ธรรมชาติ

วันนี้อ้อยหวานเอาดอกไม้มาให้ชื่นชมดมกลิ่น ดอกไม้ของฤดูใบไม้ผลิในออตตาวา แคนนาดา บ้านอยู่ของอ้อยหวาน บ้านหลังที่สองที่อ้อยหวานรักเป็นนักหนา และเป็นเมืองบ้านเกิดของคุณผู้ชายที่บ้านและลูกๆ ทั้งสองคน

โอ้ฤดูใบไม้ผลิ เธออยู่ไหนกันหนอ

ฉันยังเฝ้ารอ รอแล้วรอเล่า

โอ้ฤดูใบไม้ผลิ เธออยู่ไหนกันหนอ

เธอเคยสัญญาว่าจะกลับมา

และฉันยังคงเฝ้าคอย

วันนี้เอารูปที่อ้อยหวานถ่ายเก็บไว้ในระหว่างปั่นจักรยานเที่ยว นอกจากชอบถ่ายรูปดอกไม้แล้ว ยังมีอีกอย่างที่ชอบมากๆ …ม้านั่งริมทาง แค่เห็นภาพก็รู้สึกผ่อนคลายแล้ว ยังไม่ทันได้นั่งเสียด้วยซ้ำ เห็นม้านั่งที่ไหนก็ต้องเก็บรูปไว้ บางครั้งแค่ม้านั่งตัวเดียว แต่ใช้เวลาอยู่นานเดินเก็บรูปไปทุกมุม แถมมีการหมอบ ตะแคง ปีน จนบางคนสงสัยว่าหล่อนทำอะไรกะม้านั่ง ยังกะถ่ายรูปนางแบบ

วันหยุด มีโอกาสไปช่วยใส่ปุ๋ยสวนยางของพี่สาวเลยเก็บภาพมาฝากครับ ภาพบรรยากาศน้ำตกเล็กๆ ในสวนยาง

ลูก : แม่ฮับ..โน่นตัวอะไรฮับที่มายืนมองเรา

แม่ : เขาเรียกตัวเขาเองว่า "คน" ลูก

แม่ : คนที่ใส่หมวกแข็งๆ และขี่เครื่องสองล้ออย่างนั้นเขาไม่ทำร้ายพวกเราหรอก แล้วลูกจะได้เห็นพวกเขาบ่อยๆ

   เห้อ...ร้อนครับร้อน ใจนะเย็นนะครับพี่น้อง แต่ไฉนอากาศมันฃ่างร้อนแบบนี้

   หวัดดีครับทุกท่าน ทั้งพี่ป้าน้าอาและเพื่อนพ้องน้อง ๆ ทุกคน ไปที่ไหน ๆ คำนี้จะได้ยินทุกแห่งหนครับ แม้แต่ในห้องแอร์ที่ว่าเย็น ม้ายฝนเลยครับ ต้นไม้ต้นล้ายทำท่าจะไม่ค่อยสวยเอาเสียเลย เพราะอะไรหรือ..คำถามนี้ผมคิดว่า ลูกบ้านสวนพอเพียงทุกคนคงมีคำตอบกันแล้วนะครับ มาชมความแห้งแล้งที่บ้านผมกันนะครับ เชิญ...ครับผม

             ตั้งแต่เช้าของวันที่ 6 มีนาคม 2555 ที่เราเริ่มเดินจากต้นทางที่น้ำตกไพรวัลย์   วันที่ 7 มีนาคม 2555 เราพักค้างคืนระหว่างทาง 1 คืน เช้าวันที่ 7 ก็เริ่มเดินทางต่อ เราไปถึงจุดหมายประมาณเวลา 15.30 น.  ขณะขึ้นไปถึงเขาเจ็ดยอด สภาพอากาศปิด ร้อยเปอร์เซ็นต์  ทัศนีย์ภาพมองได้ไกลคงไม่เกิน 100 เมตร ทำให้ไม่สามารถมองเห็นภาพในมุมกว้างได้มากนัก   เมื่อรอจนทั้งทีมนำทางและทีมของพวกเรามาพร้อมกันหมดแล้ว ต่างคนก็ต่างทำภารกิจของตัวเองกัน

เมื่อถึงวันสุดท้ายที่ต้องบอกลายอดเขา พี่หยอยบอกว่า ให้จับคู่เดินประกปคู่ อย่าเดินคนเดียว พอทานอาหารเช้าเสร็จ พี่ศักดิ์ก็เท้าไฟทันที จะออกเดินอย่างเดียว อ๊อดด้วยอีกคน อยากลับบ้านเต็มทน พอพี่ศักดิ์ออกเดิน อ๊อดก็จ้ำเท้าตามไปติดๆ