ความพอเพียง แค่ใหน ถึงจะ เพียงพอ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

นั่งอ่านย้อนหลังกลับไปหลายๆ บล็อก  ของเพื่อนร่วมสมาชิก  ทำให้ความฝันที่มีอยู่  ไม่หล่นหายไปใหน 

 

แต่คำถามเริ่มเข้ามาเรื่อยๆ  คำว่าเกษตรพอเพียง  เราจะก้าวเดินไปในเส้นทางนี้ได้แค่ใหน  

 

คำตอบ ที่ยังคลุมเครือ พอเพียง หรือ เพียงพอ  เป็นอย่างไร  แค่ใหนถึงจะเรียกว่าพอเพียง

ยกตัวอย่าง  มีบ้านหลังใหญ่ มีแอร์ เครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ขับรถฮาเล่ย์ ขับรถยนต์ยุโรป  ยังใช้เสื้อผ้าแบรนด์เนม

แต่อีกด้านหนึ่งของครอบครัวนี้ ปลูกผักสวนครัว ปลูกผลไม้ แบบไร้สารพิษ  เลี้ยงไก่เล้าเล็กๆ ไว้เก็บไข่ทานเองในครอบครัว 

ที่ยกตัวอย่างมา   เพื่อนๆ  คิดว่า  ตัวเขาเป็นเกษตรพอเพียงมั้ย   เพราะว่าบางครอบครัวสามีภรรยา ไม่สามารถทานอาหารชนิดเดียวกันได้ เช่น สามีทานอาหารฝรั่ง แต่ภรรยาทานอาหารไทย  ซึ่งข้อจำกัดตรงนี้ทำให้เกษตรพอเพียงมีปัญหาเหมือนกัน

วันนี้ได้คุยกับรุ่นพี่คนหนึ่ง ตอนนี้เป็นเชฟใหญ่  เงินเดือนเยอะ แต่พี่เขาวางแผนจะกลับเมืองไทย ไปทำเกษตรกรแบบพอเพียง   นั่งคุยกันไปก็ได้คำถามกลับมาให้ขบคิด  

 

พี่เขาวางแผน ทำนาข้าวหนึ่งไร่ครึ่ง  เลี้ยงปลาในสระน้ำที่ขุดไว้แล้ว  มีสวนมะยงชิด ปลูกไว้ประมาณห้าปี  ตอนนี้ได้รับผลแล้ว  ถ้ากลับไปจะปลูกผักสวนครัวเพิ่ม   เลี้ยงไก่ไข่ ไว้ทานเอง   แต่คงต้องหาอาชีพเสริม คือจะให้ภรรยาเปิดร้านขายของชำ  ส่วนสามีปลูกผัก  

ตามแผนการแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร  แต่ติดตรงที่ว่า  ถ้าลูกชายกลับไปเรียนที่เมืองไทย  ต้องเรียนโรงเรียนอินเตอร์ แล้วค่าเรียนแสนแพง  จะไหวมั้ย  เพราะลูกต้องเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษเท่านั้น เพราะภาษาไทย พูดได้ดีมาก เขียนได้นิดหน่อย

 

แต่พี่เขาบอกว่า  ถ้ายางพาราได้กรีดและราคาดีอย่างทุกวันนี้ คงไม่มีปัญหา  เพราะพี่เขามียางพาราประมาณ หนึ่งร้อยไร่ 

 

ส่วนเราเอง  อยากกลับเมืองไทยมาก  แต่ต้องวางแผนกันนานทีเดียว  ตอนนี้ปลูกยางพาราทิ้งไว้ มีที่ใต้  กับที่จังหวัดเลย  

 

อยากกลับไปทำเกษตรแบบพอเพียง  แต่จะเพียงพอต่อการใช้ชีวิตหรือเปล่าหนอ  เป็นโจทย์ที่ต้องคิด เพราะเราเป็นเกษตรพอเพียงที่ยังไม่เพียงพอ  ใช่มั้ยค่ะ

 

แฟนของพี่คนไทยที่คุยกันวันนี้บอกว่า  เกษตรแบบพอเพียง  เราไม่สามารถกำหนดกฏเกณฑ์ต่างๆได้หรอก  เอาเป็นว่า  เราปลูกผักที่เราอยากทาน ปลูกทุกอย่างที่ทานได้  ทำแล้วมีความสุข ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร  และตัวเราก็ไม่เดือดร้อนด้วย  นี่แหละความพอเพียง  เราไม่ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองมาก   

 

 

ความเห็น

วิถีพุทธ+ธรรมชาติ+ใจ = พอเพียง

 

 เท่านี้ ชีวิตก็มีความสุขแล้วคับSealed

ผมมองแบบพุทธ ใจเป็นประธาน (ถึงจะไม่เข้าถึงแก่น ฯ)เท่าที่พอจะเข้าใจ ในทัศนคติของผมนะครับ (สรุปทุกอย่างอยู่ที่ใจครับ)

NONT..

ขอเฉพาะเรื่องพอเพียง..ไม่รวมถึงเกษตรพอเพียง เพราะยังรู้ไม่มากพอ..เรื่องของความพอ อย่างที่หลายคนพูด..มันอยู่ที่ใจ..แต่ละคนจะไม่หมือนกัน คนเดียวกันแต่ละวัยก็ไม่เหมือนกัน คนเดียวกันในวัยนั้นต่างสถานการณ์ต่างอารมณ์ต่างก็ไม่เหมือนกัน ยิ่งถ้าเป็นต่างคน.. ยิ่งหานิยามของความพอแทบไม่ตรงกันเลย

สำหรับผม..อาจจะเพราะความเชื่อมั่นในตนเองสูง..ผมเลยไม่สนใจว่าระดับความพอของคนอื่นเป็นอย่างไร..เคยสนทนาแลกเปลี่ยนกับเพื่อนร่วมวัยที่ใฝ่ฝันถึงวันเกษียนแล้วพยามกำหนดนิยามความพอเพียงให้กับตนเอง..ดูจะเป็นคนละเรื่องกับของผมเลย ไม่ว่ากันเพราะฐานต่างย่อมคิดต่าง อย่าว่าแต่เพื่อนฝูงเลย แม้แต่คนใกล้ชิดร่วมเรียงเคียงหมอนกันมายังอาจคิดต่าง แต่ตรงนี้ผมต้องแคร์และแชร์ความคิดเพื่อหาดุลยภาพ..ที่สุดก็ได้นิยามของเรา..ไม่ใช่ของเธอ..ไม่ใช่ของผม

พอเพียง..ของเรา..เป็นอะไรที่ไม่ต้องยึดติดกับหัวโขน ใช้เงินทองที่เก็บออม ผ่อนชีวิตไปอีกซักไม่เกิน 30 ปี โดยไม่เบียดเบียนใคร ทั้งญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูง แม้กระทั่งลูก อาหารการกินและสิ่งอำนวยความสะดวกในชีวิต มีไว้เพื่อช่วยค้ำจุนให้ชีวิตไม่ต้องสะดุดหยุดล้ม ไม่จำเป็นต้องไปอวดแข่งความเลิศหรู ชูความโง่ให้คนอื่นได้ขบขัน ทำอะไรได้ก็ทำด้วยตัวเองเพือ่จะได้ไม่เป็นคนง่อยเปลี้ย แล้วบอกซึ่งกันและกันว่า..ตาแก่..ยายแก่..ไม่ต้องอยากได้ใคร่มาก..แค่นี้ก็เหลือเฟือแล้ว

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

หนูรับไปปฏิบัติค่ะSmile

 

แม้แต่คนใกล้ชิดร่วมเรียงเคียงหมอนกันมายังอาจคิดต่าง

แต่ตรงนี้ผมต้องแคร์และแชร์ความคิดเพื่อหาดุลยภาพ

..ที่สุดก็ได้นิยามของเรา..ไม่ใช่ของเธอ..ไม่ใช่ของผม

....แต่ของเรา...ชอบมากครับ

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

แบบนี้ใช่เลยค่ะ   ไม่อยากมีหัวโขน เพราะถ้าสวมหัวโขน มันหนัก เหนื่อย  ไม่มีความสุข 

เศรษฐกิจพอเพียงเป็นปรัชญา เป็นเรื่องของการนำคุณธรรม ความเหมาะสม ความพอดี ฯลฯ มาใช้เป็นแนวคิดในการดำเนินชีวิต หรือดำเนินธุรกิจ เกษตรพอเพียง ก็เป็นการนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง มาใช้ในการทำการเกษตร และการดำรงชีวิตของครอบครัวเกษตรกร ส่วนจะนำมาใช้ได้มากน้อยแค่ไหนก็เป็นเรื่องของแต่ละบุคคล แต่สิ่งที่สำคัญคือ คุณธรรม ที่ทุกคนจะต้องมี

ขอบคุณค่ะ ลุงพูน 

 

ถ้าคนเรามีคุณธรรม  สังคมก็น่าอยู่  ความพอเพียงก็เกิดขึ้นได้ทันที 

 

คุณM..Browne..ฉันก็คิดเหมือนคุณค่ะ..บางทีก็เป็นคนนอกกรอบ..ยิ่งได้เข้าไปดูคุณโจน จันได และอีกหลายๆคนในคนค้นฅน..เช่น ตุ๊หล่าง  หรือคุณกฤษดา  มันทำให้มีแรงบันดาลใจหยากกลับไปเป็นเกษตรกร  แต่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเกษตรพอเพียงรึเปล่าเพราะเราก็ยังไมเพียงพออยู่ดี..เอาเป็นว่าเราสี่งที่เราชอบ เรารักและหยากเป็นแล้วกันเน้อะ..อ่านทุกคำตอบโดนหมด..

หน้า