เมื่อถึงเวลา ต้องแยกกันแล้ว...

หมวดหมู่ของบล็อก: 

         


คนอยู่ไกล ต่างบ้านต่างเมือง จะปลูกอะไรสักอย่าง ก็ต้องใช้ความอดทน และเวลา อย่างมากมาย ดูอย่างกล้วยกอนี้ กว่าจะเติบโตได้ขนาดนี้ต้องใช้เวลาถึงสามปี...นี่เลี้ยงแต่น้ำนะคะ ไม่ได้ใส่ปุ๋ยเลย นอกจากเปลี่ยนกระถางเมื่อปีที่แล้วอย่างทะนุถนอม หนเดียวเท่านั้นเอง...  


   


ถึงเวลาต้องแยกกระถางให้แล้ว..สามปีมานี่ ให้หน่อ ถึง สิบหน่อ ในกอเดียวกัน  ดีใจมากมายค่ะ...


  


ก็ต้องค่อย ๆ ใช้มีดตัด ตัดออกทีละหน่อ ตัดไป เครียดไป จะติดให้ใหมน้อ...ไม่ตัดหน่อ เจี๋ยนรากทิ้ง เหมือนบ้านเรา แต่พยายามให้รากติดดินกระถางเดิมไปด้วยให้มากที่สุด..เผื่อไปอยู่ต้นเดียวในกระถางใหม่ จะได้ไม่เหงา...จนตาย...



ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ แยก  แยกออกมาแค่เจ็ดหน่อ ที่เหลือ เป็นน้องเล็ก ๆ ให้อยู่เป็นเพื่อนแมไปก่อน...ต้องอยู่ให้รอดนะคะ..เดียวหน้าหนาว ป้าจะเอาเข้าไปไว้ในห้องอุ่น ๆ

ความเห็น

 กล้วย ต้นน่ารัก  มันแคระ น่านำมาจัดตกแต่ง สวนสวยๆจังเลย

เคยเห็นเหมือนกันค่ะ แถวรีสอร์ทที่ใหนสักแห่งที่เมืองไทย...ให้ผลด้วย แต่ต้นจะสูงประมาณหนึ่งเมตรค่ะ...

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

กล้วยแคระน่ารักมากครับ เดี๋ยวก็คงแตกหน่อออกมาเต็มไปหมดอีกครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ต่อไปคงเลี้ยงแต่กล้วย กับว่านหางจระเข้ค่ะ เพราะแตกพันธุ์ดีเหลือเกินค่ะ ตอนนี้ว่านหางจระเข้ก็ออกดอกมาแล้วเช่นกัน

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

ป้าตู้เลี้ยงตั้ง 3 ปีเลยหรือคะ กล้วยแคระ กลายเป็นไม้ประดับไปเลย:cheer3::cheer3::cheer3:

เห็นใบเขียว ๆ ก็ชื่นใจแล้วค่ะ

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

กล้วยแคระอวบอ้วนดีค่ะ  พอแยกกระถางเสร็จคงโตพรวด ๆ เลยค่ะ

มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ

คงเจริญรอยตามป้าตู้ล่ะค่ะ..ฮ่า ๆๆๆ

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

จุ๋มได้มากี่ครั้งก็ซี้หมดหลังจากผ่านไปไม่ถึงปีเลย  สุดยอดของความทรหดอดทนเลยค่ะ   ยกนิ้วให้เลย ๒ แม่โป้ง  เก่งมากค่ะ :admire2:

อยู่เมืองไทยหรือยังคะเนี่ย...กล้วยที่นี่จะปรับสภาพไม่ค่อยทันกับดินฟ้าอากาศ ป้าตู้ตั้งไว้ขอบหน้าต่างในห้องที่แดดไม่ส่องมาถึงโดยตรง แต่สว่างตลอดเวลา เค้าก็เลยเขียวตลอดปีค่ะ..

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

หน้า