เมื่อถึงเวลา ต้องแยกกันแล้ว...

หมวดหมู่ของบล็อก: 

         


คนอยู่ไกล ต่างบ้านต่างเมือง จะปลูกอะไรสักอย่าง ก็ต้องใช้ความอดทน และเวลา อย่างมากมาย ดูอย่างกล้วยกอนี้ กว่าจะเติบโตได้ขนาดนี้ต้องใช้เวลาถึงสามปี...นี่เลี้ยงแต่น้ำนะคะ ไม่ได้ใส่ปุ๋ยเลย นอกจากเปลี่ยนกระถางเมื่อปีที่แล้วอย่างทะนุถนอม หนเดียวเท่านั้นเอง...  


   


ถึงเวลาต้องแยกกระถางให้แล้ว..สามปีมานี่ ให้หน่อ ถึง สิบหน่อ ในกอเดียวกัน  ดีใจมากมายค่ะ...


  


ก็ต้องค่อย ๆ ใช้มีดตัด ตัดออกทีละหน่อ ตัดไป เครียดไป จะติดให้ใหมน้อ...ไม่ตัดหน่อ เจี๋ยนรากทิ้ง เหมือนบ้านเรา แต่พยายามให้รากติดดินกระถางเดิมไปด้วยให้มากที่สุด..เผื่อไปอยู่ต้นเดียวในกระถางใหม่ จะได้ไม่เหงา...จนตาย...



ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ แยก  แยกออกมาแค่เจ็ดหน่อ ที่เหลือ เป็นน้องเล็ก ๆ ให้อยู่เป็นเพื่อนแมไปก่อน...ต้องอยู่ให้รอดนะคะ..เดียวหน้าหนาว ป้าจะเอาเข้าไปไว้ในห้องอุ่น ๆ

ความเห็น

ป้าตู้เก่งจังเลย มีความพยายามและตั้งใจสูงมากๆ

there is a will , there is a way .

ปลูกไว้ดูต่างหน้า เวลาคิดถึงบ้านค่ะ..

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

กล้วยนี้แหละที่กำลังหา...สั่งร้านดอกไม้ไว้แล้วจะเอามาลงกระถางบ้าง...ลองดูแต่ไม่รู้จะมีความอดทนเหมือนป้าตู้มั๊ย...

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

นี่หากอยู่ใกล้ ๆ จะส่งไปให้เลยค่ะ

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

ป้า ตู้ ผมเห็น พืชผักที่บ้าน ป้า ตู้ แล้ว ทึ่ง เลยครับ งามดี จริงๆ ที่บ้านไม่มีหิมะ และไม่มี น้ำค้างแข็ง ผมปลูก กล้อย นอกบ้านสบายเลย เป็นกล้วยทนหนาวเหมือนกันครับ แต่เขาว่าผลทานไม่อร่อย ดังนั้น ผมจะ ปลูก กิน หยวกครับ เล็กไว หลายหน่อ แล้วจะ กิน หยวก แทน

เห็นต้นกล้วยที่ป้าปลูกแล้ว อึ้ง และทึ่ง ในความดูแลด้วยค่ะ 3 ปีไม่ยอมละความพยายาม ขอให้มีดอกออกผลน่ะค่ะLaughing

หน้า