็เป็นสิ่งที่น่าเก็บความประทับใจนี้ไว้นะครับ มันเป็นเช่นนั้นเอง หากรู้วาระว่าจะต้องจากไปเมื่อไรจะทำให้เราเป็นทุกข์ยิ่งกว่า อย่าเสียใจและโทษตัวเองเลยครับ การมาบอกเล่าให้คนที่ยังมีพ่อแม่อยู่รีบทำดีต่อพ่อแม่ก็ถือเป็นความดีที่ย่าของน้องออมทราบแล้วคงมีความสุขนะครับ

เสียใจด้วยค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

เห็นภาพคุณแม่ดื่มน้ำผลไม้ปั่นก็จำบล็อกนั้นได้ทันที ขอบคุณที่นำมาลงเตือนสติกันนะคะ ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

เสียใจด้วยนะคะ  น้องก็ได้ทำดีที่สุดกับแม่ไว้แล้ว
คิดเสียว่าท่านไปดีค่ะ

Cry ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะพี่เอก ท่านไปสบายแล้ว เราอยู่ข้างหลังก็ยังคงต้องทำหน้าที่ต่อไป

ใจหายค่ะ เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่เราไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ หนูเองก็คิดเหมือนกันถ้าเกิดพ่อกับแม่เป็นอะไรไปแล้วเราจะไปทันหรือเปล่า จากกรุงเทพฯ ถึง นครศรีฯ ทุกวันนี้พยายามทำทุกอย่างเท่าที่สามารถจะทำได้ สู้ ๆ นะคะพี่

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

ใจหาย! .. และเสียใจด้วยค่ะ ..พี่เอก 

เสียใจด้วยคะ ท่านหลับสบายแล้วคะ

sudjai_waitong@hotmail.com
     0805401058

เสียใจด้วยค่ะ   อ่านแล้วนึกถึงแม่ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

หน้า