ควันหลง...ที่ราชบุรี

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     เป็นสมาชิกบ้านสวนมานานพอสมควร แต่ไม่เคยได้อัพบล็อคเลย ส่วนมากจะอ่าน...อ่าน...และไม่ค่อยได้เม้นท์ด้วย มีโอกาสได้ไปเยี่ยมเยียนสมาชิกมาบ้าง แต่ไม่มีทริปไหนจะประทับใจเท่าทริปนี้ ขอบันทึกเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ ซะหน่อย


     ประมาณปลายเดือน พ.ย. ที่ผ่านมา ได้รับการนัดหมายจากน้องพนิดา ว่าเราจะไปราชบุรี กันในวันที่ 11-12 ธ.ค. พักที่โฮมสเตย์ 1 คืน เจอกันประมาณ 10 โมงเช้าที่หน้าค่ายภาณุรังษี ติดกับบิ๊กซี ราชบุรี แล้วเจอกันนะคะ.....รับทราบตามนั้น หลานสาวที่อพยพน้ำท่วมจากพุทธมณฑล สาย4 มาพักอยู่ที่บ้านได้ยินว่าจะไปราชบุรี ก็ขอไปด้วย ไม่มีปัญหา..ไปก็ไป แต่เธอกลับไปบ้านที่สาย 4 ก่อนวันที่จะเดินทางไปราชบุรี ก็ตกลงกันว่า ต่างคนต่างขับรถกันไปคนละคันก็แล้วกัน ขี้เกียจไปค้างที่บ้านหลานสาว เพราะไม่อยากนั่งรถ.. และลงเรือ......ในหมู่บ้าน...


     เช้าวันที่ 11 ธ.ค. 07.30 สองแม่ลูกก็ออกจากบ้าน เอาข้าวไปทานกันในรถ จุดหมายปลายทางคือราชบุรี จีพีอ๊ง จีพีเอสไม่จำเป็น ไม่ต้องให้จีพีเอส มาบงการชีวิต เราขอลิขิตชีวิตของเราเอง ลงจากทางด่วนกาญจนาภิเษก ที่พระราม 2 ก็คิดว่าถ้าเราตรงไปเรื่อยๆ จนถึงแยกวังมะนาวแล้วเลี้ยวขวา เป็นทางที่ตรงที่สุดไม่มีหลงแน่นอน แต่มันเสียเวลา วิ่งไปและก็ต้องวกกลับไปที่ราชบุรีอีก อย่ากระนั้นเลย เราน่าจะไปทางตลาดน้ำดำเนินสะดวก หรืออัมพวาก็ได้ จะได้ใม่ต้องย้อนไปย้อนมาอีก บอกน้องลูกตาลว่า “หนูช่วยแม่ดูทางหน่อยนะลูก ดูรถตู้ กรุงเทพฯ–ราชบุรี ให้แม่ด้วย แม่จะขับตามเขาไป จะได้ไม่หลง”  ลูกตาลก็นั่งเบิ่งตาดูรถตู้ทุกคันที่วิ่งผ่านไป คันแล้วคันเล่า ลูกตาลก็บอกว่า ”ไม่เห็นมีราชบุรีเลยแม่ มีแต่หัวหิน เราขับตามเขาไปมั๊ยแม่.. ฮ่วย!..ไปหัวหินไม่ต้องขับตามรถตู้หรอกลูก แม่ไปถูก เวลาเราขับรถกลับบ้านที่ใต้ เราก็ผ่านหัวหินทุกครั้งอยู่แล้ว ไม่เป็นไรเราไม่ต้องขับตามใคร เราไปตามป้ายบอกทางก็แล้วกัน ช่วยกันดูป้ายหน่อยนะ.......ถึงทางแยกอัมพวาก็ขับเข้าไปในตัวเมืองทันที... โอ๊ะ..แม่เจ้าโว๊ย...ทำไมแยกมันเยอะแยะไปหมด จะเลี้ยวไปทางไหนดีหล่ะนี่.. เห็นสี่แยก(ลังเล) ลูกตาลบอกว่า “จอดถามตำรวจไหมแม่..." ไม่ซิ..จอดไม่ได้..จอดถามทางกลางสี่แยกก็โดนใบสั่งซิลูก ใม่ต้องถามตำรวจหรอกเราไปตามป้ายข้างหน้าดีกว่า นั่นไงอัมพวา..ต้องเลี้ยวซ้าย ว่าแล้วก็เลี้ยวไปทันทีขับไปเรื่อยๆ... เจอท่าฉลอม..นึกครึ้มใจร้องเพลงท่าฉลอมได้ 2 วรรค ลูกตาลก็ถามว่า” แม่ไปถูกหรือเปล่านี่..เราจะหลงทางมั๊ยแม่.." ว้า...ถามซะเสียบรรยากาศหมดเลย..นั่นไงป้ายข้างหน้าเลี้ยวซ้ายไปราชบุรีจะช้าอยู่ทำไมเลี้ยวเลย.. พอเข้าไปแล้ว ก็ให้สงสัยว่าจะทะลุไปราชบุรีได้หรือเปล่า..จอดรถโผล่หน้าไปถามแม่ค้าไก่ทอด.. แม่ค้าบอกว่าไปราชบุรีได้ แต่ไม่แนะนำให้ใช้เส้นนี้เพราะว่าจะต้องขับผ่านสวน และวัดหลายวัดมากกก.. กลัวจะไปไม่ถูก กลับรถและไปทางเส้นพระราม 2 จะง่ายที่สุด.. เราก็เลยบอกแม่ค้าว่าไม่เป็นไร.. จะลองสำรวจเส้นทางนี้ดูสักหน่อย...เดินหน้าโลด..


**ขอแนะนำ ใครต้องการไหว้พระเก้าวัด สามารถทำได้ภายในครึ่งวันสำหรับแถวอัมพวา เพราะว่าวัดเยอะ จริงๆ....**


     ขับไปเรื่อยๆ สองข้างทางมีร้านขายผลไม้เต็มไปหมด..จอดซื้อส้มไปฝากเพื่อนสมาชิกดีกว่า และต้องการคำยืนยันจากปากแม่ค้าขายส้มว่าเรามาถูกทางแล้วหล่ะ ไม่ได้หลงทาง ป้าขายส้มบอกว่าทางนี้ไปราชบุรีได้ ให้ขับไปทางค่ายบางกุ้งนะ....เราขับไปเรื่อยๆ... ก็ผ่านเข้า อำเภอเมือง ราชบุรี แต่เป็นชานเมืองยังไม่ถึงตัวเมือง..ดีใจไม่หลงแน่นอน..เห็นป้ายราชบุรีเลี้ยวซ้าย (อีกแล้ว) เลี้ยวทันที ขับไปอีกประมาณ 1-2 กม. ดูป้ายหน้าบ้านของชาวบ้าน.. อำเภอวัดเพลง..ไม่ได้การแล้ว..สงสัยว่าจะหลงทางแน่... จอดถามแม่ค้าขายกล้วยทอดเพื่อความแน่ใจว่าเราหลงชัวร์ แม่ค้าบอกว่าย้อนกลับไปทางเดิมนะหนู เดี๋ยวก็ถึงตัวเมืองแล้ว.. รีบกลับรถทันที..


     พนิดาโทรมาบอกว่า “พี่พวกหนูมาถึงที่ค่ายแล้วนะ พี่ต้อยอยู่ไหน” ไอ้เราก็ตอบกลับไปว่าใกล้ถึงแล้วจ้า...ดูงานกันไปก่อนได้เลยไม่ต้องรอ...พอไปถึงสี่แยกตรงทางถนนรถไฟ...เอ๊ะ! ทำไมไม่เห็นมีป้ายบอกทางให้เลยว่าค่ายภาณุรังษี หรือบิ๊กซีไปทางไหน.. เอาว่ะ.. ไม่อยากติดไฟแดงเลี้ยวซ้ายผ่านตลอด.. เลี้ยวโลด..แต่ดูทางแล้วไม่น่าจะเข้าเมือง กลับรถดีกว่า...เลยแยกไปหน่อยเดียว หลานสาวก็โทรมาบอกว่า “ มาถึงหน้าค่ายแล้วนะ บอกทหารว่ามาพบครูวัชรินทร์ ทหารก็ให้ไปอีกที่ ไม่ใช่ที่นี่ ตกลงต้องไปที่ไหนกันแน่นี่” ..ไอ้เราก็บอกว่า เดี๋ยวถามให้ ขับรถมาเห็นค่ายภาณุรังษี เด่นเป็นสง่า  ขับไปจอดเลยประตูทางเข้าไปนิดหน่อย ทหารที่ป้อมยามกวักมือเรียกใหญ่เลย... เข้ามาทางนี้ครับพี่... เราบอกไม่ได้ต้องการที่จะเข้าไปค่ายนี้.. จอดโทรศัพท์ถามทางจ้า..(เพิ่งมาคิดได้ว่าไหนๆ เราก็หลงแล้ว เราน่าจะลองหลงเข้าไปในค่ายดูซะหน่อยก็น่าจะดีนะนี่..อิอิ..)


     สรุปว่าครูวัชรินทร์ หรือพี่ดำสุดหล่อ..อยู่ที่จังหวัดทหารบกราชบุรี..เลยไปจากค่ายภาณุรังษีไปหน่อยเดียว...เฮ้อ...ถึงซะที... ทักทายครูวัชรินทร์และเพื่อนๆ สมาชิกและเดินชมสวนกันเลย.....(รูปชมสวน ดูได้จากบล็อกน้องสมจิต “เมื่อพี่น้องได้มาพบกัน”)   ต้องขอโทษสมาชิกด้วยที่ไม่มีภาพให้ดู ทำไงได้หล่ะ ไม่ได้มีแฟนคลับ(ขับ) เลยทำให้ถ่ายรูปไม่ได้......


...หลงทางเสียเวลา.....หลงอัมพวาได้กินส้ม...ยักษ์..(เปรี้ยวจริงๆ)..อิอิ...



ส้มแก้ว...ที่เหลือกลับมาบ้าน


ขอบคุณทุกๆ ท่านที่เข้ามาให้กำลังใจ...และขอบคุณผู้ใหญ่ที่ทำเวปดีๆ ให้พวกเราได้รู้จักกัน.....


*ถ้ายังไม่เบื่อกันซะก่อนก็รอติดตามบล็อกหน้านะจ๊ะ....แรลลี่...ที่สวนผึ้ง..#1*

ความเห็น

ขอบคุณค่ะยายต้อย  ย่าตอนยังต้องทำบุญทดแทนคุณพ่ออยู่ค่ะ ทิ้งไปไหนไกลไม่ได้

ความอยากไปไหนนี่ต้องงดไว้ก่อนค่ะ  สักวันเราได้พบกันแน่นอนค่ะ

แต่ละคนก็มีหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบแตกต่างกัน.. สักวันเราคงได้พบกันแน่นอนค่ะย่าตอน

ลุ้นจนน้ำตาไหลเลยยายต้อย.....อ่านจนตาลาย.... แต่ก็หลงอ่านจนจบค่ะ....

ที่น้ำตาไหล ซาบซึ้งกินใจ หรือว่าเศร้าใจที่มันไม่มีสาระ หล่ะน้องแจ้ว...ขึ้นมาเที่ยวปรานี้มั่งต๊ะน้องแจ้ว พี่จะได้พาไปหลง  อุตส่าห์เขียนตัวใหญ่แล้วนะนี่ ยังตาลายเหอ ยังมีอีกหลายตอนนะ.(ส่วนมากจะไร้สาระ แหะ..แหะ).เว้นช่วง..ให้น้องแจ้วพักสายตาก่อนก็แล้วกัน..เดี๋ยวตาเป็นอะไรไป ยายเหงาแย่เลย....อิอิ...

ถึงหลงก็ไปถึง  ยินดีที่ได้พบครับ :bye:

“Stupidity is an attempt to iron out all differences, and not to use them or value them creatively.”
― Bill Mollison

ยินดีที่ได้พบกัน เช่นกันค่ะคุณนึก.. เสีย่ดายที่คุณนึกรีบกลับก่อน...

อ่านไปลุ้นไป ว่าจะหลงไหมนะ ฮ่าฮ่า ถึงเหมือนกัน 

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ต้อยชอบแวะสำรวจเส้นทางใหม่ๆ ค่ะพีเสิน...ถึงที่หมายเหมือนกัน เพียงแต่ช้าหน่อย...

อ่านเพลินเลยค่ะป้าต้อย

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

ขอบคุณค่ะ..สนใจที่จะร่วมทริปด้วยกันไหมคะ น้องอารีย์

หน้า