ณ.แห่งนี้ ที่พักใจ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ภาพแทนลานแลกเปลี่ยนความคิด 

 

 

นับเวลาได้หลายเดือนแล้วจากที่อินเนียร์เขียนบล๊อกครั้งล่าสุดก่อนหน้านี้ ไม่ได้เขียน แต่ได้อ่านที่เพื่อนๆเขียนบล๊อกให้อ่านอย่างสม่ำเสมอไม่ได้ห่างไปไหน ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็น แต่ได้ติดตามตลอด

     อินเนียร์เคยเขียนความรู้สึกว่า บ้านสวนพอเพียงฯเป็นเหมือนลานนั่งพูดคุย ปรับทุกข์ เล่าเรื่องของคนยุคก่อน อาจเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศ ปัญหาการปลูกข้าว-การเก็บเกี่ยว แมลงศัตรูพืช การร่วมมือกันในการทำกิจกรรมชุมชน เชื่อว่าหลายๆคนคิดคล้ายๆกับที่อินเนียร์คิด แต่บัดนี้เพื่อนๆหายหน้าหายตาไปจนน่าตกใจ มันเกิดอะไรขึ้น หรือกระแสการบริโภคยุคใหม่มาทำให้เปลี่ยนไป พยายามคิดหาเหตุผลว่าอะไรบ้างที่ทำให้เพื่อนๆหายไป หายไปเยอะมากๆ อินเนียร์พยายามจะเขียนบล๊อกบ้าง แต่คิดไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องอะไร ลองกลับไปอ่านบล๊อกเก่าๆที่เคยเขียน ยิ่งพบว่า เรื่องที่คิดจะเขียนเคยเขียนมาแล้วทั้งนั้น จึงจนใจจริงๆด้วยความรู้ความคิดที่มี อยากให้เพื่อนสมช.เก่าๆกลับมาเขียนบ้างเพื่อให้เกิดความหลากหลายในมุมมองมุมความคิด เพื่อนสมช.ใหม่ๆก็พยามเขียนเล่าเรื่องนะครับ อะไรที่ยังขาดก็เติมใส่เข้าไป การพูดคุยเล่าเรื่องราวการปลูก-ปัญหา-หรือมีอะไรอยากเล่าสู่กันฟัง เพื่อนๆก็ยินดีรับฟังครับ เพื่อนๆที่หายหน้าหายตาไป รีบกลับเข้าบ้านนะครับ 

 

ความเห็น

อาจจะด้วยไปติดต่อกันในเฟสบุคสะดวกสบายมั้งคะ เลยห่างหายบ้านใหญ่หลังนี้ไปค่ะ...

ขออนุญาตอธิบายความคิดเห็นนะครับคุณเหมียว ผมเคยแสดงความคิดเห็นตั้งแต่แรกตอนเริ่มต้นไม่ค่อยจะเห็นด้วยที่คิดว่าการนำความคิดดีๆของเพื่อนๆบ้านสวนฯขยายไปสู่เฟสบุ๊คเพื่อชวนคนอื่นที่ยังไม่สนใจการปลูกพืชแบบออร์แกนนิคให้ขยายสู่วงกว้างเป็นการช่วยโลก แต่ผลกลับกลายเป็นสมช.กลับละทิ้งบ้านสวนจนโหรงเหรง ในเฟสจะคุยกันสารพัดเรื่อง ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องทั่วๆไป ไม่ได้มีความผูกพันอะไร และกลายเป็นว่า สมช.ด้วยกันเองไปคุยกันในเฟสซึ่งไม่น่าจะเป็นเรื่องที่น่ายินดี ผมว่าน่าจะมาคุยกันในบ้านสวนฯน่าจะดีกว่านะครับ สมช.หลายๆคนน่าจะหนักใจแต่คงไม่กล้าพูด ผมก็คิดอยู่นานว่าจะพูดอย่างไรดีที่จะไม่ให้เพื่อนๆอึดอัดไม่สบายใจ อยากให้เพื่อนๆกลับมาพูดคุยกันในบ้านสวนฯ เหมือนเดิมครับ

หลายคนอาจจะจนแต้ม เหมือนพี่อินเนียร์บอกก็อาจเป็นได้ อีกประการในบ้านสวนเป็นสาธารณะ ใครๆก็เข้ามาอ่านได้ การเขียนเรื่องราวจึงต้องกระชับ ซึ่งช่องทางอื่นคนทั่วไปไม่เห็น เห็นได้เฉพาะกลุ่ม เรื่องที่นำมาโพสก็ไม่ต้องมากมาย นี้ก็น่าจะเป็นสาเหตุหนึ่ง

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

สวัสดีครับ คุณเสิน เรามาพบกันพูดคุยกันด้วยความชอบเหมือนๆกัน ถ้อยทีถ้อยพูดคุยกันในเรื่องเดียวกันหรือเหมือนๆคล้ายๆกันคือชอบในการเลือกดำเนินชีวิตการปลูก-กินที่ลดการใช้สารพิษ สนับสนุนให้กำลังใจกันและกัน เรารักกันและกันผ่านวันเวลา เอื้ออนาทรกัน บางทีอยากให้เพื่อนๆกลับไปอ่านบล๊อกเก่าๆของตัวเอง อาจจะได้ความคิดที่อยากกลับเข้าบ้านสวนฯนะครับ เฟสเป็นเรื่องทั่วๆไปที่ค่อนข้างจะฉาบฉวย แต่เรื่องราวในบ้านสวนฯจะรู้สึกผูกพันสนิทใจมากกว่า แม้ว่าไม่เคยพบกันมาก่อนครับ

ในความคิดของรักคิดว่าน่าจะเป็นเพราะการเขียนบล็อกค่อนข้างใช้เวลาน่ะค่ะ กว่าจะเรียบเรียง เลือกรูป บรรยาย บางทีก็สับสนกับความคิดของตัวเองว่าจะๆ เขียน พอเก็บไว้นานๆ เข้าก็เลยไม่ได้เขียน คิดว่าหลายคนน่าจะเคยเป็นนะคะ สมาชิกที่เขียนบล็อกบ่อยๆ ต้องยอมรับเลยว่าเป็นคนมีวินัยจริงๆ สม่ำเสมอมากๆ Laughing

วันนี้เข้าไปในฟาร์ม(ขอนุญาตใช้คำนี้) เพราะคุยกับเพื่อนบางคนที่อยู่ต่างประเทศพอบอกว่าเข้าสวนเขาเข้าใจว่าอินเนียร์เข้ามาในเวบบ้านสวนฯครับ เพิ่งกลับมาตอบหนูรักต้องขอโทษด้วยครับ ฟังความคิดของหนูรักแล้วขออธิบายดังนี้: เวบบ้านสวนฯเริ่มต้นด้วยการมองหาใครที่ชมชอบวิถีการใช้ชีวิตแบบที่จะรักตัวเอง รักษ์สิ่งแวดล้อม รักคนอื่น แต่ก็ยอมรับว่าอาจมีกฎเกณฑ์กติกาบางเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ แต่อินเนียร์มองเห็นว่า ที่เขาทำไปเพราะระวังไม่ให้ไปล่วงเกินคนอื่นในสังคม(ด้วยความรู้สึกเป็นสุภาพบุรษ สุภาพสตรีด้วยก็ได้ ฮ่ะๆ) ต่างจากเฟสที่ใครจะด่าใคร ชมใครได้ตามใจชอบ จริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้  แต่ถ้าคนบ้านสวนเจอกันไม่มีใครหลอกใคร แม้อาจไม่เหมือนดังที่คิดไปบ้าง แต่ไม่มีใครที่ไม่จริงใจมาหลอกกัน *-*บางทีเราเป็นอย่างที่เราเป็นก็ดีอยู่แล้ว คือเป็นไปอย่างธรรมชาติที่เราเป็นอยู่ เราเข้าใจกันและกัน พร้อมที่จะยอมรับความแตกต่าง เขียนบล๊อกผิดบ้างถูกบ้างไม่เป็นไรค่อยๆแก้กันไป แต่ที่เรามีแน่ๆคือความจริงใจต่อกัน*-*/เขียนผิดเขียนถูกไม่ว่ากัน วิจารณ์กันผิดบ้างถูกบ้างก็ไม่เป็นไร (ไม้ไผ่ยังต่างปล้องพี่กับน้องยังต่างใจ) *-*การเขียนบล๊อกคล้ายๆกับการเขียนเรียงความ หรือ การพัฒนาความคิดตัวเองที่เก็บประสบการณ์ของตัวเองมาถ่ายทอดให้ผู้อื่นได้อ่านทั้งยังสอดแทรกภาพที่เข้ากันได้กับเนื้อหาที่เขียน ผมว่าดีนะครับที่เราต้องระมัดระวังเท่ากับมีคุณครูคอยแนะนำ ทุกวันนี้คนรุ่นใหม่เขียนเรียงความไม่เป็นแล้วครับ *-*เขียนไปๆยาวไปแล้ว ขอบคุณ คุณหนูรักครับที่เข้ามาคุยกัน*-*อย่าลืมไปอ่านบล๊อกเก่าๆของตัวเองนะครับSmile

สวัสดีค่ะ พี่อินเนียร์ หายไปนาน เลยค่ะ น้องๆสมาชิกใหม่อาจไม่รู้จัก....การเข้ามาเขียนบล็อค นั้น ก็เป็นน้ำใจที่แบ่งปันกัน สำหรับ สมาชิก บ้านสวนพอเพียง ค่ะ การได้พูดคุย บอก-แก้ปัญหา ไม่ใช่คุยกันแค่ผู้ถามและผู้ตอบ แต่จะเป็นวิทยาทาน ให้กับสมาชิกทุกท่าน ได้ไว้เป็นประสบการณ์เพื่อปรับปรุง สวน ของตนเอง....สำหรับ ปัญหา สมาชิกเขียนบล็อคน้อยลงอย่างมากๆ นั้น ...เป็นเรื่องส่วนตัวค่ะ..คนเราอาจชอบไม่เหมือนกัน อาจจะเจอที่ชอบกว่า ก็ไม่ว่ากัน แต่ก็ขอวิงวอน และเชิญชวน น้องๆสมาชิกใหม่หลายๆท่าน ได้โปรด ลองเขียนบล็อค มาทักทายกันบ้าง ลองผิดลองถูก เดี๋ยวก็ได้เองแหละค่ะ อย่าอายนะคะ...บล็อคนี้เขียนไม่ยากค่ะ ยินดีให้คำปรึกษา จ้า...สำหรับบัวริมแล้ว ขอยืนอยู่ที่นี่ค่ะ พบได้ที่นี่ ช้าบ้าง-เร็วบ้าง แล้วแต่โอกาสอำนวยค่ะ.....พี่อินเนียร์คะ ไหนๆก็เขียนแล้ว ขอฝากเพลงนี้ให้สมาชิก "เก่า" ทุกท่านด้วยนะคะ

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/6TrSo_ZEkT0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

ขออนุญาต ฝากบอกน้องบัวริม เพลงเพราะมากๆค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ทําให้พี่นิภารู้จักเพลงนี้ ชอบmv.ภาพวิวสวยมาก ทําให้คนไกลบ้านคิดถึงบ้านจังเลย

สวัสดีครับคุณอิ๋ว บัวริม(สวนยาง) ก็ชื่นชมครับคุณบัวริมกับการพยายามประคับประคองบ้านสวนฯของเรา ผมเองรู้สึกว่าบ้านสวนฯของเราต่างจากเวบอื่นๆ นับตั้งแต่คนก่อตั้ง คณะกรรมการบ้านสวนฯ ผู้หลักผู้ใหญ่ที่พวกเรายกย่องให้เกียรติฯ และเพื่อนๆทีมารู้จักกัน เรารักกันด้วยเห็นว่าผู้คนที่มาเป็นหมู่เป็นพวกกัน มาด้วยใจที่คิดๆเหมือนๆกันคือพร้อมจะให้ผู้อื่น หลายๆครั้งที่สมช.ไปเจอกับสมช.ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนรู้สึกว่าตัวเองต้องหาโอกาสตอบแทนให้ได้ เพราะจากมาด้วยความรู้สึกซาบซึ้งและประทับใจเสมอ *-*ฟังเพลงที่ส่งมาให้ฟังแล้ว และคราวก่อนก็ฟังแล้วครับ *อากาศร้อนใจเย็นๆนะครับ 

เพื่อนพ้องน้องพี่บ้านสวนฯ เข้ามาคุยกันนะครับ อินเนียร์รออยู่ พร้อมรับฟังนะครับ สมช.ใหม่ก็เข้ามาคุยกันนะครับ

ความคิดส่วนตัวนะครับ ในบล็อกต้องเรียบเรียง สรุปความ อาจจะเหมาะกับบางคน ส่วนในเฟส จะสั้นๆ ง่าย ๆ บางทีไม่สามารถที่จะรวบรวมนำมาเขียนเป็นบล็อกได้ แต่สำหรับผมชอบการเขียนบล็อกครับ(แม้จะถือว่ามือใหม่เพราะยังไม่ครบปี) เพราะตัวผมอยู่ที่นี่ในบล็อกจึงเป็นตัวผม ในเฟสคืออีกคนที่เขาจะเล่าเรื่องราวในแต่ละวัน แต่ละเหตุการณ์ แต่สุดท้ายมันก็คือบ้านนานุวัฒน์ เกี่ยวกับบ้าน  สวน  และความพอเพียงครับ Smile

“นานุวัฒน์ ทำเกษตรให้สนุกและมีความสุข”

หน้า