เมื่อเดินหลงทางบนเขาเจ็ดยอด

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เมื่อถึงวันสุดท้ายที่ต้องบอกลายอดเขา พี่หยอยบอกว่า ให้จับคู่เดินประกปคู่ อย่าเดินคนเดียว พอทานอาหารเช้าเสร็จ พี่ศักดิ์ก็เท้าไฟทันที จะออกเดินอย่างเดียว อ๊อดด้วยอีกคน อยากลับบ้านเต็มทน พอพี่ศักดิ์ออกเดิน อ๊อดก็จ้ำเท้าตามไปติดๆ

แล้วตามมาด้วยน้องต๊อก ตอนแรกไม่รู้ว่าใครตามมาเป็นคนที่สาม จนกระทั่งมาไกลจนกู่ไม่ได้ยินแล้ว ถึงได้รู้ว่า ผญ.ตามมาเป็นคนที่4 เผลอแป๊บเดียวไปครึ่งทางแล้ว นายพรานไพรวิ่งตามพวกเรามา ว่า "หยุด หยุด หยุด " หลงแล้ว ไม่ใช่ทางนี้ มาผิดทางแล้ว แล้วก็ตกลงกันว่าจะเอาไงดี จะไปต่อ หรือจะเดินกลับไปที่เก่า แล้วเริ่มต้นใหม่ แล้วพวกเราก็ตกลงกันว่า จะเดินต่อไป ไม่ถอยหลังกลับแน่นอน ไปด้วยกัน มาด้วยกัน เลือดสุพรรณ์แล้วนิ แล้วก็มาแบบไม่มีเสบียง อาหารกลางวันที่ได้ประทังหิวของพวกเรา ก็มาม่าแห้ง กล้วยอบน้ำผึ้ง แล้วก็ มะไฟป่า

เดินหลงตามกันมา 4 คน มี พี่ศักดิ์, ผญ., น้องต๊อก และอ๊อด

นี่คืออาหารกลางวันที่พวกเราทานกัน ในวันนั้น ดูเอาแล้วกันว่ามีอะไรบ้าง

ภาพนี้อ๊อดเป็นคนถ่าย ผลัดกันกับน้องต๊อก

**************

ถึงจะเหนื่อยแค่ใหน หิวแค่ใหน แต่พวกเราก็ยังยิ้มสู้ สู้ไม่สู้ ดูนิ้วพี่ศักดิ์ละกัน ชูลิบโพวิตั้นดีเลย

ขนาดหลงป่า ยังยิ้มแก้มปริขนาดนี้ พอทานอาหารกลางวันเสร็จ พวกเราก็ออกเดินทางต่อ ฝนก็ตกลงมาไม่ลืมหูลืมตา น้ำป่าก็เริ่มแรงขึ้น สูงขึ้นเรื่อยๆ พรานไพรก็พยายามหาทางพาพวกเราข้ามลำธารก่อนที่น้ำป่าจะสูงขึ้นมากกว่านี้

ระหว่างทางมีโปรโมชั่นมากมายให้เลือก โดยเฉพาะตรงนี้ ที่อุตส่าดีใจว่าเดินทะลุข้ามเขามาถึงข้างล่างได้แล้วอย่างปลอดภัย แอบเห็นหลังคารีสอร์ทอยู่ไกล้ๆ ทุกคนดีใจว่า พวกเราปลอดภัยแล้ว แต่ที่ใหนได้ อั๋ยย๋า เทวดาจัดหนักให้เลย

น้องต๊อกขอข้ามไปก่อนเลยต่อจากนายพรานไพร ปรากฎว่า พอน้องต๊อกไปถึงตรงกลาง น้องต๊อกบอกพวกเราว่า "พี่ ผมว่ายน้ำไม่เป็นนะ" อ้าววววว ไปจนถึงตรงกลางแล้วเพิ่งมาบอกว่าว่ายน้ำไม่เป็น ตายละ ทำไงดีหว่า ตอนนั้นอ๊อดใจหายหมดเลย ใจก็ลุ้นว่า ให้น้องเดินข้ามไปอย่างปลอดภัย อย่าตกลงไปเด็ดขาด เพราะน้ำไหลเชี่ยว แรงมาก น้ำหมุน วน แรงมากๆ และเป็นน้ำป่าที่เพิ่งไหลลงมาจากยอดเขา

ตอนนั้นอ๊อดบอกให้ ผญ. และพี่ศักดิ์ ถอดเป้ เตียมวางแล้วค่ะ กลัวน้องต๊อกหล่น แล้วจะได้กระโดดลงไปช่วยทัน และแล้วน้องต๊อกก็ข้ามไปได้สำเร็จ ทำเอาใจเต้น ตุ่มๆ ตุ๊มๆ

พอน้องต๊อกข้ามไปได้แล้ว ก็มีชาวบ้านขี่มอตะไซต์ผ่านมา ก็เลยถามว่า มีทางอื่นอีกใหมที่จะข้ามไป แล้วลุงคนนั้นก็บอกว่า ไปข้ามที่สะพาน มีสะพานข้ามอยู่ ก็เลยพากันไปข้ามสะพาน เพราะอ๊อดไม่กล้าเสี่ยงค่ะ เป้หนักเกินไปที่จะข้ามเชือกสลิงเส้นเดียว บอกตรงๆว่ามิบังอาจ

แล้วเราก็มาข้ามเชือกเส้นนี้กันค่ะ นึกถึงสมัยตอนเข้าค่ายลูกเสือ รู้สึกว่า ผญ. จะพอใจเป็นที่ซูดดดดด ดูสีหน้าซิ

**********************************************

พาข้ามสะพานมาได้ ก็ อยู่สภาพนี้ หนาว หิว เหนื่อย

***************************************


ใครก็ได้ช่วยตั้งชื่อภาพนี้ที

********************************************

ตรวจสอบ หาทาก ว่ามีติดมาหรือเปล่า นั่งแล้วลุกไม่ได้ ลุกแล้วนั่งไม่ลงอีก เฮ้ออออ

อ๊อดก็เข็ดไปทั้งตัวเหมือนกันค่ะ แต่แอบเก็บอาการ เอิ๊กกกกก

เวลาที่พวกเราทุกคนน่าจะต้องถึงข้างล่างที่นัดหมาย น่าจะประมาณ 5 โมงเย็น แต่พวกเรามาถึงกันตอน 4 โมง 20 มาถึงก่อนเวลา อิอิ แอบดีใจ เพราะระหว่างที่เดินมา ไม่ได้จิบน้ำเลย เพราะเร่งเดินให้ทันก่อนค่ำ และก่อนน้ำป่าที่สูงขึ้นเรื่อยๆแล้วข้ามกันไม่ได้ แต่พพวกเราที่หลงมา เดินทำเวลากันได้ดีพอสมควร

*************************

งานนี้ได้มิตรภาพที่แสนจะอบอุ่น ได้เพื่อนใหม่ ได้ความแข็งแกร่ง ทางจิตใจ

ทริปนี้ ไม่แน่ใจว่าอ๊อดคนเดียวหรือเปล่าที่ไม่โดนทากกัดเลย ลุงพีโดนทากกัดหรือเปล่าเอ๋ย ช่วยมายืนยันอีกที แต่นอกนั้น เลือดอาบพุง อาบขา อาบแขนกันทุกคน บางคนก็ทากไปตายอยู่ในพงหญ้า กินจนอิ่ม จนออกจากป่าหญ้าไม่ได้ หญ้ามันรก หาทางออกไม่เจอ เฮ้อ..สงสัยมีคนอยากเดินป่าแบบ เงาะป่า เดินแบบโล่งๆ ไม่ไส่อะไรเลย ทากกระโดดเกาะปลายกระโจ้...เกือบได้เรียกผีตองเหลืองมาช่วยแกะทาก ฮิ้ววว...

แต่ผญ.บอกว่า ใครมาเขาเจ็ดยอดแล้วไม่โดนทากกัด แสดงว่ามาไม่ถึงเจ็ดยอด อั๋ยย๊ะ งั้นเราต้องไปใหม่ ฮ่าๆๆๆ

****************************




ความเห็น

:hi: อ่านแล้วตื่นเต้น เหมือนได้ไปเองเลยค่ะ

มีภาพเยอะค่ะ แต่ลงไม่หมด เน็ตไม่เป็นใจ

5555

ชอบๆๆๆ น้องอ๊อด  หรอยๆๆค่ะ

เก็บตกเรื่องแบบนี้มาเล่าอีกน่ะ

ชอบจัง

ฮี่ๆๆๆ

ทริปหน้า เราไปด้วยกันใหมมมมม อิอิ จะได้จับคู่กันแกะทาก ดึงทากนิ  งานนี้เรียกแต่หนุ่มๆ มาช่วยดึงทาก ฮ่าๆๆ

อ้อด สุดยอดเลย พี่คงทำไม่ได้เพราะ สว. แล้ว ที่สุดคือกลัวทากด้วย

 

 

อ๊อดก็กลัวทากค่ะย่าวรรณ ไม่กล้าจับอีกตะหาก ทากเกาะทีก็เรียกพี่ศักดิ์มาแกะให้ เรียก  Jajing มาแกะให้บ้าง น้องต๊อกบ้าง ฮ่าๆๆ แต่มาหลังๆ ชักกล้าขึ้น เอาใบไม้มาจับออก ไฟแช๊คลนเป้าเลย

เพิ่งรู้นะนี่ว่าการเดินเขา ที่มีทากเยอะ ๆวิธีการคือไม่ต้องนุ่ง  กกน.จะได้เห็นทากง่าย ๆ ทำไปทำมา ทากเกาะกะโจ้เปลี่ยว:uhuhuh::uhuhuh:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ไม่รู้ว่าเป็นความคิดของใคร ไม่รู้ไปเอาตำรานี้มาจากใหนนิ

ดูป้าน้องเล็กพูดเข้า...เป็นสาวเป็นแส้ อิอิ


พี่ไม่แหลงไหรมาก สุดยอด

:admire2:


หน้า