บ้านตาล บูรณาการขึ้นมาใหม่

หมวดหมู่ของบล็อก: 

อย่างที่เคยแบ่งปันเรื่อง "รำแดง ชุมชนแห่งการเรียนรู้" ในช่วงการเดินทาง ๕-๖ เดือนที่ผ่านและยังต้องขับเคลื่อนต่อไป



บ้านตาลหลังนี้ เป็นบ้านตัวอย่างการเรียนรู้สถาปัตยกรรมพื้นถิ่นหรือภูมิปัญญาการสร้างที่อยู่ชาวใต้เรียก "เริน" ซึ่งหยอยขอเรียกโดยส่วนตัวว่า "บ้านที่หายใจได้"



บ้านตาลที่เจ้าของบ้านอยู่กันมาประมาณ ๖๐ ปีแล้ว ก่อนทำการซ่อมแซมอย่างบูรณาการ ด้วยความเคารพและศรัทธาภูมิปัญญาดั้งเดิมเป็นฐานใจ จากนั้นระดมช่างพื้นบ้านรุ่นสุดท้าย(โชคดีที่ยังทันเวลา) ถอดองค์ความรู้ อาจารย์นักศึกษาจากเทคโนโลยีศรีวิชัย สงขลา ถอดแบบ ออกแบบซ่อมแซมของเก่า และเติมของใหม่ให้ "พอดี พองาม" เป็นธรรมดา ธรรมชาติ"



รำแดง มีไผ่ มีโหนด(ต้นตาล) หลักการซ่อมจึงใช้วัสดุท้องถิ่น และความปราณีตของช่างพื้นบ้าน ที่รู้จักทิศทางลม แดด ฝน บนถิ่นฐานบ้านเกิด บ้านที่ใช้ตีนเสาหล่อ(เสาปูน)ให้พ้นน้ำหลากในฤดูฝนชุกทางใต้ บ้านที่ใช้ตับตาล เป็นฝาและหลังคากระเบื้องดินเผาจะเย็นในหน้าร้อนจัด สัดส่วนบ้านลงตัว คุรุท่านหนึ่ง เรียก "สัดส่วนมนุษย์" บานหน้าต่างฝากระทุ้ง และที่ทำของเก่าที่หายไปขึ้นใหม่คือ "ฝาสอด"



ฝาสอด เขาจะตีโครงไม้ไผ่ทั้งลำซ้ายขวาขึ้นมาก่อน แล้วนำใบตาลที่แช่น้ำตากแห้งแล้ว มาสอดทีละใบๆให้แน่น จากนั้นไม้ไผ่ขัดทับกากบาทเป็นช่อง คนรุ่นเราดูแล้วต้องร้องว่ายากจัง แต่ดูชาวบ้านทำ ง่ายๆ แต่งามเหลือเกิน ความทนทานหลายคนอาจสงสัย แต่ส่วนตัวเชื่อไม่สงสัย มั่นใจในความอยู่แล้วสบายทั้งกายและใจ ไม่ต้องใช้พัดลม หรือแอร์ใดๆ เพราะเป็นบ้านที่หายใจได้



ฝาไม้ไผ่สานลายลูกแก้ว ใช้ไม้ไผ่ตีทับแข็งแรง ทนทานมาก ทุกอย่างทำใด้ดีให้สวยได้ ด้วยความตั้งใจและลงมือทำ แบบสบายๆ โครงการเรื้อบ้านหลังเก่าเดือนกันยาที่ผ่าน วันนี้ภูมิปัญญาดั้งเดิมได้ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาอย่างมีชีวิตชีวา เป็นแหล่งเรียนรู้ให้ผู้คนทั้งภายนอกและภายในชุมชน 



ข้างในตัวบ้านนอนสบายเหมือนปรับอุณภูมิอัตโนมัติ พี่หยอยไปทำงานก็พักบ้านนี้จ้า



แม่ไฟในครัวใช้ถ่านจากลูกโหนด อยากชวนอาสาสมัครจากบ้านสวนไปช่วยทำเตาเผาถ่านให้พี่ต้อยเจ้าของบ้าน จะเป็นสิ่งดีงามที่เติมเต็มจากบ้านสวนอย่างบูรณาการเป็นรูปธรรมมาก พี่หยอยและทีมงานจะเปิดโครงการ รำแดงชุมชนแห่งการเรียนรู้ประมาณ กลางๆเดือนกุมภาพันธุ์ มีฐานบ้าน ฐานกินดีมีสุข ฐานอบต.รำแดง ฐานเคี่ยวตาลตับตาล ฐานจักสานใบตาล และการแสดงพื้นถิ่น พรุ่งนี้ต้องลงพื้นที่ไปเตรียมงานยาวถึงสิ้นเดือนนี้ จ้า แล้วจะส่งข่าววันเปิดที่แน่นอน เราจะได้ร่วมสนุกอย่างมีเนื้อหาสาระกันเหมือนเดิม 


เช้านี้ขอลาเพียงเท่านี้ ไปดูสวนสมรมก่อนเดินสายเสียหน่อย คิดถึงพี่น้องทุกๆคน 


ท้ายสุดบล๊อคนี้ฉลองเป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงครบรอบ ๑ ปี ให้ตัวเอง ขอรับ


    

ความเห็น

ยอด ไปเลยพี่หยอย...กำลังหาแบบว่าจะกั้นฝาบ้านอย่างไรดีคุณสามีบอกว่าจะใช้กระจก...แต่ป้าไม่ชอบอยากจะกั้นฝาไม้ไผ่แต่อธิบายให้เขาเข้าใจไม่ได้ ...ขอยืมแบบนี้ให้เขาดูละกัน

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

แล้วจะประหยัด อยู่สบาย ไม่ต้องขัดกระจก พัดลมไม่ต้องเหมือนหนำเท่ง ไม่เคยใช้พัดลม


ไม้ไผ่แช่น้ำก่อนนะคะ ให้ความหวานหมดไป มดปลวกไม่กวน หาน้ำยาทารักษาเนื้อไม้ก็สบายเลยจริงๆ ลดภาระเยอะเลย เชียร์ๆๆๆๆ

บ้านฮามหรอยพี่หยอย ช่างหามาให้แล เห็นแล้วคิดถึงตอนเด็กๆ อยู่รนไม้กระต๊อบแบบนี้แหละ

คิดถึงพี่หยอยน่า

พอเพียงแล้วจะเพียงพอ

อยากชวนไปนอนเล่นสักทีนะ ฮือ ได้แต่คิดถึง เดี่ยวก็เจอกัน ชีวิตยังยาวไกล

ใบโหนดทนจริงๆ ตอนเด็ก เห็นตาคนนึง เอามาทำหลังคา เอาใบโหนดผ่าซีก งอเอาก้านมาผูกกันไม้โครง ต้องเย็บจาก...

มีโปรแกรมดีๆ ให้ถ้าล่าวพี่หยอย

พอเพียง พอเพียง

เอ พี่หยอยทำรายการรอ สองเรื่องพอนะปีนี้ ไปรำแดง แล้วขึ้นเขา จากนั้นพี่ต้องทำเรื่องร้านที่บ้าน ขายข้าวยำ น้ำชา หนมจริงจังแล้ว จะหาคนเลี้ยงก็เขินๆนิ อยู่เป็นที่รักของมวลชนดีหวานะน้อง  

ฮาย ....ตอใดได้ยังเรินเองสักหลัง แบบนี้ชอบมากเลย

:cheer3:

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

พี่หยอยทำหนำอยู่เองตอนอายุ ๔๒ หนำง่ายๆ ใช้ไปหกหมื่นบาท บ้านตาลหลังนี้ หลังคากระเบื้องเที่ยวขอเขามานิ ไม่พักเซ้อ เซ้อแต่ไม้พื้น ตง คานประมาณ ห้าหมื่น น้องเหอ ทำแปลนนี้ ใช้ไม้โรง(ไม่แพงอย่างที่คิดนะ) ใม้ไผ่สาน จากหรือตาล หรือกระเบื้องตามเหมาะสม


ช่างรุ่นสุดท้ายยังพอหาได้ม้ายนะ สำคัญว่าจะลงเสาที่ไหนเด้ ฮ้าๆๆๆ

ที่ลงเสานั่นแหละปัญหาใหญ่

 

:uhuhuh: :uhuhuh:

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ทำให้หลังถี  ทำในเมืองคอนนะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

หน้า