สมานแผลสด ด้วยใบไม้ที่ถูกลืม

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    ภูมิปัญญา ในการรักษาแผลสด ของชาวสวนในอดีต ส่วนใหญ่ จะใช้สมุนไพรใกล้มือ ที่เป็นใบไม้ใบหญ้า ซึ่งปัจจุบันกำลังจะถูกลืม แล้วหันไปใช้ยาแผนปัจจุบัน กันมากขึ้น

    สุมนไพรใกล้มือ มีข้อดีอยู่ไม่น้อย เช่น ไม่ต้องซื้อหา ... คว้ามาใช้ได้ทันท่วงที ที่เกิดบาดแผล ... ส่วนใหญ่ไม่ปรากฏผลข้างเคียงจากการใช้

    บล็อกนี้ จึงใคร่นำเสนอ ใบไม้สมานแผล ชนิดหนึ่ง ในหลาย ๆ ชนิด ... ข้าพเจ้าเองสมัยเด็ก ๆ เมื่อเกิดบาดแผลจากเหตุความซุกซน ก็อาศัยใบไม้ ใบหญ้า พวกนี้แหละ โปะ ๆ ไว้ แล้วซนต่อ แผลหายเร็วครับ ขอ Guarantee

 

 

 

 

   ที่ใช้บ่อย ก็คือ ต้นนี้ครับ .... สาบเสือไงครับ

     ทางใต้ มีชื่อเรียกขานหลากหลาย กันไป สุดแต่ว่า เป็นท้องถิ่นใด เช่น ยี่หร่า, ยี่โหร่, ผักคราด ...

   ทางเหนือ เรียก แมงวาย

 

 

 

 

    ส่วนที่ใช้ คือใบ

       วิธีใช้ ก็ง่าย ๆ ... พอเกิดบาดแผล ที่ไม่ใช่แผลฉกรรจ์ ก็รูดเอาใบมาขยี้กับปูนกินหมาก ซึ่งในอดีตหาง่าย เพราะส่วนใหญ่นิยมกินหมาก แต่หากไม่มีปูน ก็ใช้น้ำบ่อน้อย แทน ... ฮึ ๆ ๆ ... ก็น้ำลายนี่แหละครับ ถุยใสอุ้งมือ แล้วขยี้ จนเกิดฟอง เอาน้ำทา ... กากไม่ต้องทิ้ง พอกลงบนแผลนั่นแหละ

    สรรพคุณ ช่วยห้ามเลือด สมานแผลให้หายเร็วขึ้น ป้องกันการติดเชื้อไม่เป็นหนอง

       พืชอีกชนิดหนึ่ง ที่สรรพคุณเหมือนกับ สาบเสือ แต่ล้มหายตายจาก ไปด้วยน้ำยาฆ่าหญ้า จนไม่พบเห็นในปัจจุบัน ข้าเจ้าจึงหาภาพมาให้ดูไม่ได้ ต้องขออภัยครับ พืชที่ว่า คือหญ้าเขี้ยวงู เป็นเถาไม้เลื้อย มีหนามเล็ก ๆ ตามข้อใบ ลักษณะใบคล้ายย่านาง แต่กินไม่ได้ นะขอรับ  เพราะรสเบื่อเมา คนไม่คุ้นเคยอาจหลงผิดว่าย่านางก็ได้ แต่หากสังเกตจะเห็นความต่าง คือ ใบเขี้ยวงู ใบแคบกว่า ยาวกว่า ปลายใบแหลมกว่า ครับ

    ... อ้อ .... ลืมบอกไป ว่า ในอดีต “ต้นยี่หร่า” นี่ใช้เป็นยาแก้เด็ก “พาโล” (ดื้อ) ได้ชะงัดนัก ข้าพเจ้าต้องรับประทานยาขนานนี้ บ่อย .... ฮุ ๆ ๆ ๆ ......

        ทราบอย่างนี้แล้ว ยังเห็นว่า ใบไม้เหล่านี้ เป็นวัชพืช อยู่อีกไหมครับ

ความเห็น

หุหุ  ทางบ้านป้าเหนือ เรียก หญ้า เมืองวาย ค่ะ ผู้เฒ่าเค้าชอบเอากิ่งมาไล่ตีเด็กดื้อค่ะ :uhuhuh:

 

 

 

ที่บ้านหนูเรียกต้นฝาหรั่ง...เด็กๆ เวลาซนๆ ได้แผลมีดบาดมือ ก็ได้ใบนี่ล่ะค่ะห้ามเลือด

ตอนนี้ที่บ้านเหลือไว้ต้นเดียว เอาไว้ใส่แผลค่ะ ปล่อยไว้เยอะไม่ได้รกบ้านค่ะ

หน้า