เรื่องเล่า เย็นนี้

หมวดหมู่ของบล็อก: 

จันทร์เจ้าไปอ่านเจอค่ะ แล้วมันก็เป็นเรื่องที่น่าคิด เพราะเดี๋ยวนี้ ใครๆก็บ้างานกันหมดเลย รวมถึง..ผู้คุม..ของจันทร์เจ้าด้วย

อ่านให้จบนะพี่น้องบ้านสวนที่รักทุกท่าน........................

มีชายหนุ่มไฟแรง ที่มุมานะทำงานอย่างมุ่งมั่นเขามีความฝันจะสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์กับแฟนสาว
เธอจะมารอ..ที่หน้าประตูบ้าน..ของเขา หลังจากที่เขาเลิกงาน
เขาพบเธอ..ก็ยิ้มแย้ม ..ยินดีต้อนรับ.. สนทนากัน..แล้วเธอก็กลับไป
วันนี้เขากลับถึงบ้าน ช้ากว่าปกติมาก
แต่แปลกที่ยังเห็นเธอยืนรอที่หน้าบ้านเขา.. เช่นทุกวัน

“โทษทีนะที่รัก วันนี้มีงานด่วน เลยกลับมาช้าไปหน่อย”

เธอยังยิ้มให้เขา “คุณทำงานจนมีรถ มีบ้านอย่างที่ตั้งใจแล้ว
ทำไมยังทำงานหนักอีกล่ะ?”

“ผมอยากมีบ้านที่มีบริเวณมากกว่านี้ มีรถที่ดูโอ่อ่ามากกว่านี้
..เพื่อคุณนะจ๊ะ”

เวลาผ่านไป 1 ปี
หญิงสาวมาหาเขาบ้าง ไม่มาบ้าง แต่เขาไม่มีเวลามาใส่ใจกับเรื่องอย่างนี้

วันหนึ่งเธอเอ่ยถามเขา

“คุณมีเงินมากพอจะซื้อบ้านหลังใหญ่รึยัง?”

“ขอเวลาอีกสักหน่อย ผมอยากซื้อแหวนวงใหม่ มาเปลี่ยนให้คุณด้วย”

เขาจุมพิตมือที่สวมแหวนทองวงเล็กเบาๆ

“ฉันบอกหรือว่า ฉันอยากได้แหวนวงใหม่?”

“ผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ...ที่รัก”
3 เดือนแล้ว..ที่เขาไม่เห็นเธอที่หน้าประตูบ้าน วันนี้เขามีบ้านหลังใหญ่
เขาจึงตัดสินใจลางาน 1 วัน เพื่อไปหาเธอ
เขาขับรถคันหรู ผ่านเส้นทางที่ขรุขระ อย่างยากลำบาก

‘เธอต้องใช้ทางเส้นนี้มาหาเราทุกวันเหรอเนี่ย?’ เขารำพึง

เมื่อมาถึง แม่ของเธอออกมาต้อนรับและมอบกล่องไม้ใบหนึ่งให้เขา
และบอกเส้นทางที่เป็นสถานที่ ที่เธออยู่ ที่ซึ่งเขาจะพบเธอได้

เนินเขาเล็ก ๆ รายล้อมไปด้วยดอกไม้ มีแท่นหินสลักชื่อหญิงสาว ตั้งอยู่กลางเนิน

น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินออกมา มือสั่นเทาของเขา เปิดกล่องไม้อย่างช้า ๆ

ข้างในกล่องอัดแน่นไปด้วยกระดาษแผ่นเล็ก ๆ

เขาเริ่มอ่านข้อความ..ทีละใบ...ทีละใบ....

“วันนี้ ..คุณกลับมาช้า ..ฉันรอ 2 ชั่วโมง ..ไม่เป็นไร ..ฉันรักคุณ”

“วันนี้ฝนตก ..ฉันยังรอ ..แต่ไม่เจอคุณ.. ไม่เป็นไร ..แต่ฉันยังรักคุณ”

“ฉันเริ่มป่วย.. จนไปหาคุณไม่ได้ ..คุณคงไม่ทันได้สังเกต.. ไม่เป็นไร..
แต่ฉันยังรักคุณ”

“วันนี้ ..คุณบอกจะเปลี่ยนแหวนวงใหม่..
คุณคงลืมว่า..ฉันตอบตกลง..จะแต่งงานกับคุณ ..เพราะแหวนวงนี้
แต่ไม่เป็นไร..ฉันยังรักคุณ”

ชายหนุ่มได้เรียนรู้แล้วว่า.......
บางทีสิ่งที่เขาไขว่คว้ามาตลอดชีวิต
อาจเทียบไม่ได้กับสิ่งเล็กน้อย ที่เขาเคยได้รับ จนเป็นเรื่องปกติของทุกวัน

รถคันหรูแล่นไกลออกไป เหลือไว้เพียงกล่องแหวนเพชร ราคาแพง หน้าหลุมศพ
ที่ดูไม่เหลือค่าอะไร ..สำหรับเขา..อีกต่อไป

“ผมมีบ้านหลังใหญ่..แต่คงกว้างไป สำหรับการที่จะต้องอยู่คนเดียว
ผมมีรถราคาแพง แต่ไม่รู้จะขับไปรับใคร ให้มานั่งเคียงคู่ ..เพื่อไปที่ไหน ๆด้วยกัน

ผมมีเวลาอยู่กับงานครึ่งชีวิต แต่ไม่เคยมีเวลา ที่จะได้อยู่กับคนที่..ผมรัก

ตอนนี้ผมมีเงินมากมาย แต่ไม่อาจซื้อเวลาเพียง 1 นาที ที่จะบอกว่า ‘รักเธอ’..

ผมมีทุกอย่างเพียบพร้อมตามที่ผมฝัน แต่ขาดส่วนที่สำคัญที่สุด ..ที่อยากให้ย้อนกลับมา..จะได้ไหม?”
ลองก้าวออกจากโต๊ะทำงานก่อนตะวันจะตกดินสักวันสองวันต่อสัปดาห์
หันกลับไปเอาใจใส่คนที่รักเราบ้าง อาจจะไม่ใช่แค่แฟนหรือคนรัก
บางที พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ก็เฝ้ารอ 1 นาทีจากเราเหมือนกัน

ณ วันนี้...อย่างน้อยเราก็ยังมีเวลาเหลือมากกว่า 1 นาทีที่บางคนโหยหา...

อย่าปล่อยให้อะไรๆ มันสายเกินไป...
ชีวิตคน...ถึงมันจะไม่สั้นนัก...แต่มันก็ใช่ว่าจะยาวนานตลอดไป

.............
เงินทองที่มากมายจากการทำงานหักโหม...
บางทีอาจได้คืนกลับมาเพียงแค่โลงราคาแพงจากน้ำพักน้ำแรงในครึ่งชีวืตที่ผ่านมา

....................

 

 

 

ความเห็น

แต่ว่า...เอนศรีษะมาซบตรงไหล่ แล้วได้ไอลมหายใจอุ่นๆ พี่ว่าดีกว่านะ อิอิ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ช่วงชีวิตวัยรุ่น..ผมกะแฟน(คนนี้แหละ) ผ่านชีวิตสองล้อมาแล้ว..ใช้มอไซค์วิบากสาวกอดเอวยังที่คุณอิจฉานั่นแหละ..ทั้งในกทม.จนเชียงใหม่..เทกระจาดไม่เป็นท่ามาก็หลายตลบ (ตอนหนีฝนหนีไฟแดง) เจ็บตัวมาก็มาก..นั่งรถปิกอัพนะดีกว่าเยอะเลย..(แต่ทุกวันนี้..ผมจะใช้มอไซค์มากกว่ารถเก๋ง..เฉพาะตอนไปไหนมาไหนคนเดียว..ก็คนมันชอบอะ)..เออ..ใช้จักรยานที่โชว์ในรูปรับสาวก็ได้นิ..สวีทดีนะ

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

รับน้ำหนักบรรทุกได้แค่ 30 ก.ก. เองครับ

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

อยากเอาใจใส่ใครบ้างคนเมื่อกัน

ผมลองเอาใจใส่เข้ามาใส่ใจเราดู

55+

 

แต่ในความเป็นจริง  มันไม่ยังงั้นซิ  

ให้ไปยืนรอยังงั้นนะหรือ   แป๊บเดียว  ผู้หญิงคนนั้นได้แต่งงาน   กับคนอื่น 

แล้วผู้ชายที่ขยันขนาดนั้น   ก็ไม่ทำงานอยู่นาน  จนคนรักตายหรอก   ไม่เกิน2 ปี  ก็อยู่ด้วยกันแล้ว

ก็..ผู้คุมของจันทร์เจ้าไง (แต่แต่งงานกันแล้ว เลยหนีไม่ออก ) บ้างาน ห่วงงาน จนไม่มีวันหยุดให้ครอบครัวเลยCry

เหตุผลเขา ก็เหมือนกับชายหนุ่มนั่นแหละ ทำเพื่อครอบครัว แต่จันทร์เจ้าไม่อยากได้เลย

 อยากใช้ชีวิตสบายๆ อยู่ในไร่ ในสวน ไม่เห็นจำเป็นต้องมีมากเหมือนคนอื่นๆเลย

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ช่วงที่หาเงิน   ป้าเล็กคนหนึ่ง  ทำจริงๆนะ   พอถึงจุดก็ไม่เอาแล้ว  อยากพัก   แต่แปลก  ไม่อยากเที่ยว  ตอนที่เริ่มหาเงิน  คิดหลายอย่างมาก  อยากไปนั่นไปนี่   แต่ยุลุงไม่ขึ้นเลย  ได้พักปุ๊บ   เขาขอนั่งกินหน้าบ้าน   มีอยู่คืนหนึ่ง  กินไปน้ำแข็งหมด  ลุงว่า ป๊ะซื้อน้ำแข็ง  เอามอไซค์ไป   กลับมาถึงลูกบ่น  เอารถน้องไปขี่ทำไม  เดี๋ยวยางแบน(มันว่าเราอ้วน ก็ไม่เท่าไร  2คน  140  โล  แค่นี้)

นึกภาพตามแล้วขำค่ะLaughing

ถ้าผู้หญิงต้องการอะไรให้บอกได้

อิอิ

ไม่ใช่อดทนอย่างนี้

เพราะผู้ชายเดาใจผู้หญิงไม่เก่ง

อิอิ

คำว่าครอบครัว ไม่ได้หมายถึงตัวใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นการหลอมรวมของคนที่มากกว่าหนึ่ง ซึ่งแน่นอนต้องอาศัยความรัก ความอาทรเป็นสายใยร้อยรัด เรื่องเวลาและการพูดคุย ครอบครัวผมถือเป็นเรื่องสำคัญ เกือบทุกวันตั้งแต่สองทุ่มครึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนจะอยู่พร้อมหน้าและพูดคุยแลกเปลี่ยนของสิ่งที่พบเจอในแต่ละคน และเป็นโอกาสที่ใช้สอนแนะนำการใช้ชีวิตให้กับลูกผ่านเคสที่ลูกพบเจอในสังคมแล้วนำมาเล่าให้ฟัง ส่วนของแฟนปัญหาที่พบไม่ว่าจะในสังคม ในองค์กรก็จะเป็นเคสให้ลูกได้รู้ก่อนเจอในสังคมทำงาน ได้ฟังพ่อแม่คุยถึงการแก้ปัญหาทั้งเรื่องงาน เรื่องคน..ผมบอกกับแฟนว่า..หากเราจะสอนลูกคงไม่ใช้วิธีการยัดเยียด แต่จะใช้การพูดคุยในปัญหาที่เกิดขึ้นจริงที่แต่ละคนพบเจอ ไม่ว่าจะเป็นในเน็ต ในข่าวทีวี นสพ. ในที่ทำงาน ในมหาลัย หรือแม้ในบ้านสวนพอเพียงของเราที่เอามากรองเฉพาะแก่นสารที่อยากให้เค้ารับรู้ มันเป็นเหตุการณ์จริงที่ทำให้เค้าอยากรู้เพราะมันใกล้ตัวเค้า เล่าให้ฟังเพราะผมเห็นว่าสังคมสมัยนี้เป็นสังคมรีบเร่ง ตัวใครตัวมัน แม้แต่ในครอบครัวยังไม่มีเวลาที่จะพูดคุยกัน แต่ผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่กำลังสร้างปัญหาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต..เชื่อเถอะ..คุยกันมากขึ้น..จะเข้าใจกันมากขึ้น..จะช่วยกันได้มากขึ้น..จะรักกันมากขึ้น..จะผูกพันกันมากขึ้น..

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

หน้า