ให้ดอกไม้ปลอบใจ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

ช่วงเวลาอาทิตย์สองอาทิตย์นี้มีข่าวคราวที่ทำให้อ้อยหวานและเพื่อนๆ ชาวบ้านสวนเศร้าหมอง บล็อกนี้อ้อยหวานขอเอาดอกไม้มาปลอบใจ เพราะคติของอ้อยหวานก็คือ รู้สึกเศร้าใจ..ให้ดมดอกไม้

 

ดอกไม้ปลอบใจในบล็อกนี้ อ้อยหวานถ่ายรูปเก็บไว้ตอนโต๋เต๋อยู่ที่ญี่ปุ่นเป็นเวลาหนึ่งเดือน  ได้ถ่ายรูปเก็บไว้มากมาย ดอกแรกนี้มีชื่อว่า เมาท์เทิล ลอเรล (mountain-laurel) หรือลอเรลภูเขา มีชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Kalmia latifolia

 

เป็นดอกไม้ที่สวยมากๆ แต่มีกลิ่นเหม็นมากๆ เหมือนกัน อ้อยหวานดมเสียงเต็มปอด เพราะนึกว่าจะหอมมากเหมือนรูปที่สวย หมึนไปเลยละ เรียกได้ว่าดมเข้าไปแล้วหายเศร้าใจไปเลย แต่มีผึ้งและแมลงตอมกันเต็ม คงจะหอมสำหรับผึ้งและแมลง เป็นพืชที่มีพิษตั้งแต่ใบ ดอก กิ่งก้าน อาการของพิษเริ่มปรากฏขึ้นประมาณ 6 ชั่วโมงหลังจากบริโภค มีอาการดังนี้ หายใจลำบาก เบื่ออาหาร ซึมเศร้า อาเจียน ท้องเสีย เหนื่อยอ่อน ชัก อัมพาต โคม่า และอาจจะถึงขั้นเสียชีวิตได้ ดอกเมาท์เทิล ลอเรลนี้ นอกจากจะ 'สวยแต่รูป จูบไม่หอม' แล้ว ยัง 'สวยอันตราย' อีกด้วย

ขอบคุณ ข้อมูลจาก  WIKIPEDIA

 

มีถิ่นกำเนิดที่ภาคตะวันออกของสหรัฐอเมริกา แต่ต้นนี้อยู่ในสวนญี่ปุ่นที่โอะมิยะ ดอกดกเต็มต้นเลย

 

ดอกด็อกวูด (dogwood) มีชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Cornus kousa บ้านเกิดของด็อกวูดนั้นกว้างไกล ตั้งแต่ยูเรเซีย (ยุโรปและเอเชีย) ตอนเหนือ จีน ญี่ปุ่น ไปจนถึงอเมริกาเหนือ

 

สีขาวก็สวย

 

ต้นด็อกวูดในสวนโยะโยะกิของโตเกียว

เนื้อไม้ด็อกวูดมีความหนาแน่นมาก ทำให้เป็นไม้ที่มีราคาแพง ไม้ด็อกวูดใช้สำหรับทำกระสวยเครื่องทอผ้า มือจับของเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ สเกตบอร์ด และสิ่งเล็กๆ อื่นๆ ที่ต้องใช้ไม้ที่คงทนและแข็งแรง

 

ดอกสโนวบอล ไวเบอนัม จีน (Chinese Snowball Viburnum) ดูคล้ายกับดอกไฮเดรนเยียมาก แต่ใบไม่เหมือนกัน เลยทำให้มีชื่ออีกชื่อหนึ่งว่า แอนนาเบล  ไฮเดรนเยีย (Annabelle hydrangeas)

 

เริ่มต้นจะเป็นสีขาว แล้วจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อน

 

ต้นนี้อยู่หน้าเจดีย์เก่าแก่ของวัดที่ทุ่งราบกิบิ โอะกะยะมะ

 

ดอกมิดแลนด์ ฮอทอนด์ (Midland Hawthorn) มีชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Crataegus laevigata เป็นพืชตระกูลเดียวกับกุหลาบ มีถิ่นกำเนิดที่ภาคตะวันตกและภาคกลางของยุโรป

 

ต้นนี้อยู่ที่หมู่บ้านบอนไซ ที่โอะมิยะ อ้อยหวานไปที่นั่นตรงกับวันที่เขาปิดกัน บ้านบอนไซแต่ละบ้านปิดประตูกันหมด เลยปั่นจักรยานซอกแซกไปเรื่อยๆ มาถึงด้านหลังของบ้านบอนไซหลังใหญ่หลังหนึ่ง มีประตูเล็กๆ เปิดอยู่ ได้การละทีนี้ จอดจักรยานแล้วเดินเข้าไปขอชม เขาคงสงสารว่าปั่นจักรยานและมาจากที่ไกล เลยได้เข้าไปเตร็ดเตร่ มีป้ายไม่อนุญาติให้ถ่ายรูปติดอยู่ แต่เขาก็ให้อ้อยหวานถ่ายรูปได้ มีบอนไซสวยๆทั้งนั้นเลย โชคดีจัง

 

ดอกมานูกะ (Manuka) หรือ ต้นชานิวซีแลนด์ (New Zealand teatree) มีชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Leptospermum scoparium มีถิ่นกำเนิดที่นิวซีแลนด์และภาคตะวันออกเฉียงใต้ของออสเตรเลีย

 

ต้นนี้อยู่ที่หมู่บ้านบอนไซ ที่โอะมิยะเช่นกัน แต่เขายังไม่ได้ตัดแต่ง เลยดูไม่สวยเท่าที่ควร

 

โปรดติดตามดมและชมดอกไม้ ในตอนต่อไป

 

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

 

ขอบคุณค่ะ

 

อ้อยหวาน

 

 

ความเห็น

ดอกไม้สวยๆทั้งนั้นเลย ขอบคุณค่ะคุณอ้อยหวาน 

ขอบคุณค่ะคุณยุพา ที่แวะมาดมดอกไม้ และขอบคุณวิดิโอหลายๆแบบ ทั้งสวย น่ารัก และขำขัน

 

ดอกไม้วันนี้สีไม่จี๊ดจ๊าดเหมือนหนึ่งพลอยเศร้าให้กับเพื่อนที่จากไปไกล อ้อยหวานเป็นอีกคนที่คงเส้นคงวาเรืองการเขียนบล๊อกลงบ้านสวนฯ ทำให้บ้านพอมีชีวิตชีวาบ้างโดยเฉพาะช่วงนี้ เพื่อนๆหายไปไหนกันหมด เข้ามาทีไรไม่ค่อยมีใครอัพบล๊อกกันเลย เหมือนกลับบ้านแล้วไม่มีคนอยู่ หลายคนคงคิดเหมือนผม

น็อค น็อค น็อค วันนี้มีคนอยู่บ้านไหมคะ บ้านเงียบๆ แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีคนอยู่นะคะคุณอินเนียร์ เพราะบางครั้งจิตใจเราตกวูบและกำลังหาใจตัวเองกันทุกคน แต่อ้อยรู้ว่ามีคนอยู่บ้าน เพียงแต่อยู่กันเงียบๆ

เหมือนที่คุณอินเนียร์ว่า เหงาๆ เศร้าๆพิลึก  ขอบคุณ  คุณอ้อยหวาน ที่เขียนบล็อกให้อ่านบ่อยๆ เขียนเรื่อยๆนะอย่าหายไปไหน  

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

ตอนนี้เขีนตัวเป็นเกลียวเลยละป้าต่าย พี่มีงานแปลเว็ปให้เว็ปญี่ปุ่นอีกเว็ปหนึ่งด้วย ที่ Japan Travel ก็ยังเขียนให้อยู่ เดี๋ยวจะมีเว็ป Thailand Tourist อีก แต่ไม่ทิ้งบ้านสวนนี้แน่นอน

เลยเศร้าๆ เหงาๆ ไปด้วยเลยค่ะ Yell ฝากรูปลานดอกปีบมาให้ชมปลอบใจด้วยคนนะคะ แม้จะล่วงจากต้นแล้วแต่ก็ยังคงสวย หอมประทับใจไปนานค่ะ

ขอบคุณหนูรัก พี่ชอบดอกปีบมากค่ะ เห็นรูปแล้วสมองฺสั่งการให้ได้กลิ่นทันที คิดถึงดอกปีบมาก

 

ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ  ได้ข่าวการสูญเสียก็ใจหาย


ใช่จริงค่ะเจ้โส ใจหายไปหมดทั้งใจ รู้สึกร่วมกับครอบครัวทุกคนจริงๆ

หน้า