ชิมิชิมิ
ผักข้างบ้าน อาหารข้างรั้ว ครอบครัวพอเพียง หลีกเลี่ยงสารเคมี
เกือบเดือนแล้วตั้งแต่เริ่มมีโครงการ ผมก็มีแนวคิดที่จะทำปลูกผักอะไรสักอย่างที่เป็น ผักแบบอินทรีย์ปลอดสารพิษความรู้สึกตอนนั้นคือ ปลอดสารพิษก็ได้ อินทรีย์ก็ได้ร่วมกัน แต่พอทำมาทำไป พี่โสทรบอกว่า เอาผักอินทรีย์นะครับ เหวงเลย
เพราะผักปลอดสารพิษ เป็นผักที่สามารถใช้ปุ๋ยเคมีได้ ใช้ยาฆ่าแมลงได้ แต่ให้นับระยะปลอดภัยเอา..(ว้าวคุ้นๆนะสาวๆ) โครงการเหล่านั้นที่ทำเพิ่งเริ่มต้นจึงถูกพักและพับไปในที่สุด แต่เพื่อให้เข้ากับโครงการบ้านสวนเราที่รณรงค์ ให้พวกเราได้ปลูกผักอินทรีย์เพื่อรับปะทานกัน ประกายใสๆก็ผุดมาแวปวูบอีกครั้ง เป็นการลองทำดูแบบปฐมบท หากมันได้ผลจริงๆอาจจะขยายมากกว่านี้...มาดูกัน แอมๆ.....
ผมเริ่มจากสิ่งที่ง่ายที่สุดสำหรับผมในการทำ นั่นคือผักหวานกับถั่วฝักยาว และมีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนคือ ทำเพื่อให้ลูกกิน มีพืชผักมากมายสำหรับชายทุ่งบ้านนอกแห่งนี้ ที่เป็นผักอินทรีย์โดยกำเนิด ผักกาดนกเขา ออกดิบ ตำลึง ยอดมะม่วงหินมะพาน ดังนั้นสิ่งที่ผมปลูกอยู่นี้จึงเป็นการทดสอบตัวเองว่า เราทำได้หรือเปล่านะ(เพียงเท่านั่น) และถ้าทำได้ก็อาจจะได้แอบปลื้มตัวเองอยู่คนเดียว ได้ป้อนข้าวที่มีผักอินทรีย์เป็นกับข้าวให้ลูกได้ทาน ครับเริ่มจากเล็กๆง่ายๆ แล้วค่อยท้าท้ายกับสิ่งที่ใหญ่กว่านี้...ตามสะเต็บ
จะเห็นได้ว่าระบบรากจะดีพอควร แม้ไม่ใส่ปุ่ยใดๆเลยตั้งแต่เริ่มต้นปัก ใช้ส่วนประสมของดินที่เป็นขี้เถ้ากองถ่าน ใบหญ้าที่กองถมไว้นานเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ไปรื้อมาใส่ ก็เลยออกมาพอชื่นใจแบบนี้ครับ
สะเต็บต่อมา...ผมทำในสิ่งที่ยากขึ้น นั่นคือการปลูกถั่วผักยาว ที่ยากขึ้นเพราะถั่วผักยาวอาจจะเคยสร้างศัตรูไว้มาก ดังนั้นเมื่อลงมือปลูกแบบอินทรีย์ (แบบธรรมชาติ) จึงมีมูลมากมายมาคอยทำร้าย ดั่งที่ใบฟ้องถึงร่องรอยความบอบซ้ำ ผมทำได้อย่างเดียวคือ การไปเด็ด หยิบหนอน และสังเกตสังกาเกือบจะเช้าเย็นเป็นประจำทุกวัน ตอนนี้กำลังรุ่งมากกว่าร่วง เลยให้รางวัลเป็นปลายไว้ไฝ่ให้เธอได้ยึดเกาะ อีกไม่นานคงได้มีหลานแน่นอนสำหรับผม...ถ้า..ไม่อ้อร้อเสียก่อน
นี่คือกองใบไม้ที่ผมกวาดๆมารวมกัน ใส่ขี้วัวไปพอควร ราดด้วยกากน้ำตาล ส่วนผสมเดาๆเอาครับ นานทีจะผลิกใต้มาไว้บน แต่เรื่องใบไม้ที่กวาดกับขี้วัวก็ใสเพิ่มตามโอกาส ทำไปเรื่อยๆ เปื่อยเมือ่ไรก็เมื่อนั้นครับ...ตั้งใจไว้ว่า จะต่อยอดโครงการปลูกต่อไป...แต่ตอนนี้ขอสองอย่างก่อน...(กลัวบูดครับขอโพสก่อน...ค่อยมาแต่งมาเสริมที่หลังนะครับ).
.
อนึ่ง..ขณะที่เขียนอยู่นี้ฝนกำลังตกหนักพอควร...แต่ไม่ทั้งวัน จะแวะมาเยี่ยม ทุกๆตอนบ่ายๆของทุกวัน ไม่ต้องถามว่าที่บ้านท่วมไหมนะครับ...ไม่ท่วมครับ แต่สวนยางอ่อนทุกแปลงของผม ก็เป็นดั่งรูปนะครับ...และเป็นมาหนึ่งเกือบอาทิตย์แล้ว...แต่ยังยิ้มได้ครับ....
ปาล์มราคาท้องถิ่น ก.กละ 6.50 และยางลดมาหน่อยนึงครับเหลือ ก.ก 115.00 บาท ประเด็นคือ ไม่มีปาล์มและยางจะขายครับ....
- บล็อกของ มานี มานะ วีระ ชูใจ
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 6988 ครั้ง
ความเห็น
Tui
14 พฤศจิกายน, 2010 - 09:31
Permalink
น่าสนใจ เอา ใจช่วย
น่าสนใจ เอา ใจช่วย เรื่องสวนยาง และ ผัก ครับ โชคดี มีผัก ขึ้น เอง เยอะ เลย
มานี มานะ วีระ ชูใจ
14 พฤศจิกายน, 2010 - 12:50
Permalink
อยู่ในเทรนที่กำลังออดครับพี่
จะอยู่อย่างมีรอยยิ้ม หรือจะอยู่อย่างเครียดมือกำขมับ
มันไม่ได้ทำให้น้ำที่ขังลดลงมาหรอกครับ....
ผมว่าดีเสียอีกที่มันท่วม...
บ้างที่เราอาจจะได้กลับมานั่งทบทวนตัวเองอีกครั้งว่า..เกิดอะไรขึ้นกับโลกของเรา
เกิดอะไรขึ้นกับสวนของเราได้บ้าง..
ต่อไปเราจะได้มีภูมคุ้มกัน..และหาทางเตรียมพร้อม ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท
ฝนแล้งก็รีบตัด รีบสะสมเงินไว้..
ผมว่าก้ดีไปอีกแบบครับ....
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
มะโหน่ง
14 พฤศจิกายน, 2010 - 12:19
Permalink
พี่พุทรา
หนูเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ขอให้สวนกลับมาเหมือนเดิมไวๆ จะได้กลับไปกรีดยางเหมือนเดิม
ปลูกผักให้ลูกทานนี่ดีที่สุดแล้ว ส่วนหนูปลูกผักไว้ให้แม่ทานเหมือนกัน ได้แจกคนอื่นด้วย ^_^
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
มานี มานะ วีระ ชูใจ
14 พฤศจิกายน, 2010 - 12:53
Permalink
หมากโหน่ง
ชื่นใจ...ที่หลานๆเด็กรุ่นใหม่คิดกันแบบนี้...
ชื่นชม...คนเก่งอย่างหมากโหน่งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
มาตอนนี้...ปลื้มเลย...
เด็กอะไรเก่งก้เก่ง...สวย(เดี๋ยวใสแว่นก่อน)ก็พอสวย...ด้วย
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
มะโหน่ง
14 พฤศจิกายน, 2010 - 12:55
Permalink
พี่พุทรา
กร่อนเสียงซะ งงเลยนะ 55++ เรื่องอื่นรับได้ แต่เรื่องสวย รับประกันได้เลย ว่า...ไม่สวยยยย 55
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
มานี มานะ วีระ ชูใจ
14 พฤศจิกายน, 2010 - 13:01
Permalink
หมากโหน่ง
มิต้องถ่อมตัวบอกหรอกขอรับ...พี่บอกว่าสวยก้ต้องสวยสิ
พอสวย.ก็พอสวย...ขอรับ
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
เจ้โส
14 พฤศจิกายน, 2010 - 12:52
Permalink
มานี ฯ
ผักหวานบ้านปลูกง่าย ขออย่างเดียวอย่าให้ขาดน้ำ
garden_art1139@hotmail.com
มานี มานะ วีระ ชูใจ
14 พฤศจิกายน, 2010 - 12:58
Permalink
จากง่ายไปหายากครับ
ผมก็เป็นแบบนี้หละครับ...
เมื่อก่อนบ้านผมทำรั้วด้วยผักหวานครับ..
ที่บ้านขายของ...
ใครมาก็เก็บไปบ้าน..(ใช้กรรไกร)ตัด มันจะงอกเร็ว
นอกจากนั้นก็ยังมีการของไปปลูกแถวเพื่อนบ้าน..
เมื่อสิบปีที่แล้วต้นแก่ไป..ประกอบกับแล้งจัด ตายไปก้ต้องทิ้ง
แต่ต้นที่ผมปลูกอยู่นี้...คือบรรพบุรุษของต้นก่อนๆเมื่อสามสิบปีที่แล้ว
ผมโตมากับผักหวานนี้หละครับ...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
little finger
14 พฤศจิกายน, 2010 - 14:41
Permalink
ยิ้ม ยิ้ม
ยังยิ้มได้...ไปกับพี่พุทรา
อยากได้แบบนั้นมั่ง...ส่งมาทางนี้บ้างได้มั้ย...
....เห็นสวนยางแล้ว คงได้แต่ส่งใจไปช่วย...
ฝากห่มผ้าให้ด้วยนะ เด๋ว...หนาวใจ เอ้ย!! ใจหนาว... ฮิ้วววว
มานี มานะ วีระ ชูใจ
14 พฤศจิกายน, 2010 - 19:23
Permalink
รจก้อย
หากได้หัวใจสีเขียวดองน้อยนั้นมา...คงจะหายหนาวมิน้อย...เยย
แต่..เอ้....จะมีโอกาสไมหน้อ....อ...น่าจะมีหวังน้า...
ขอบคุณล่วงหน้าเลยนะเจ้าค่ะ...รจก้อย คนงาม คนดี คนสวย ของพี่เงาะ...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
หน้า