ศุกร์สบายกับ..ไปดูชาวบ้าน ทำหมรับ เดือน๑๐

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

     Laughingสวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ทางจังหวัดทางภาคใต้มีการทำบุญเดือน๑๐ บุญแรก เรียก รับเปรตครับ เมื่อคืนมีโอกาสไปดูชาวบ้านร่วมแรงร่วมใจกันจัดทำ "หมรับ" เพื่อนำไปร่วมงานในวันรุ่งขึ้นคือวันนี้ ผมมีภาพบรรยากาศมาฝากให้ชมกัน ไปดูกันครับ

เมื่อคืน ณ ศาลาริมทุ่ง

  

ขนมที่ชื่อว่า ขนมลา ใช้เป็นหลักในการทำหมรับ

  

ชาวบ้านแบ่งงานกันทำเป็นกลุ่มๆ กลุ่มแรกจัดขนมลาประดับกับโครงหมรับที่เตรียมไว้ก่อนแล้ว 

 

กลุ่มนี้จัดการเรื่องขนม ต้มต่างๆ

 กลุ่มนี้จัดดอกไม้

 

น้องเก้จัดแสกผลไม้.. ส่วนผม..แซวไปทุกกลุ่ม พร้อมกับถ่ายรูป อิอิ..

 และที่จะลืมเสียไม่ได้ในค่ำคืนนี้ ศิลปินเดี่ยวประจำหมู่บ้าน น้าชายผมเองครับ มาขับหนังตลุง ร้องเพลง ให้ได้ครึกครื้น ให้ได้หัวเราะกันด้วย

อ๊ะ... กล้องหมดแบ็ตเตอรี่ซะแล้ว หิวข้าวด้วย กินตุป๊ะมาแค่๒ลูกเอง กลับบ้านก่อนละคร๊าบบ.. ...

   

รุ่งเช้า แอบมาก่อนใคร จึงได้ภาพเหล่านี้มา ขาดแต่ผ้าคาดคานหามแค่นั้นแหละครับ

 เกือบลืม.. น้องเก้ก็ทำต้ม ข้าวต้มมัดด้วย เชิญทุกท่านทานกันครับ เดี๋ยวผมจะตักแกงสมรมหน่อไม้มาให้

 

    Laughing นี่คือ บรรยากาศร่วมด้วยช่วยกันของชาวบ้านที่นี่ก่อนถึงวันรับเปรต(บุญแรก)คือวันนี้ครับ สวัสดีครับ.

 

ความเห็น

ตามมาดูประเพณีต่างถิ่นด้วยค่ะ....

เชิญครับ ยังขาดตอนแห่หมรับไปวัด เพราะผมไม่ได้ไปด้วย จึงขาดความสมบูรณ์ไปครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

บรรยากาศแบบนี้ที่บ้านไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

แถวนั้นยังทำกันเหลยม่าย

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

อยากกินหนมลา(พ่อท่านครับผมขอลา เออไปตะเดินทางปลอดภัย ไม่ใช่พ่อท่านผมขอลา หนมลาพ่อท่านหนมลา)

ความสะดวกสบายมีขาย แต่ความสุขเงินซื้อไม่ได้ เพราะความสุขมิใช่เงิน

ยังจริงแหละเรื่องที่เล่ามา ผมกะเคยได้ยิน

ตอนทำเรือพระโน่นแหละจะขอหนมลาท่านกิน

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ขนมลาน่ากินจังค่ะ (ไม่ได้แย่งเปรตนะคะ)ลุงเสิน

อยากกินมั๊ยล่ะ?

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ดูแล้วคิดถึงบ้าน 

อยากกลับบ้าน

 

อยู่ไหนละครับ บุญหลัง(ส่งเปรต)ยังมีโอกาส

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า