รับสมัครผู้เข้าร่วมโครงการ "ผักข้างบ้าน อาหารข้างรั้ว ครอบครัวพอเพียง หลีกเลี่ยงสารเคมี"

    ถึงแม้ว่ารายละเอียดของโครงการยังไม่เรียบร้อยดีนัก แต่คงไม่เสียหายอะไรถ้ารู้ว่าผู้เข้าร่วมโครงการนี้มีใครบ้าง

   ขอเชิญสมาชิกที่สนใจเข้าร่วมโครงการนี้แสดงตัวว่าเข้าร่วมโครงการครับ

เอาไงเอากัน  ท่านผู้ใหญ่

ลงชื่อสมัครค่ะ

ขอร่วมสมัครด้วยอีกหนึ่ง

ให้ทำอะไรบ้าง บอกด้วยนะเจ้าคะ ไม่รู้มีความสามารถทำได้แค่ไหน


แต่อยากร่วมแรงร่วมใจค่ะ

 

แล้วจะรอรายละเอียดค่ะ ใจนึงก็กลัวโดนตรวจการบ้านเหมือนกัน

แต่จะเริ่มโครงการที่พม่านี่ล่ะค่ะ

ถ้าบอกว่าจะสมัครคงไม่ได้มั้งคะ เพราะอยู่ที่กรุงเทพไม่มีที่ปลูกเลยค่ะ


แต่ก็จะพยายามปลูกในกระถางให้ได้เยอะมากที่สุดเท่าที่จะทำได้


และเมื่อไหร่ที่มีที่ปลูกเยอะๆๆๆ ค่อยจะเข้าร่วมโครงการอีกทีนึงนะคะ


ได้ไหมคะพี่โส

 

ลองสักตั้งได้มั้ย 

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

แล้วค่อยดูว่าจะมีอะไรปลูกบ้าง ข้างบ้าน น่าจะเต็มไปด้วยพืชพันธุ์นา นา ชนิดที่กินได้ รวมทั้งสวนป่าข้างบ้านด้วย มีเหดด้วย ไม่ได้ปลูกหรอกแต่มันเกิดตามฤดูกาล อิอิ

มิตรภาพไร้พรมแดน

ในเป้าหมาย น่าจะเพิ่ม ช่วยลดค่าใช้จ่ายด้วย


การปลูกผักเองสามารถลดได้อย่างไรตัวอย่างเช่น


สมมุติว่าในอาทิตย์นี้เราจะทำต้มยำ


สิ่งที่เราต้องซื้อ


1 .ใบมกรูด = 5 บาท


2. พริกขี้หนู = 5 บาท


3. ข่า = 5 บาท


4. ตะไคร้ = 5 บาท


6.มะนาว = 10 บาท


โดยที่เราซื้อมาแล้วอาจจะทำได้แค่ครั้งเดียว


เนื่องจากในอาทิตย์นั้นเราอาจจะไม่ทำอาหารที่ใช้เครื่องปรุงชนิดนั้นอีก


เอาไว้ในตู้เย็นก็ไว้อาจจะได้ซักอาทิตย์ ซึ่งจะเห็นว่า


จากรายจ่ายข้างบนเป็นเงิน 30 บาท เราอาจจะซื้อไก่ได้เป็นครึ่ง


กิโล หรือซื้อปลาได้บางชนิดได้พอกับต้มยำเหมือนกัน


 


สุดท้ายจะยังไงก็ตามขอร่วมด้วยอีกหนึ่งคน


 


 

ว่าออออ นุ่งกางเกงขายาวสาวไม่ชอบพี่น้องเหอ คนถือจอบมาดแมนนั้นแหละแฟนฉาน นะสาวเหอ

ปกติก็ปลูกทั้ง ปลูกกิน กระถิน ชะอมรั้วบ้าน แซมด้วยมันปู จิก กระโดน เสม็ด และอีกสารพัด แปลงขนาดเล็กในบ้าน ผักกระถาง ล้อยาง ผักสวนครัว และอีกสิ่งที่พยายาม ๆ อย่างมากหรือเรียกว่าเป้าหมายสูงสุดก็ได้คือ ปลูกไว้ในใจลูก ๆ นี่หล่ะ อยากให้เขาได้ติดตัวไปด้วย สักวันเขาคงได้ใช้ด้วยตัวเองเหมือนเราที่ได้จากพ่อมาใช้วันนี้เช่นกัน...........Laughing

เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ

หน้า