มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

  หวัดดีครับทุก ๆ ท่าน ไม่ได้เข้าบ้านมาหลายวันแล้วครับ คิดถึงทุกท่านคิดถึงบ้านหลังนี้จะว่ามากก็ได้ครับสำหรับผม เปิดบ้านเข้ามามีอะไรตั้งเยอะแยะที่เจอใหม่ ๆ เข้ามา ทั้งเพื่อนใหม่ เพื่อนเก่า บล็อกเรื่องใหม่ ๆ ที่ทำให้อดยิ้มให้กับตัวเองไม่ได้ กับเพื่อน ๆ ที่ขยันหาข้อมุลดี ๆ มาแชร์กัน มีความสุขครับ สุขใจจริง ๆ


   วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้พี่น้องได้รับฟังกันครับ ทั้งเรื่องไม่ดีและก็เรื่องดี ๆ ควบคู่กันไป


 


   เมื่อคืน ผมตื่นนอนประมาณตี 3  นาฬิกาเศษ  ว่าจะไปตัดยาง(กรีดยาง ) แต่งตัวเตรียมอุปกรณ์เสร็จ ชงกาแฟ นั่งจิบกาแฟเพลิน ๆ ไม่ทันหมดแก้ว ฝนตกครับ ไม่ร้องร่ำทำเพลงเลยครับ เทลงมาตูมเดียว เรียบร้อยสิครับยั่งงี้  ก็ผมกินกาแฟแล้วนิครับ จะนอนหลับมั๊ยเนี่ย เปิดทีวีดูข่าวไปเรื่อย ๆ ครับ  รอสว่างแล้วค่อยว่ากันอีกที


   ปกติผมกรีดยางเสร็จผมก็มาทำงาน ยางไม่มากต้นครับกำลังวิ่งพอดี แฟนเก็บบ้างจ้างเขาบ้างแล้วแต่สถานะการณ์ครับ ใช้เวลาในสวนยางก็  2-3 ชม. ผมต้องมาเตรียมตัวไปทำงานประจำ แต่คืนนี้ผมเสียเวลานอนก็ต้องหาอะไรมาทดแทนครับ ยางกรีดไม่ได้ มาตัดขี้พร้าออ่นขายดีกว่า เพราะว่าแม่ค้าจะเข้ามาถึงเช้า ๆ ประจำ คิดได้ก็ลงมือเลยดีกว่า ตามาน่ะครับ



   เดินสำรวจสักพักหนึ่ง พอหาได้ครับ โทร. นัดแม่ค้าทันที แม่ค้าตกลงผมก็โอเค ปรึกษา ผบ.แล้ว รับปากว่าเดี๋ยวจะช่วยหลังส่งลูกไป ร.ร. ผมก็ลงมือคนเดียวไปพลาง ๆ ก่อน ไม่นานแม่ค้าก็มาถึงครับ 6.30 น. ผมเดินตัดขี้พร้าได้ไม่ทันเท่าไหร่ ได้ยินแสียงแว่ว ๆ  ฟ่อ ฟ่อ ๆ ๆ ๆ อยู่ข้าง ๆ ผม ริมป่าขี้พร้าไกล้ ๆ  ซึ่งผมได้กั้นอวนเอาไว้ไม่ให้ไก่เข้ามาคุ้ยเขี่ยในแปลงขี้พร้าครับ เป็นอวนดักปลาขนาด 3 ซม. น่าจะได้ ย่องเข้าไปดูไกล้ ๆ  ไอ้หยา ลังก๊ะ



  เจ้านี่ครับ ผมล่ะขนลุกขนพอง ทั้งตกใจและดีใจระคนกัน ตกใจเพราะตัวมันใหญ่ครับ และดีใจเพราะหายแค้นที่เจ้านี่แหละมาขโมยลูกเจี๊ยบผม 2 ครอก มาแล้ว



 ได้ทีก็ตีเสียให้หายแค้น เพราะจะช่วยแกะเอาออกมาก็ไมไหว หรือใครอาสามาช่วยปลดเค้าออกจากอวนผมก็ไม่ว่ากะไรแต่ต้องเอาไปปล่อยที่อื่นพอได้มั๊ยครับ ดูสิครับ มันอ้วนพีขนาดไหน



 มาดูเจ้าขี้พร้าหรือฟักเขียวของผมมั่งดีกว่า  อ่อน ๆ กำลังใช้งานครับ ลูกก็ไมค่อยจะสวยเท่าไหร่ ( ป้าเล็ก สวยกว่าเยอะ ) ผมตัดได้ไม่กี่ลูกหรอกครับ เพราะต้องรีบไปทำงาน อีกทั้งแม่ค้าก็มาช่วยตัดด้วยคงไม่หนักสำหรับ ผบ. ของผม



  แม่ค้าบอกต้องขนาดนี้ ถึงจะพอดี ในใจผมน่ะคิดว่า...จะเลือกได้สักเท่าไหร่กันล่ะครับเนี่ย



  ตัดอย่างเดียวเสียวมั๊ยล่ะครับพี่น้อง ผมล่ะเสียว กลัวว่าจะไม่ได้ตรงเป้า ไม่ใช่สิ ตามเป้า...แม่ค้าน่ะแม่ค้า สนใจก็แต่เรื่องแบ็งค์



 สายแล้วได้มาแค่นี้ ที่เหลือต้องรอท่าน ผบ. มาสานต่อครับ


 ผมต้องรีบแล้วล่ะครับ ประเดียวไปทำงานสาย เจ้านายบ่น เฮ้อ.....ทน ๆ ๆ ทน ๆ ๆ ได้อย่างก็ต้องเสียอย่างครับ ทำใจให้มันสนุกครับ ยิ้มแย้มตลอดไป


 สวัสดีมีชัยกันทุกท่านนะครับ ลาล่ะครับ


  ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ขอบคุณครับผม


 


ความเห็น

ที่สวนก็เพิ่งเจอค่ะ จริง ๆ เจอหน้ากันหลายครั้งแล้วบอกเค๊าไปซะนะที่นี่บ้านเรามันก็ไป ๆ มา ๆ อยู่นั่นแหละอาทิตย์ก่อนกำลังกินเขียดอยู่ใต้ต้นมะม่วงไม่ยอมหนีเลยได้ย้ายบ้านถาวรไปเลย

  อย่าโทษผมเลยน่ะครับ เพราะผมกลัวจริง ๆ ไล่ไม่ไปก็ต้องยอมรับสภาพ แต่นี่ติดอวนครับ ...ฯ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ไอ้หยา ลังก๊ะ ตัวพีๆ เอาไปต้มยำใส่ขี้พร้าซะดีมั้ย :crying2:

  น่าสนใจครับ..แต่ผมไม่กล้าง่ะ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

โอ้...ทั้งใหญ่ทั้งยาว...................


ขี้พร้า  อยากบอกว่า  มาสอนหน่อย  ยังปลูกไม่ได้สักลูกทีนิ

  ป้าเล็ก..ครับผม  ผมยังเหวอเลยครับ


  ปลูกง่าย ๆ นิครับ ขี้พร้า ขุดหลุมลึกหน้าจอบเดียวซุยให้ดินร่วน ตากแดดซักสองสามวันก็ดีครับ รองก้นหลุมด้วยปุ๋ยครับ ผมใช้เคมีครับไม่มาก สูตร 15-15-15 ครับหนึ่งช้อนแกง ต่อหลุม คลุกเคล้าให้เข้ากันกับดินที่ขุดไว้แล้วกลบหลุมให้พูนนิด ๆ รุ่งเช้าแลดินฟ้าอากาศ ก็ปลูกได้ทันที


  เมื่อเค้าออกดอกก็ให้ฮอร์โมนเค้าสักหน่อย เพื่อการเร่งดอกออกผล การยึดติดของก้านช่อดอกครับ หลังจากนั้นก็...

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

:confused: :nonono: :nonono: :sweating: :bye: :bye: --ชอบขี้พร้า แล๊---:bye: บั่นทอนการทำสวนของพี่บัวริม ลงไปเลยรู้มั๊ย--แต่ก็ต้องดูให้ชิน เน๊อะ!!!

  พี่บัวริมต้องทำใจแหละครับ ทำสวนทำไร่ยังไงเสียก็ต้องเจอเอาสักวัน ว่าแตเราต้องป้องกันครับ กันไว้ดีกว่าแก้ .

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

สวัสดีค๊าคุณวรพจน์ นัทก็สงสัยว่าขี้พร้าอารายหว่า ตามดูไป ดูไปอ๋อ ฟักเขียวนี่เอง :uhuhuh:  ได้ความรู้ใหม่อีกแล้ววันนี้ งูน่ากลัวมากๆนี่แหล่ะที่นัทกลัว ว่าย้ายไปบ้านใหม่จะกล้าบุกเข้าไปตัดหญ้าถางพงรึเปล่า กลัวเจอขนาดเจอกบนัทยังวิ่ง..ฮ่าๆ

 ครับคุณนัท สวัสดีครับ ขี้พร้ากับฟักเขียวก็คือกันครับ ปกติสัญชาติญาณของงูหากได้รับบสิ่งที่กระทบกระเทือนเค้าก็หนีแล้วล่ะครับ เช่นเราถางป่า ตัดหญ้ายังงี้ งูมันก็หนีแล้วครับ ปกติผมเป็นคนกลัวงูมากครับ บ้านผมเขาเรียกขี้ขลาด ฉะนั้นเจอที่ไหนเมื่อไหร่ไล่ไม่ไปเป็นต้อง...อโหสิกรรม. ครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

หน้า