บันทึกภาพแห่งความทรงจำ พิชิตเขาเจ็ดยอด ๒ : วันที่ ๘

หมวดหมู่ของบล็อก: 


ความเห็น

งานนี้ใครถือไม้เท้าแปลว่า................. ฮิ้ววววววววววววววว    ( ลุงพีน้ำฝนหวานเย็นชื่นใจไม๊คะ  อิอิ)


เขียดเขียวถ่ายรูปสวยได้อารมณ์ดีจัง:cheer3: :cheer3:

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

ถือไม้เท้ากันทุกคนเลย ช่วยผ่อนแรงได้เยอะ แต่ของลุงพีเป็นไม้เท้าไฮเทค มีสปริงเด้งดึ๋งด้วย..


 

 

"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"

ถ้าเป็นผมไปนะ เอากล้องแบบคอมแพ็คเล็กๆเบาๆไป (เราไม่ใช่มืออาชีพ แต่ให้มืออาชีพถ่ายให้เรา) ไม่ไหวขี้เกียจแบก..แต่ภาพสวยมาก ดูแล้วได้อารมณ์ อยากไปปีนเขาตะหงิดๆเลยละ

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

ได้บรรยากาศมากๆเลยชอบค่ะ ได้อยู่กับธรรมชาติ สบายใจดี  ตั้งแต่เรียนจบยังไม่เคยไปแคมป์แบบนี้เลย เหนื่อยแต่ก็สนุกและมีความสุข ถ้าให้ไปตอนนี้สงสัยเป็นลมตั้งแต่ตีนเขา สังขารไม่อำนวย :happy::happy:

รูปสวยๆ ทั้งนั้นเลยครับ

พอเพียง พอเพียง

ภาพออกมาสวยสมกับความตั้งของทุกๆคน

กิจกรรม 5 วันมีภาพดีๆ มาให้ชมมากมายเลย ทำภาพแบบนี้ ดูแล้วได้อารมณ์มากเลยค่ะ

ภาพสวยทุกรูป  สมราคา ผู้พิชิตเขาเจ็ดยอดจริงๆ แค่เห็นภาพยังเหนื่อยเลย

ดูภาพแล้วจินตนาการตามเลย.. พี่หยอย...ยืนครุ่นคิดอะไรหนอ...หรือกำลังคิดว่าฝนเอยหยุดได้แล้วหนา.....พี่ดาอีก...เก่งที่สุด...ที่ฮึดจนเป็นผู้พิชิต...ได้เช่นกัน..พี่อ๊อด..น้องจา..ท่าทาง..ชิลล์ชิลล์ .กับการเดินทาง..ทำให้..อยากฟิตร่างกายไปพิชิตกับเขาบ้าง...แต่หวังว่า...ปีหน้า..น้องทากคงลาพักผ่อนช่วงนั้น...ส่วนพี่ศักดิ์กับน้องโส..ก็สบาย ๆกับบรรยากาศ..ยิ่งน้อวต๊อกบอกว่าสละเลือดเพื่อทากคนแรก...ชื่นชม ๆค่ะ..*-*... พี่เสริฐอีก.... กำลังคิดในใจว่า ถึงยอดเขาซะที....แต่สงสัยจัง....ลุงพีกำลังคิดอะไรอยู่ในใจนะ....กับภาพนั้น...สุดท้าย...ตากล้องละจ๊ะ....เป็นไงบ้าง....แผลทากลองหาใบเสลดพังพอนมาขยำ ๆกับเหล้าขาวพอกดู...ช่วยลดอาการคัน อักเสบได้บ้างนะ...แต่คันไปหลายวันแหละ...ขอบคุณ...ภาพสวย ๆ...ที่นำมาฝาก...นะครับ...

ชีวืตที่เพียงพอ..

ภาพสวยมากเลยค่ะ  และขอยกนิ้วโป้ง 2 นิ้วให้แด่สาว สาว สาวด้วยที่สามารถพิชิตยอดเขาได้

หน้า