อุระโบ้ง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

  หลังจากประเพณีต้อนรับบรรพบุรุษกลับบ้าน ( โอโบ้ง) ผ่านพ้นไป ก็จะเป็นประเพณีของการนมัสการหรือการแสดงความขอบคุณ ต่อ โอจิโชะซัง ( รูปปั้นรูปเด็ก) ซึ่งส่วนมากจะอยู่ตามมุมทางแยกของถนน ( ประเพณีนี้ไม่รู้ว่ามีทั่วญี่ปุ่นหรือเปล่าแต่ที่อิ๋วอยู่เขามีประเพณีนี้ด้วยค่ะ) หนึ่งปีมี 2ครั้งคือวันที่ 24 มกราคมและวันที่ 24สิงหาคมค่ะ

      

เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณต่อโอจิโชซังที่ปกป้องคุ้มครองเด็ก ๆ  องค๋นี้เป็นของเขตค่ะ พิธีเริ่ม 6.30 ก็จะมีคนนำสวดมนต์ค่ะ บ้านเราน่าจะเรียก สังฆนายกหรือเปล่าค่ะ  

     

    

หลังจากนั้นก็จะมีการห้อย โจะชิง ( ภาษาไทยไม่รู้ว่าแปลว่าอะไรนึกไม่ออกค่ะ ขออภัยค่ะ)

   

ผูกดีๆ นะลูก  การห้อยโจะชิง ก็จะเป็นลักษณะขอพรแบบว่า ไม่ให้เป็นหวัด เป็นไข้

ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง เติบโตขึ้นในทุก ๆ วันค่ะ

ส่วนมากเน้นเด็กผู้ชายแต่เดี๋ยวนี้เด็กผู้ชายมีน้อย เด็กผู้หญิงก็เลยมีส่วนร่วมด้วยค่ะ

สวดมนต์อธิฐานเสร็จ ก็มีการแจกขนมให้เด็ก ๆ  ค่ะถือกันไม่วางเลยค่ะ ซึ่งขนมก็เป็นขนมที่แต่ละบ้านนำมาถวาย หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ที่ดูแล (ส่วนมากเป็นแม่บ้านที่มีลูกชายอยู่ ป.5-ป.6) จะเทขนมรวมกันแล้วจับแบ่งใส่ถุงคืนให้ หลังเสร็จพิธีก็รับกลับบ้าน ค่ะ 

อันนี้เป็นโอจิโชซังส่วนบุคคลค่ะ ( ขอถ่ายรูปมาเพราะ อยู่ข้าง ๆ บ้าน) ค่ะ บ้านอิ๋วอยู่ตรงกลางระหว่างโอจิโชะ ซังทั้ง 2 รูปนี้ ค่ะ

ความเห็น

กล้วยหอมที่อุบล  ตอนนี้  หวีละ  60 บาท ค่ะ

โคมแดง

เมื่ก่อนนี้ ประเพณีไหว้พระจันทร์ ก็จะมีแขวนโคมแดงแบบนี้เหมือนกัน

แต่เดี๋ยวนี้ ไม่มีใครทำแล้ว..กลัวฟืนไฟ..

 

โจะชิง ( โคมไฟนี่เอง) บางทีนึกภาษาไทยไม่ออก ค่ะ ไม่รู้ว่าจะแปลเป็นภาษาไทยว่าอะไร  โจะชิงในพิธีก็จุดไฟ ด้วยแต่พอสักพักก็จะดับไฟ แล้วเก็บโจะชิงเอาไปไว้ใช้คราวต่อไปค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

กินกล้วยบ้างดิ...

ขออภัยและขอบคุณค่ะ

โยชิเอะจังบอกว่าแบ่งให้ลูกหนึ่งค่ะ ที่นี่กล้วยลูกใหญ่มาก ๆ เลยค่ะ ทานลูกเดียวอิ่มเลยค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

น่าจะสนุกนะคะ เห็นบรรยากาศแล้วอยากไปเที่ยวจังค่ะ

ก็มาแวะได้นะค่ะ แต่ต้องบอกล่วงหน้าเนิ่น ๆ หน่อยค่ะ จะได้โดดงานได้ค่ะ ญี่ปุ่นอากาสดี บ้านเมืองก็สะอาดค่ะ แต่ก็มีอะไร หลายอย่าง ที่สู้บ้านเราไม่ได้ก็มีค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

ประเพณีนี้ที่แถวๆๆที่พี่อยู่ ไม่ค่อยทำกันรึเปล่าค่ะ เพราะ พี่แป๋วไม่เคยเห็นมาก่อนเลย (ขนาดมาอยู่ญี่ปุ่น 10 ปีแล้วนะ)  เด็กๆๆได้เข้าร่วมแจมกับเพื่อนๆๆด้วยกัน  รับขนมกันก่อนกลับบ้านด้วย ประเพณีนี้น่าสนใจมากค่ะ

 

ไปร่วมบ้างไม่ไปบ้างก็มีค่ะ ไม่รู้อะไรต่อมิอะไร แต่ต่อไปจะพยายามเข้าร่วมบ่อย ๆ ค่ะ จะได้เอารูปมาฝากนะค่ะ 

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

เด็กๆ มีความสุข  ยายอิ๊ดขอร่วมด้วยคนค่ะ ขอหนมๆๆๆๆ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

หน้า