ปลื้มใจ "คนไทยไม่ทิ้งกัน"

หมวดหมู่ของบล็อก: 
Keywords: 

...วันนี้ก้อย คุณพ่อบ้าน และเพื่อนร่วมงานไปช่วยกันแพคของที่ ช่อง 9 อสมท.  พี่แท็กมารับที่บ้านตอน 9 โมง กว่าจะถึง อสมท. ก็ 9 โมงกว่า เป็นเวลาที่ทีมงานเริ่มลงมือแพคของพอดี     ไปถึงเห็นหนึ่งครอบครัวหนึ่งกำลังกลับ ขนหม้อ เตาแก็ส เครื่อปรุง ขึ้นท้ายแท็กซี่  อดทักทายไม่ได้ ซักถามรู้ความว่าเอาพี่เค้าขนโจ๊กอร่อย ๆ ของร้านมาบริการ... แค่นี้เราเองถึงจะไม่ได้ทานก็อิ่มใจ พลอยยกมือไหว้ขอบคุณเค้าด้วย....



ภาพนี้ หนึ่งในทีมงานใส่เสื้อที่อ่านแล้ว "ปลื้ม"  กองข้างหน้าคือกระสอบข้าวสารที่ก้อยแม้จะเป็นผุ้หญิงก็ไปออกแรง ..เหมือนอย่างที่น้องวุฒิว่าไว้ ต่างคนต่างที่มาแต่พร้อมใจทำงานไม่มีปริปากบ่น



หลังจากไปลงทะเบียน บริจาคเงิน และของแล้ว ... คุณผุ้ชายก็ไปออกแรงแบบผู้ชายช่วยกันขนของจากรถบรรทุกเข้าสู่จุดแพค สังเกตหนุ่มน้อยขวามือ คาดว่าอายุไม่เกิน 12 ขวบ...สายตามุ่งมั่นอยากช่วยมาก ๆ



ร่วมแรงร่วมใจ น้องเสื้อสีน้ำเงิน ดูออกว่ายังเด็กมากๆ แต่ยกข้าวสารกระสอบละ 50 กิโล อย่างฉับไว.... น้องเอ๊ย คืนนี้นอนคงมีการปวดร้าวบ้างละนะ



เด็ก ๆ เยอะจริง ๆ อย่างที่น้องวุฒิเคยบอกไว้     รู้มาว่า FB เป็นอีกหนึ่งกระแสที่ดึงเด็ก ๆ มาช่วย...เพื่อนมาแล้วถ่ายรูปไปเล่าใน FB เพื่อน ๆ เห็นก็อยากมาช่วย ชุดนี้มาจากเตรียมน้อมคะ น้อง ๆ ทุกคนน่ารัก ขยัน ไม่เกี่ยงงานเลย กำลังช่วยกันกรอกข้าวสารใส่ถุง..



แก็งนี้ก็ไวปานวอก..... คุยไปทำไป แต่ทำได้รวดเร็ว หน้าตายังละอ่อนทั้งนั้นเลย ตอนนี้แพคเสร็จละกำลังเล็งว่าทำไรต่อดี


 


หอบมากอง แล้วก็แกะออกเป็นชิ้น ทีมแพคก็จะเอาใส่ถุงพลาสิก อย่างปลากระป๋องก็จะใส่ชุดละ 3 กระป๋อง...ก้ม ๆ เงย ๆ จนเสร็จงานเลยรู้ว่าได้เรื่องเหมือนกัน..


  


เมื่อแพคของหมด ก็ถึงคราวเอาใส่ถุงเป็นชุด ... ตอนนี้กำลังต่อแถวพร้อมถุงคนละใบ...ใครที่มีวาทะก็จับไมค์ให้ความรื่นเริงและกำกับการทำงานไปด้วย คนถือไมค์มาจากกลุ่มหมู่บ้านปรีชา พี่แกมีพรสวรรค์เลยอาสาเป็นผู้กำกับและผู้แซวสาว ๆ ที่สวย ๆ อิอิ



เมื่อได้ถุงก็จะเดินผ่านตามจุดต่างๆ ...ทีมที่อยู่ประจำจุดก็จะหย่อนของใส่ถุงให้...เริ่มด้วยข้าวสาร ปลากระป๋อง สบู่ ชุดยาสีฟัน นมกล่อง กระดาษทิชชู เทียนไข ไม้ขีดหรือไฟแช็ค ยารักษาโรค ... แล้วแต่ว่าจะมีของอะไร บางถุงอาจจะมีของมากกว่าที่กล่าวมาคะ หากใส่ครบก็จะมัดถุงไว้กองรวมกัน...แล้วก็เวียนไปรับถุงใหม่



กองข้างหลังผลงานของพวกเราคะ... ทำกันไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยจริง ไป 9 โมงกว่า ๆ กลับบ่ายสาม เพราะต้องไปรับรถที่ศูนย์ด้วย...พอได้ขึ้นแท็กซี่กันตาจะหลับให้ได้ เพราะใช้แรงเยอะมาก ๆ


หากเพื่อน ๆ สมช. จะไป ขอเชิญเลยนะคะ มีที่ว่างสำหรับเราเสมอ แนะนำให้พกมีคัดเตอร์ไปหน่อยนะคะ เพราะจะช่วยกรีดของ หรือ เปิดกระสอบข้าวสารช่วยกันได้นะคะ ... หากใครจะบริจาคก็ขนไปได้ตลอดนะคะ หรือคิดว่าไม่รู้จะซื้ออะไรก็โอนเงินบริจาคเข้าไปได้  ...


ปล. น้ำ อาหาร มีบริการให้ฟรีนะคะ ... จะว่าไปทานนิดเดียวก็อิ่ม เพราะอิ่มใจไปซะเยอะแล้ว ^ - ^


 

ความเห็น

...ฝนตกมา น้ำหลั่งลัน ไผกะอั่งมโนอุก

ไผกะทุกข์ บ่อต่างกัน บ่อว่า เหนือ อิสานใต้

น้ำใจไทย ไหลหลั่งล้น อับจนได๋ พอได้ซ่อย

ค่อยบรรเทา เหตุฮ้าย พอได้ ค่อยทุเลา

นี่ล่ะน้อ คนเฮานี้ สามัคคีกัน นั้นยิ่งใหญ่

ให้ฮักแพง กันใว้ มีเหตุฮ้าย ได้่ซ่อยเบา

สิเหนือกลาง อิสานใต้ ฮักแพงกัน บ่อป๋าปล่อย

น้องก้อย น้ำใจมีมากล้น เธอนั้น สิฮุ่งเฮือง แท้แล้ว....


ลูกอิสานกันดารแท้ แต่บ่อเหี่ยวทางน้ำใจเด้อ
หากแหม่นใหลหลั่งรินปานฝนแต่เมืองฟ้า
มาเด้อพวกพี่น้อง สานสัมพันธ์ให้มันแก่น
ให้ยืนยาวแนบแน่นพอปานปั้นก้อนข้าวเหนียว เด้อพี่น้อง

สาธุ สาธุ ... ป้าหน่อยช่างสรรหาจริง ๆ น้องอ่านไปยิ้มไปเลยเนี้ยะ ได้ข่าวว่าอิสานหนาวหลายบ่

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

ตั้งใจแต่งใหก้อยเลยล่ะ

กลอนผญาอิสานเพิ่งหัดเขียน

มาเมื่อไม่นาน ต้องอ่านเสียงในฟิล์มเ้ด้อจ้า

ลูกอิสานกันดารแท้ แต่บ่อเหี่ยวทางน้ำใจเด้อ
หากแหม่นใหลหลั่งรินปานฝนแต่เมืองฟ้า
มาเด้อพวกพี่น้อง สานสัมพันธ์ให้มันแก่น
ให้ยืนยาวแนบแน่นพอปานปั้นก้อนข้าวเหนียว เด้อพี่น้อง

อิ่มใจไป กับ คุณ ก้อย เห็น แล้ว อยากไป ช่วย บ้างครับ สิ่ง หนึ่ง ที่ดุด ตา เด็ก ที่มาด้วย ชุดนักเรียน ผม เห็น มาหลายครั้ง เขามาหลังเลิก เรียน เลย เหรอ ครับ ดีจัง ชุดนัก เรียน ใส่ทำงาน ไม่สะดวก น้องๆ ก็ยังมาทำ เอาใจช่วยด้วยครับ

ใช่เลยคะ เดาเอาว่าเลิกเรียนก็มากัน .... น้อง ๆ ไม่มีเกี่ยงว่าทำไม่ไหว ผู้ใหญ่บอกอะไรทำหมดเลยและขยันจริง ๆ  มีทีมจาก ขสมก. ด้วยนะคะ พี่ ๆ เค้าทำงานเสร็จแล้ว (ออกเวร) ก็มาช่วย ก้อยเก็บภาพตอนใกล้กลับนะคะ ถ่ายได้น้อยมาก ๆ เพราะเสียดายเวลา...

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

ที่คนไทยไม่ทิ้งกัน Smile

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

หากจะมาช่วยเค้าก็ยินดีนะคะ

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

เห็นช่วยกันคนละไม้คนละมือ  ก็ปลื้มใจคะ 

เก็บความปลื้มคนเดียวไม่ไหว เลยเอามาแบ่งปันให้ สมช. นะคะ

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

เห็นแล้วซึ้งใจแทนผู้ประสบภัยนะคะ


และน้ำใจของเด็กๆที่มาช่วย


เห็นแล้ว อนาคตประเทศไทยสดใสแน่นอน


เด็กๆมีจิตสำนึกดีๆ สละเวลาเล่นเพื่อ


มาช่วยเหลือคนอื่น..ซึ้ง

ทำแค่...พอดี  


ใช้อย่าง...พอเพียง  


เก็บออม...พอสมควร


3 พอ...เพื่อความสุขในชีวิต


msn  kra_pook@hotmail.com

หน้า