มารายงาน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

กลับมาแล้วครับ..


หลังจากหายไปสี่ซ้าห้าวัน...


เก็บภาพมาฝากพอเป็นน้ำจิ้มก่อน และถือโอกาสนี้ เป็นห่วงเป็นใยไปยังพี่น้องของเราที่น้ำท่วมด้วย..อย่างไรก็อีกหนึ่งกำลังใจนะครับ...ที่เป็นห่วง


                                   


                       ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้บ่อยๆ..ก็ดีนะครับ


                      


                            เมื้อแรกที่ครัวกันเอง ก่อนไปวัดท่าฉลอง กลับหลังหันสู่แหลมพรหมเทพ


                                  


                               ไปไทยรัฐต้องไปเยี่ยมแท่นพิมพ์ ไปภูเก็ตก็ต้องไปเยี่ยมดวงอาทิตย์ที่นั้น


                               


                               อีกวันก็เหมือนกันทุกที่ บังคับให้รีบตื่นเพื่อหาอะไรใส่ท้อง


                         


 เช้าเสร็จ ก็นั่งรถตู้จากที่พัก มาขึ้นเรือเพื่องล่องอ่าวกัน เกาะห้อง เกาะตะปู ลงเรือแคนนู เป็นเชตตามลำดับ


                               


                                    เหนือคำบรรยาย...ครับ คนที่ทั้งใจให้เธอไปแบบไม่ต้องทอน


                                       


เจมบอน ตะปู ที่นี่จะมีท่าถ่ายรูปแปลกๆสารพัดท่า แค่นั่งดูท่วงท่าที่เขาถ่ายรูปก็คุ้มแล้วครับ...โดยเฉพาะสาวเกาหลี..


                             


                                               หลานๆน้องๆที่มาด้วยกัน...


                                    


                        ไม่ว่าเส้นทางเดินชีวิตจะเป็นอย่างไร เราจะก้าวไปสู่ปีถัดไปด้วยกันนะครับ..อย่าลงเลหละ


                               หอมปากหอมคอกันพอประมาณนะครับ...คิดถึงครับคิดถึง....

ความเห็น

ลักหยบไปเที่ยว กลับมาบายใจแล้วแหละกะพันนั้น

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ไม่บ่อยครั้งที่ซุ่มเสียงเธอจะอ่อนนุ่มลง...ตอนที่อยู่กับผม


ผมจะได้มีโอกาสเป็นใหญ่ในบ้านบ้างก็ช่วงที่เที่ยวนี่แหละครับ...


พูดไม่หวานกับผม เอาใจผมไม่เก่ง...ไม่มีคนขับรถ ฮา...

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

มานี มานะ หายไป แอบไปเที่ยวนี่เอง ช่างมีความสุขอะไรกับคนที่รู้ใจนะคะ

--^^-- เททั้งใจ ให้เธอ โดยไม่ต้องทอนนะคะ

ทุกคนอยากพักผ่อน แต่มันเหมือนมีตัวอะไรมาล่ามเราเอาไว้..ตัวเวลา ตัวภาระ....


แต่ทางเลือกที่เป็นกลางและยุติธรรมที่สุดสำหรับชีวิตคือ


ทำงานในแบบที่มีตัวความรัก ตัวความสุข คอยอยู่เป็นเพื่อนกับเรา


ให้เวลากับช่วงชีวิตบ้าง...นะครับ


เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

ทะเล สวย น้ำ อุ่นๆ น่าไป เที่ยว มากครับ

เหมือนดวงตาของเราไร้กรอบ อิสระต่อสิ่งกีดกั้น อยากมองเท่าไร ใจก็มองได้เท่านั้น

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

หลังๆ มานี้ไม่ค่อยได้ลงทะเลเท่าไหร่เลยค่ะ

ปีกว่าแล้วที่ไม่ได้เจอทะเล

คิดถึงๆ อยากไปมากๆ

 

ชอบรูปสุดท้ายค่ะ

จะครบรอบปีแล้วที่มิได้ไปเยือน...ปีก่อนโน้น ภูชีฟ้า แต่เดินไม่ถึงยอด


น้องนิวแว่วมาทางนี้...กระซิบบอกด้วยนะครับ...

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

ถ้าได้ไปล่องทะเลจะไปเยี่ยมนะคะ

ยังไม่เคยไปทะเลฝั่งอันดามันเลยค่ะ

พยายามหารูปตอนขึ้นภู..


แต่ไม่ดีกว่า...ไม่มีความเป็นสภาพบุคคลแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอกเป็นทารกเหลืออยู่เลย..


ตากำลังเยิ้มได้ที่ทุกภาพ...ดื่มไล่ความหนาว

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

หน้า