เกือบหนึ่งสัปดาห์ที่หายไป

หมวดหมู่ของบล็อก: 

"เกือบหนึ่งสัปดาห์ที่หายไป..."           


โดย สายพิน


     นี่เป็นข้าวผัดแหนมถั่ว ผัดกับใบหอมที่ตัดจากต้นที่ฝังหัวไว้สิบหัว



หลังฝนตกใบล้มระเนระนาด ในวันแรกที่ลากิจบ้านสวน



เลยตัดใบมาใส่ข้าวผัดแหนมถั่ว



กับตัดยอดผักพื้นบ้านที่ซื้อจากตลาด "ผักชีแย้"


เอาลำต้นกับรากปักดินไปก่อน หวังว่าจะขึ้นให้ได้กินอีก



ข้าวผัดแหนมโรยพริกไทย ประดับด้วยพริกขี้หนู


กรีดให้ได้ห้าแฉกแล้วแช่น้ำสักพักใหญ่ๆ พริกขี้หนูก็จะบานเหมือนดอกไม้


 ...ความรู้เล็กๆน้อยๆจากคุณครูสมัยเรียนวิชาการเรือนชั้นประถม...



ดอกหญ้าอย่างคุณนายตื่นสายยังสวยไม่สร่าง...ทุกวัน...


ความเป็นสามัญที่เรียบง่าย แต่เธอก็ยังได้ตำแหน่งเป็น...คุณนาย...อิจฉาดีไหมนะนี่


 


มองข้ามรั้วบ้าน...


 


แก้วมังกรลูกใหญ่ของเพื่อนบ้านทางขวามือ


เพื่อนบ้านผู้น่ารัก... มีน้ำใจ คอยแบ่งปันสิ่งดีๆ รวมถึงความรู้สึกดีๆต่อกัน และที่ดีอีกอย่างนั้นคือมีชื่อเดียวกัน ด้วยความบังเอิญหรือบุญทำกรรมแต่ง เราต่างมีชื่อเรียกที่สอดรับกัน คนหนึ่งชื่อน้องเล็ก และได้แทนตัวเองว่าพี่ใหญ่ ...น้องเล็กตัวใหญ่ แต่พี่ใหญ่...กลับตัวเล็ก แก้วมังกรที่ปลูกรสดีมาก เคยได้ชิมแล้ว พอมองข้ามรั้วได้แต่แอบประทับใจ รอต้นบ้านเราโตก่อนนะ แล้วเราจะประทับใจต้นบ้านเราบ้าง...ปัก ไว้สามที่


 



ยอดมันแกวที่เลื้อยเปะปะเกี่ยวรัดใบกระชายที่ปลูกไว้


ด้วยความเป็นธรรมชาติของไม้เลื้อย



ชวนชมสีขาวสะอาด ขอบใบหยิกหยักน้อยๆ  


ดอกใหม่บาน อีกหลายดอกยังตูมรอบานต่อไป



เมล็ดขนุน ราคาไม่แพง เมื่อไรขึ้นชื่อว่าเมล็ดไม้ยืนต้น กินได้ ก็จะเก็บเพาะ


และเตรียมไว้เป็นอาหารจากเมล็ดพืชเพาะงอก ที่ครั้งหนึ่งสะสมอาหารไว้เต็มที่ด้วยระยะเวลายาวนานหลายเดือนเพื่อเตรียมไว้เป็นเสบียงให้ต้นอ่อนในการเติบโตเป็นต้นสูงใหญ่วันข้างหน้าได้



เมล็ดข้าวฟ่างหางช้าง


โผล่ยอด ดีใจ...จะได้กินเมล็ดข้าวสีขาวแล้ว


นัยว่านักธรรมชาติบำบัดบอกธาตุอาหารที่ได้จะนำไปบำรุงอวัยวะที่มีสีขาว เช่น สมอง กระดูก เพราะมีการดูดซับธาตุอาหารเฉพาะไว้ในเมล็ดนั้นส่อแสดงออกมาทางสี...เวลานี้รอแต่คอยระวังนกอย่ามาแย่งกิน ...เอาเมล็ดอ่อนๆเข้าปาก ลองเคี้ยวดู เมล็ดออกหวาน...นี่ถ้ามีมากอีกสักนิด จะเอามาทำเป็นน้ำนมข้าวฟ่าง ยังไงก็อดใจรอไว้ก่อน ให้ได้เมล็ดพันธุ์มากๆก่อนก็แล้วกัน



...รวงเมล็ดข้าวฟ่างอีกต้น เมล็ดหรอมแหรม ...


ต้องคอยตามดูนกทั้งหลายที่แวะมาเยือน หากว่ามีท่าทีว่าจะมากินเมล็ด


...ก็ต้องหาวิธีป้องกัน


 



กล้วยน้ำว้ายอดสูงสี่เมตรเศษ  กำลังแทงหัวปลี


...อีกไม่พ้นสองสามวันนี้ คงเริ่มเปิดซอง(ที่ไม่ต้องประมูลราคา)อีกแล้ว ...ชื่นใจจัง



กิ่งหม่อนที่ปักไว้...


ก่อนหน้านี้ มีท่าทีว่าจะล่ำลา...เตรียมตัวลาจาก ...ด้วยความห่วงใย ระล่ำระลักพามาดูแลใกล้ๆ ...ไม่ว่าชีวิตไหน หากมาเกี่ยวข้องด้วย...จะไม่ยอมให้เธอต้องจากฉันไปง่ายๆหรอกนะ..หม่อนน้อย...


เหมือนว่าเธอจะรู้ความและคงดีใจว่ายังไงก็ไม่ทิ้งกัน ...ผลิใบใหม่ออกมาอย่างสุภาพ อ่อนน้อม ถ่อมตน แถมดอกเขียวๆเล็กๆติดมาให้ตื่นตาตื่นใจ ...เพื่อนกันนะ ไม่ทิ้งกัน อยู่ด้วยกัน


หนักนิดเบาหน่อย กระทบกระทั่งกันบ้าง...แต่ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ...เพียงแต่ขอให้เข้าใจว่าฉันยังอ่อนหัดกับการปลูกและขอให้ความอดทนแก่ฉันสักหน่อยก็ยังดี...



ดอกหม่อน กับตาใหม่ของกิ่งหม่อนที่กำลังจะผลิ


...หากดูดายและใจดำ ...ทิ้งเธอไปแต่วันนั้น มีหรือที่วันนี้เธอกลับมาให้กำลังใจ ด้วยดอกหม่อนน้อยๆและตาหม่อนเล็กๆนี้....


 


แต่...



อีกหนึ่งชีวิตที่ต้องเยียวยา ...หวังว่าจะไม่สาย...เกินไป...


มะลิต้นโปรดของแม่


 


มะลิหนึ่งในจะนวนหกกอ ปลูกเลียบฝากำแพงบ้าน ที่ครั้งหนึ่งเป็นต้นสวยออกดอกสีขาวหอมตลบ แม่ชอบมาก...หลังฝนมาอย่างหนักและแดดหลบหนีหาย ปรากฏมีรอยจุดเหลืองๆที่ใบ  อีกห้ากอก็เป็นด้วย เดาเอานะว่าจะโดนกรดจากน้ำฝนเล่นงาน...จะทำอย่างไรดีนะ...


 


 


อีกหนึ่งธรรมชาติของไม้เลื้อย ที่เปราะบางและหายาก


 ...ก็ต้องรู้นิสัยใจคอกันหน่อย...ปกป้องคุ้มครองเธอให้ปลอดภัย หาหลักให้ยึดเกาะอย่างมั่นใจ เมื่อมีหลักแล้ว พึ่งตัวเองได้แล้ว ก็จะทะยานพุ่งสู่ฟ้ารับแสงอาทิตย์ บางทีอาจทำตัวสูงกว่าหลักไปบ้าง...แต่เธอก็จริงใจ ...ไม่ทิ้งหลักนี้แน่นอน....



อยู่กับไม้เลื้อย รู้นิสัย “เคยชิน” กับนิสัยไม้เลื้อย ก็อย่าเพิ่งเบื่อหน่าย นิสัยเธอไม่เปลี่ยนง่ายๆ แต่ส่งเสริมให้เธอเติบโต ...รู้แล้วล่ะ ว่าหนวดหรือมือเลื้อยจับอันเหนียวแน่นและแข็งแกร่งของเธอจะหมุนทวนเข็มนาฬิกา...จุดใดที่มีวิกฤติ หรือเป็นรอยต่อหัวโค้ง...ก็ต้องเอื้อหนวดเธอหน่อยนึง หาหลักให้ยึดเอาหนวดอิงหลักในทิศทวนเข็มนาฬิกาตามอย่างธรรมชาติที่เธอเป็นอย่างไม่เบื่อหน่าย ...แล้วเธอจะเดินหน้าต่อไปอย่างเข้มแข็ง...สู่ความเป็นตัวเธอเอง... "ไม้เลื้อย" ที่วันหนึ่งมาถึงจะให้ผลตามสายพันธุ์  “แตงหูฉลาม”



หัวเผือกน้อยๆที่โคนต้น ขนาดหัวเท่าปลายนิ้วก้อย ...อดใจรออีกหน่อย ...แม่ว่าต้องให้หัวใหญ่กว่านี้อีกสักหน่อย และให้ใบเหี่ยวแห้งไปเป็นธรรมชาติ ...ไม่แน่นะ อาจเก็บไว้ฉลองตรุษจีน... เวลานี้เธอก็เป็นหัวเผือกปลูกอยู่ในถุงปุ๋ยต่อไปนะ



ดอกทิวาหอมกลางวัน ผลิดอกมาอีกรอบ


...ใครบางคนบอกว่าหากปลูกในบ้านอย่าไว้หน้าบ้านจะนำมาซึ่งโรคมะเร็งปอดด้วยกลิ่นที่หอมแต่มีภัย...ใครบอกได้ไหมว่าทำไม...แต่ฉันก็ยังคงเธอไว้เธออยู่ตรงนี้...ไม่ได้ดื้อดึงกับคำเตือนนะ และไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องงมงายไร้เหตุผล...แต่เพราะเธอมีเสน่ห์ที่ไม่อาจตัดใจได้...ถ้าทางพระท่านจะบอกว่านี่คืออวิชชา...รู้ทั้งรู้แต่ยังติดในอัสสาทะของกลิ่นที่หอมกลางวัน...


...แต่เมื่อสักวันหนึ่งมาถึง ก็จำต้องตัดใจลาเธอ...ทิวา...อย่าโกรธกันเลยนะ ...ฉันขอเพียงมีชีวิตที่ยืนยาว...ไม่อยากเป็นมะเร็งปอดตามที่ใครว่าไว้...


 


เกือบหนึ่งสัปดาห์ที่หายไป มีสิ่งใหม่ๆเกิดขึ้นเสมอ เพื่อสั่งสมเป็นสิ่งที่จะเกิดในอนาคต พระท่านว่า กรรม(การกระทำ)ในปัจจุบันมีผลมากกว่ากรรม(การกระทำ)ในอดีต 


แม้ว่า...วิบาก(ผลกรรมในอดีตที่ส่งมาถึงปัจจุบัน)จะให้ผลทั้งที่เป็นวิบากบุญ และวิบากบาป ...เปลี่ยนอดีตไม่ได้ แต่ทำปัจจุบันให้ดีได้...และกรรมปัจจุบันส่งผลเป็นวิบากในอนาคต


 


 


"เกือบหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปแล้ว ...วันนี้ทำอะไรอยู่นะ...ดีหรือชั่ว..."


 


 

ความเห็น

น้องมาย ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ได้อะไรติดมือมาก็อยากฝาก ...น้องมาย อยู่บ้านอากาศเย็นมากไหม หนึงอาทิตย์ที่ผ่านมาพอจะปลูกอะไรได้ด้วยไหมคะ

ที่นี่อากาศเริ่มเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ 10 กว่าองศาค่ะ


มายก็เลยยังไม่ได้ปลูกอะไรเพิ่มเลยค่ะ  แต่ก็ได้กลับไปบ้านพ่อแม่ของพ่อบ้านช่วงเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา เพื่อช่วยในการเตรียมพื้นที่เพาะปลูกต่อค่ะ..

there is a will , there is a way .

อากาศเปลี่ยน หนาวเย็น ต่างจากบ้านเมืองไทย
ยิ่งเตรียมพื้นที่ในการเพาะปลูกท่ามกลางอากาศหนาวเย็นเห็นภาพเลยค่ะ


หลายวันก่อนที่ กทม.เริ่มหนาว ยังคิดอยู่ว่าไม่ค่อยอยากทำอะไร ...น้องมาย รักษาสุขภาพนะคะ ยังไงเอาใจช่วยมากๆ

ต้อนรับ กับการกลับมาครับ


กับการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีคับ


หลายสิ่งหลายอย่างสวยงามมากคับ


จะรอติดตามและชื่นชมให้กำลังใจคับ

NONT..

ขอบคุณค่ะ คุณนนท์ ...ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เจอกันนานกว่าหนึ่งสัปดาห์นะคะ น่าจะเกือบเดือนได้ หรืออย่างไร ไม่แนใจเหมือนกัน...

หน้า