เก็บตกเขาหลวง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

รอคนที่ถ่ายภาพได้มากๆมาเขียนบล๊อก รอๆก็ไม่เห็นเหมือนรอน้ำจากฟ้า สาวๆไม่มาเขียนบล๊อกเลย อ๊อดก็ถ่ายไปเยอะ สำหรับสามหนุ่ม อินเนียร์เขียนจนไม่มีรูปจะมาเล่าแล้ว(แต่ผู้ใหญ่ว่าอินเนียร์น่าจะเขียนอีก อยากจะเขียนนะแต่ไม่มีรูปเลย) พี่เสิรฐ์ก็เขียนไป4บล๊อกแล้ว ผู้ใหญ่ก็เขียนไปบ้างแล้ว แต่ผู้ใหญ่ก็ถ่ายไว้เยอะเห็นว่ากำลังจัดหมวดหมู่ของภาพ อินเนียร์รู้สึกว่าต้องรีบเขียนเพราะฝนกำลังมาแล้ว จะเกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย ?ฟังเพลงเกี่ยวกับฝนแก้เลี่ยนหน่อยนะ เป็นเพลงที่ชอบมานานแล้ว บล๊อกนี้เลือกเฉพาะภาพที่เพื่อนๆมีความสุขมาลงครับ 

 

 

เอาภาพความสุขของสมช.มาให้ชมครับ ไม่ค่อยมีรูปจริงๆขอบอก

 ภาพมืดไปหน่อยระหว่างพี่หยอยกับน้องนัดคือพี่อารีย์

 

 

 

 

 คนใจดีบ้านสวนยิ้ม

ผู้ใหญ่ยิ้ม แต่อ๊อดคงยิ้มถูกใจมากกว่า

 น้องไก่ก็ยิ้มอย่างมีความสุข มาเขียนบล๊อกมั่งซิคะ

 นี่ยิ่งยิ้มใหญ่เลย

 ภาพนี้ดูอ๊อดก็มีความสุขที่ได้หลบร้อนลงน้ำ

 ในรูปนี้ไม่มีใครมายิ้มให้เห็น แต่หลายคนในชุดขึ้นเขาหลวงเห็นแล้วน่าจะยิ้มออก เมื่อชายหนุ่มพูดว่าหวานจัง ผู้สาวก็พูดว่าหวานเน๊าะ พอซักพักผู้บ่าวคนเดิมพูดว่าหวานจัง ผู้สาวคนเดิมก็พูดว่าหวานเน๊าะ  จนอินเีนียร์แซวได้เรียกเสียงหัวเราะกัน ทั้งนี้ทั้งนั้นเริ่มจากอินเนียร์จำได้ว่าในบล๊อกอ๊อดพูดบ่อยๆว่าไม่รู้จักต้นนั่นต้นนี่ อินเนียร์เห็นต้นอะไรก็จะไปตามอ๊อดมาดู จนมาดูต้นละไมนี่ แล้วน้องสาวเจ้าของบ้านที่พี่หยอยแนะนำให้รู้จักว่าน้องสาวเป็นคนรุ่นใหม่ทำงานพัฒนาหมู่บ้านโดยพัฒนาเด็กเล็กในหมู่บ้านอนุญาตให้เก็บได้ อินเนียร์เลยเดินเข้าไปเก็บลูกละไมใต้ต้นมาให้เพื่อนๆชิมกันแล้วบอกว่าหวาน ผู้ใหญ่โสทรจึงอาสาปีนไปเก็บบนต้นอินเนียร์ก็อาสาไปเป็นผู้ช่วยใต้ต้นซึ่่งอยู่บนทางลาด แล้วเพื่อนๆก็ได้ชิมจนเกิดวลีที่ว่า"หวานจัง และหวานเน๊าะ"


ความเห็น

ละไมดกมากมายก่ายกองน่ากินจัง...

ครับคุณเหมี่ยว พวกเราก็เป็นกันอย่างนี้ ถ้าเจอที่อยู่ในเข่งของแม่ค้าในตลาดก็เฉยๆ แต่พอเจอบนต้นก็กรี๊ดกร๊าดกันน่าดูกันล่ะครับแล้วก็หวานด้วยครับ

สนุก ๆทุก บล็อกเลยค่ะ... ขอเก็บตกเยอะ ๆช้อบ ชอบ

ชีวืตที่เพียงพอ..

ผมก็อยากจะเขียนแต่รูปหมดแล้ว ที่คุณอ้อยหวานว่าทำไมอินเนียร์ไม่เห็นอะไร เพราะอินเนียร์ไม่มีแบตฯสำรอง บนเขาไม่มี่ที่ชาร์จเลยไม่ค่อยได้ถ่าย แต่จริงๆก็ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจมากนักและต้องเดินทำเวลาเนื่องจากชุดนำทางต้องไปเตรียมอาหารแต่ละมื้อ จะเดินล่วงหน้าไปแล้วปล่อยพวกเราไว้ก็เดินกันไม่ถูก เหลือคนนำทางไว้คนเดียวก็ไม่ได้เขาเป็นห่วงว่าหากเกิดอะไรที่มีใครไม่สบายเขาจะได้ช่วยได้ครับ เลยต้องก้มหน้าก้มตาเดินกันไปไม่ค่อยกล้าออกนอกเส้นทางหรือมองซ้ายมองขวาได้นานเพราะต้องรีบเดิน

ผมว่าเพื่อนๆที่มีรูปอยู่น่าจะเขียนกัน แม้แต่ที่นั่งคุยกันที่ร้าน สามกั๊ก ก็เอามาเขียนได้แต่ที่ผมไม่มีรูปเลย

เพลงเพราะ ละไมหวาน น้ำเย้น อากาศดี 

กินอยู่แบบพอเพียง

พี่เสิรฐ์เขียนเหลยต๊ะ พีี่เสิรฐ์ถ่ายไว้ได้มากนี่ครับ

ผมถามหน่อยรูปที่พี่เสิรฐ์ถ่ายเช่นรูปผมอุ้มห่านพอผมก๊อปมาลงที่เครื่่องผมแล้วพอเอามาใช้มันไม่ขึ้นเพราะอะไรครับแล้วรู้สึกว่ามันใช้พื้นที่ความจำน้อยจังเป็นแค่กิโลไม่ได้เป็นแม็ก  พี่เสิรฐ์ไปลดขนาดของภาพหรือครับ บางทีผมอาจเอารูปจากกล้องพี่เสิรฐ์มาเขียนบล๊อกต่อได้ เพราะรูปในกล้องผมแทบจะหมดแล้ว มีแต่รูปที่ไม่ค่อยชัด

ภาพสุดท้ายเป็นกล้วยไม้ดินชนิดหนึ่ง จำพวก "นางอั้ว"

ขอบคุณลุงโรสมากครับ ผมก็ไม่รู้จัก เป็นดอกไม้สีขาวที่่อยู่นอกเส้นทางไปหน่อยเห็นแว๊บๆก็เลยแยกออกไปรีบถ่ายรูปไม่ค่อยชัดกลัวเดินตามเพื่อนไม่ทัน ต้องรีบถ่ายและรีบไป ลุงโรสมาบอกทำให้เกิดประโยชน์กับสมช.ท่านอื่นๆด้วยครับ

ดอกไม้ในป่าสวยจัง.(ว่าน)

sudjai_waitong@hotmail.com
     0805401058

ลุงโรสมาช่วยบอกแล้วว่าเป็นกล้วยไม้ดิน ประเภทนางอั้ว 

หลบบ้านแล้วไม่ได้คุยกันเลย ทุกอย่างคงเรียบร้อยดีนะครับ

หน้า