มารายงาน
กลับมาแล้วครับ..
หลังจากหายไปสี่ซ้าห้าวัน...
เก็บภาพมาฝากพอเป็นน้ำจิ้มก่อน และถือโอกาสนี้ เป็นห่วงเป็นใยไปยังพี่น้องของเราที่น้ำท่วมด้วย..อย่างไรก็อีกหนึ่งกำลังใจนะครับ...ที่เป็นห่วง
ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้บ่อยๆ..ก็ดีนะครับ
เมื้อแรกที่ครัวกันเอง ก่อนไปวัดท่าฉลอง กลับหลังหันสู่แหลมพรหมเทพ
ไปไทยรัฐต้องไปเยี่ยมแท่นพิมพ์ ไปภูเก็ตก็ต้องไปเยี่ยมดวงอาทิตย์ที่นั้น
อีกวันก็เหมือนกันทุกที่ บังคับให้รีบตื่นเพื่อหาอะไรใส่ท้อง
เช้าเสร็จ ก็นั่งรถตู้จากที่พัก มาขึ้นเรือเพื่องล่องอ่าวกัน เกาะห้อง เกาะตะปู ลงเรือแคนนู เป็นเชตตามลำดับ
เหนือคำบรรยาย...ครับ คนที่ทั้งใจให้เธอไปแบบไม่ต้องทอน
เจมบอน ตะปู ที่นี่จะมีท่าถ่ายรูปแปลกๆสารพัดท่า แค่นั่งดูท่วงท่าที่เขาถ่ายรูปก็คุ้มแล้วครับ...โดยเฉพาะสาวเกาหลี..
หลานๆน้องๆที่มาด้วยกัน...
ไม่ว่าเส้นทางเดินชีวิตจะเป็นอย่างไร เราจะก้าวไปสู่ปีถัดไปด้วยกันนะครับ..อย่าลงเลหละ
หอมปากหอมคอกันพอประมาณนะครับ...คิดถึงครับคิดถึง....
- บล็อกของ มานี มานะ วีระ ชูใจ
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 5481 ครั้ง
ความเห็น
lekonshore
27 ตุลาคม, 2010 - 08:17
Permalink
มานี มานะ
ลักหยบไปเที่ยว กลับมาบายใจแล้วแหละกะพันนั้น
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 13:57
Permalink
แควกขี้มูกกันพี่เหอ....
ไม่บ่อยครั้งที่ซุ่มเสียงเธอจะอ่อนนุ่มลง...ตอนที่อยู่กับผม
ผมจะได้มีโอกาสเป็นใหญ่ในบ้านบ้างก็ช่วงที่เที่ยวนี่แหละครับ...
พูดไม่หวานกับผม เอาใจผมไม่เก่ง...ไม่มีคนขับรถ ฮา...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
panatda
27 ตุลาคม, 2010 - 08:28
Permalink
ตามไปเที่ยวค่ะ
มานี มานะ หายไป แอบไปเที่ยวนี่เอง ช่างมีความสุขอะไรกับคนที่รู้ใจนะคะ
--^^-- เททั้งใจ ให้เธอ โดยไม่ต้องทอนนะคะ
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 13:54
Permalink
ทุกคนอยากเที่ยวครับ
ทุกคนอยากพักผ่อน แต่มันเหมือนมีตัวอะไรมาล่ามเราเอาไว้..ตัวเวลา ตัวภาระ....
แต่ทางเลือกที่เป็นกลางและยุติธรรมที่สุดสำหรับชีวิตคือ
ทำงานในแบบที่มีตัวความรัก ตัวความสุข คอยอยู่เป็นเพื่อนกับเรา
ให้เวลากับช่วงชีวิตบ้าง...นะครับ
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
Tui
27 ตุลาคม, 2010 - 08:50
Permalink
ทะเล สวย น้ำ อุ่นๆ น่าไป
ทะเล สวย น้ำ อุ่นๆ น่าไป เที่ยว มากครับ
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 13:45
Permalink
ความรู้สึกที่ดีครับ
เหมือนดวงตาของเราไร้กรอบ อิสระต่อสิ่งกีดกั้น อยากมองเท่าไร ใจก็มองได้เท่านั้น
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
หนูนิว
27 ตุลาคม, 2010 - 08:59
Permalink
คิดถึงทะเล
หลังๆ มานี้ไม่ค่อยได้ลงทะเลเท่าไหร่เลยค่ะ
ปีกว่าแล้วที่ไม่ได้เจอทะเล
คิดถึงๆ อยากไปมากๆ
ชอบรูปสุดท้ายค่ะ
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 13:31
Permalink
คิดถึงยอดดอย
จะครบรอบปีแล้วที่มิได้ไปเยือน...ปีก่อนโน้น ภูชีฟ้า แต่เดินไม่ถึงยอด
น้องนิวแว่วมาทางนี้...กระซิบบอกด้วยนะครับ...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
หนูนิว
27 ตุลาคม, 2010 - 15:56
Permalink
ยอดดอยไม่มีเอายอดภูกระดึงมาฝากค่ะ
ถ้าได้ไปล่องทะเลจะไปเยี่ยมนะคะ
ยังไม่เคยไปทะเลฝั่งอันดามันเลยค่ะ
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 16:07
Permalink
น่ารักซะ..น้องนิว
พยายามหารูปตอนขึ้นภู..
แต่ไม่ดีกว่า...ไม่มีความเป็นสภาพบุคคลแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอกเป็นทารกเหลืออยู่เลย..
ตากำลังเยิ้มได้ที่ทุกภาพ...ดื่มไล่ความหนาว
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
หน้า